Xρύσανθος Τσουρούλλης: «Τρόικα» υποψηφίων και στη μέση Τρόικα Μνημονίου

O Xρύσανθος Τσουρούλλης αναλύει πώς διαμοφώνεται το προεκλογικό σκηνικό ενόψει Τρόικας. 

• Το ΑΚΕΛ δείχνει να ασχολείται περισσότερο με την... «αναδιάταξη» του τραπεζικού χάρτη παρά με τις Προεδρικές
  
  
• Στο επιτελείο Αναστασιάδη όλα βαίνουν κατ’ ευχήν, αλλά δεν υποτιμούν έναν τελευταίο (μεγάλο) κίνδυνο: να ξεπεράσει ο Γιώργος Λιλλήκας τον Σταύρο Μαλά και να βρεθεί στον δεύτερο γύρο απέναντί τους...
  
  
• Σε περίπτωση που ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ παρουσιαστεί ως «αντιμνημονιακός», ο Γιώργος Λιλλήκας δεν θα διστάσει να γίνει… «Τσίπρας της Κύπρου» 

Μπορεί να ήταν αναμενόμενη, αλλά δεν παύει να είναι καθοριστική εξέλιξη το κεντροδεξιό συνοικέσιο. Η συμμαχία ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ δίνει μιαν άλλη διάσταση στις προεδρικές εκλογές. Εάν, μάλιστα, υλοποιηθεί το σενάριο που θέλει ΕΥΡΩΚΟ και τους περισσότερους Οικολόγους να συμπληρώνουν τη συνεργασία, τότε πέρα και από απλή συνάθροιση εκλογικών ποσοστών, η υποψηφιότητα του Νίκου Αναστασιάδη αποκτά άλλες ποιοτικές διαστάσεις… 

Κυρίαρχο θέμα του προεκλογικού που ξεκινά οσονούπω μετά τα «μπάνια του λαού» είναι βέβαιο ότι θα είναι οι δραματικές εξελίξεις στην οικονομία, το μνημόνιο αλλά και το «blame game» στις τράπεζες. Οι αντιφατικές κινήσεις του Προέδρου Χριστόφια και της Κυβέρνησης μάλλον μαρτυρούν τη στάση που θα τηρήσει το κυβερνών κόμμα. Το παιχνίδι με το ρωσικό δάνειο, αλλά και δηλώσεις του ίδιου του Προέδρου φαίνεται να εναρμονίζονται με τον «καβγά» που φρόντισαν να στήσουν με τα στελέχη της Τρόικας οι «σκληροπυρηνικοί λοχαγοί του Προέδρου» υπουργοί Εμπορίου και Εργασίας. Όλα δείχνουν ότι το ΑΚΕΛ και κατ’ επέκταση ο υποψήφιος Σταύρος Μαλάς θα κινηθούν σε μια… «αντιμνημονιακή κατεύθυνση».

Τι φοβούνται ακόμα στο Επιτελείο Αναστασιάδη

ΑΡΚΕΤΟΙ βιάζονται και θεωρούν τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ «βέβαιο επόμενο Πρόεδρο». Στα πηγαδάκια Συναγερμικών λένε, μάλιστα, μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι, λόγω της οικονομικής κρίσης, χρειαζόμαστε εκλογές ενός γύρου, για να μειωθούν τα έξοδα του κράτους. Ο ίδιος ο Νίκος Αναστασιάδης αλλά και το επιτελείο του βλέπουν τα πράγματα με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Εξακολουθούν να είναι επιφυλακτικοί και πολύ προσεκτικοί. Μαζί με τη μεγάλη ικανοποίηση για τη συνεργασία με το ΔΗΚΟ, εκφράζουν την πεποίθηση ότι χρειάζεται ακόμα πολλή δουλειά και προσπάθεια.

Στην πραγματικότητα υπολογίζουν ένα μόνο ενδεχόμενο. Περισσότερο από το ποσοστό του κοινού δικομματικού ή και τετρακομματικού υποψηφίου, κλειδί για τις εκλογές θα είναι η σειρά κατάταξης των δυο άλλων υποψηφίων. Όχι μόνο υπολογίζουν αλλά και φοβούνται ένα μόνο ενδεχόμενο: αν τυχόν ο Γιώργος Λιλλήκας καταφέρει να ξεπεράσει στον πρώτο γύρο τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ. Τότε τα πράγματα θα γίνουν πολύ δύσκολα για τον Νίκο Αναστασιάδη.

Ο λόγος είναι γιατί όλες οι εκτιμήσεις τους συγκλίνουν στο ότι οι ψήφοι της ΑΚΕΛικής αριστεράς σε ένα ενδεχόμενο δεύτερο γύρο «Αναστασιάδης-Λιλλήκας» θα καθοδηγηθούν από τα πάγια «αντιδεξιά αντανακλαστικά» και θα ξεπεράσουν και τη μεγάλη έχθρα που υπάρχει εδώ και μερικά χρόνια για τον πρώην βουλευτή του ΑΚΕΛ.

Τη συνεργασία, πάντως, ανάμεσα στον ΔΗΣΥ και το ΔΗΚΟ φαίνεται να διευκολύνει ένα Κυπριακό που βρέθηκε «στο ψυγείο». Με απόλυτη προτεραιότητα την οικονομία, είναι εύκολο να ξεχαστούν οι σημαντικές διαφορές που υπάρχουν στο Κυπριακό. Στην πραγματικότητα, η πολιτική ατζέντα σήμερα όπως και μετά στις εκλογές περιλαμβάνει ένα και μόνο θέμα: την οικονομία και την Τρόικα. Η γενική εκτίμηση είναι ότι ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας ουσιαστικά θα… συγκυβερνήσει με την Τρόικα. Θα παίξουν, λοιπόν, τεράστιο ρόλο τόσο η διαπραγμάτευση που θα γίνει τις επόμενες εβδομάδες με τους δανειστές μας, όσο και η στάση που θα τηρήσουν οι τρεις υποψήφιοι απέναντι στο Μνημόνιο. 

Το ΑΚΕΛ με το δάχτυλο στο βαζάκι της τραπεζικής μαρμελάδας

ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ καιρό αναδείχτηκαν στο προσκήνιο κάποιες δηλώσεις, τοποθετήσεις και άλλες κινήσεις του Προέδρου Χριστόφια, που «έβγαζαν μάτι». Σίγουρα δεν είναι τυχαία η ψυχρή έως και εχθρική αντιμετώπιση της «τρόικας» την ώρα που ως ο Πρόεδρος που τους προσκάλεσε, θα έπρεπε να τους… είχε καλωσορίσει! Καθόλου άσχετη δεν ήταν και η επίσημη πρόσκληση στον Πρόεδρο Πούτιν... Η όλη στάση του Προέδρου, υπουργών, αλλά και στελεχών του ΑΚΕΛ μυρίζει ήδη μια μάλλον «αντιμνημονιακή» τοποθέτηση.

Είναι, όμως, παραπάνω από ζήτημα πολιτικής τοποθέτησης και προεκλογικής επικοινωνίας. Όλα δείχνουν ότι υπάρχει ήδη ένας «μηχανισμός», ο οποίος με άξονα τη βαθιά κρίση προωθεί ένα σχέδιο σε τρία στάδια.

Το πρώτο στάδιο είναι να φανεί ότι την Τρόικα «έφεραν οι τράπεζες». Το δεύτερο είναι, βεβαίως, να φανεί ότι για όλα τα κακά και τη δυστυχία στην οικονομία θα φταίνε (και στη συνέχεια) τα μέτρα της Τρόικας και το Μνημόνιο. Το τρίτο που φαίνεται να τρέχει παράλληλα είναι, με τις ευκαιρίες αναδιάρθωσης και μέσα σε ένα κλίμα που αναδεικνύει τα «χάλια» του τραπεζικού τομέα, να μπορέσει το κόμμα να αποκτήσει έναν κάποιον έλεγχο και σε αυτό το σύστημα εξουσίας που μέχρι τώρα ήταν απρόσιτο.

Οικονομικοί παρατηρητές επιμένουν ότι το ΑΚΕΛ βάζει τους σχεδιασμούς των προεδρικών εκλογών σε δεύτερο πλάνο (ίσως μάλιστα εδώ και καιρό τις θεωρούν εκ των προτέρων χαμένες). Εκείνο που απασχολεί αυτήν τη στιγμή το κυβερνών κόμμα, σημειώνουν, είναι οι «ευκαιρίες» που ανοίγονται μπροστά του για να κάνει μεσοπρόθεσμους σχεδιασμούς. 

Κάποιοι υπογραμμίζουν ότι, με τις ανακατατάξεις στο ευρύτερο τραπεζικό σύστημα, το ΑΚΕΛ και ορισμένοι συνεργάτες του προσπαθούν να στήσουν ένα «δίκτυο ελέγχου».

Έχοντας τώρα και τον έλεγχο της Κεντρικής Τράπεζας, το αθέατο επιτελείο του κυβερνώντος κόμματος διαβλέπει ότι το σχέδιο τραπεζικής διάσωσης από το ΔΝΤ και την ΕΚΤ συνοδεύεται από δυο εξελίξεις: ΠΡΩΤΟ, την υποχρεωτική συρρίκνωση του τραπεζικού τομέα, την οποία δεν βλέπουν καθόλου με κακό μάτι και, ΔΕΥΤΕΡΟ, ριζικές αλλαγές στην τραπεζική ιεραρχία. Αυτές θα δώσουν και την ευκαιρία για να προωθήσουν «ημέτερα» ή απλώς «φιλικά» στελέχη σε σημεία ελέγχου.

Έτσι ο «πόλεμος» που έγινε (και θα συνεχίσει να γίνεται) σε κορυφαίες προσωπικότητες του συστήματος, δεν έχει να κάνει μόνο με «παλιές διαφορές» (όπως τα… ποδοσφαιρο-δάνεια). Οι πληροφορίες είναι συγκεκριμένες και κάνουν λόγο ότι έγιναν σκέψεις ακόμη και για νέο τραπεζικό σχήμα.

Γενικά, πάντως, τα οφέλη που αναμένονται να προκύψουν τοποθετούνται από το ΑΚΕΛ στα ακόλουθα επίπεδα:

· Δίνεται μια μακροχρόνια εξήγηση και δικαιολογία για την παταγώδη αποτυχία της προεδρίας ΑΚΕΛ-Χριστόφια: είναι οι τράπεζες που «χαντάκωσαν» τον τόπο και έφεραν οικονομική καταστροφή. Γνωρίζοντας πώς κινείται το κόμμα αυτό σε τέτοια ζητήματα και πώς αξιοποιεί σε καθημερινή βάση άλλες οριακές ιστορικές εξελίξεις (π.χ. πραξικόπημα), πρόκειται για ένα σημαντικό ζήτημα.

· Οι γενικές ανακατατάξεις και η «αλλαγή φρουράς», τη στιγμή μάλιστα που η μια τράπεζα είναι ήδη κρατικοποιημένη και ενδέχεται να υπάρξει και στην άλλη κάποιου είδους κρατικός έλεγχος, δίνει ευκαιρίες για προώθηση «φίλιων δυνάμεων» και έναν μακρινό πάντως μελλοντικό έλεγχο.

· Ένας κάποιος περιορισμός του τραπεζικού τομέα, εκτός του ότι συνάδει γενικά με την «ιδεολογία» της Εζεκίας Παπαϊωάννου, θα έχει ως αποτέλεσμα τη συγκριτική αναβάθμιση του Συνεργατισμού και των «παράλληλων» κέντρων οικονομικής εξουσίας, όπου προσπαθεί να πλασαριστεί η Αριστερά. 

Αντιμνημονιακός ο Μαλάς Τσίπρας ο Λιλήκας!

ΟΙ ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΕΣ κινήσεις του Προέδρου Χριστόφια και της Κυβέρνησης, μάλλον μαρτυρούν τη στάση που θα τηρήσει το ΑΚΕΛ. Το παιχνίδι με το ρωσικό δάνειο, αλλά και δηλώσεις του ίδιου του Προέδρου φαίνεται να εναρμονίζονται με τον «καβγά» που φρόντισαν να στήσουν με τα στελέχη της Τρόικας (αλλά κυρίως να κοινοποιήσουν) οι «σκληροπυρηνικοί» υπουργοί Εμπορίου και Εργασίας.

Όλα δείχνουν ότι το ΑΚΕΛ και κατ’επέκτασιν ο υποψήφιος Σταύρος Μαλάς θα κινηθούν σε «αντιμνημονιακή κατεύθυνση». Το ολοφάνερο πρόβλημα μιας τέτοιας αντιμετώπισης είναι η μεγάλη αντίφαση, την οποία ήδη σημειώνουν οι πολιτικοί αντίπαλοι. «Αφού οι ίδιοι τους έφεραν -σημειώνουν στελέχη άλλων κομμάτων- πώς γίνεται να μας το παίζουν και αντιμνημονιακοί;».

Αυτές τις εξελίξεις παρακολουθούν από απέναντι ο Γιώργος Λιλλήκας και το επιτελείο του. Είναι πια προφανές ότι η «εξειδίκευση» της υποψηφιότητάς του σε μιαν «άλλη γραμμή» στο Κυπριακό, δεν μπορεί να είναι και τόσο αποδοτική. Στην πραγματικότητα μόνο μια μικρή μερίδα του εκλογικού σώματος θα συγκινηθεί και θα κινηθεί με κριτήριο τις προτάσεις για τη διαχείριση του εθνικού ζητήματος. Διότι εκτός από τη μεγάλη κόπωση που προκαλεί πια το θέμα, το οικονομικό αύριο είναι πια απόλυτη προτεραιότητα.

Έτσι, σε περίπτωση που το ΑΚΕΛικό επιτελείο προσπαθήσει να παρουσιάσει τον Σταύρο Μαλά με αντιμνημονιακό μανδύα, ο Γιώργος Λιλήκας ίσως να μη διστάσει να… πλειοδοτήσει. Η προσωπική υποχρεωτική αποστασιοποίησή του από τα πολιτικά δρώμενα τα τελευταία χρόνια τού δίνει την ευκαιρία να ξεπροβάλει σαν… «από μηχανής θεός» και να παίξει μέχρι και τον ρόλο του «Κύπριου Τσίπρα».

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, παρά την όποια διαπραγμάτευση, το Μνημόνιο θα είναι ένα πακέτο ιδιαίτερα επίπονων και αντιλαϊκών μέτρων. Μια σκληρή στάση απέναντι στο Μνημόνιο θα μπορούσε να του φέρει ρεύμα ψήφων από την ήδη απογοητευμένη «δεξαμενή» των ψηφοφόρων του ΑΚΕΛ. Διότι το κρισιμότερο σημείο των εκλογών του ερχόμενου Φεβρουαρίου θα είναι το «ποσοστό συσπείρωσης» που θα επιτύχει ο νυν Υπουργός Υγείας Σταύρος Μαλάς.

Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, εφόσον ο Νίκος Αναστασιάδης δεν φτάνει 50% στον πρώτο γύρο, όλα θα κριθούν από τον βαθμό στον οποίο θα συσπειρώσει ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ τις (ήδη μειωμένες) ψήφους τού 2011. Σε περίπτωση που δεν πιάσει μια συσπείρωση της τάξης του 75-80%, τότε κινδυνεύει άμεσα να βρεθεί τρίτος στην κούρσα και να αποκλειστεί από τον δεύτερο γύρο.

Σε μια τέτοια περίπτωση, πολλοί θεωρούν «σχεδόν βέβαιο πρόεδρο» τον Γιώργο Λιλλήκα. Να σημειωθεί ότι το ποσοστό συσπείρωσης των ψηφοφόρων του 2011 γίνεται ακόμα πιο κρίσιμο, αφού στη μερίδα των νέων ψηφοφόρων αναμένεται η υποψηφιότητα του Προέδρου του ΔΗΣΥ να κάνει «θραύση», ενώ ο πρώην Υπουργός των Κυβερνήσεων Παπαδόπουλου μπορεί να έχει το πλεονέκτημα της συγκριτικά μικρότερης «πολιτικής φθοράς» (εύκολα μπορεί να παρουσιαστεί ως το «νέο πρόσωπο»).

Ίσως η επόμενη κρίσιμη στιγμή για τις Προεδρικές να είναι όταν, αφού συνομολογηθεί το Μνημόνιο, οι δανειστές ζητήσουν από τους τρεις κύριους διεκδικητές της επόμενης προεδρικής θητείας να δεσμευτούν με αυτό. Η πρόβλεψη είναι ότι ο Νίκος Αναστασιάδης «θα το δεχτεί υπεύθυνα» και ότι το ΑΚΕΛ ανεβάζοντας τους τόνους θα δημιουργήσει ένα κλίμα όπου ο υποψήφιός του «αναγκάζεται να το δεχτεί διαφωνώντας...!». Το «κλειδί» τότε θα περάσει στον Γιώργο Λιλλήκα, που «θα το αρνηθεί, θ’ απαιτήσει μια καινούρια διαπραγμάτευση και θα επιλέξει να χαράξει άλλη πορεία (και) στην οικονομία...