Ο Χρύσανθος Τσουρούλλης αναλύει το προεκλογικό σκηνικό και τους αριθμούς όπως διαμορφώνονται.
Το μέγα ερώτημα είναι κατά πόσο θα υπάρξει δεύτερος γύρος Προεδρικών Εκλογών - Εάν, από τη μια, το προβάδισμα του Νίκου Αναστασιάδη είναι καθαρό και δεδομένο, από την άλλη μεγάλο ερωτηματικό είναι ο συσχετισμός ανάμεσα στον υποψήφιο του ΑΚΕΛ Σταύρο Μαλά και τον ανεξάρτητο αλλά υποστηριζόμενο από την ΕΔΕΚ Γιώργο Λιλλήκα
Θα συνεχίσει ο Γιώργος Λιλλήκας να παίζει «στήθος με στήθος» τη δεύτερη θέση; - Η στήριξη ΔΗΚΟ σε Αναστασιάδη είναι αρκετή για «εκλογές ενός γύρου»; Πόσο θα αλλάξει το Μνημόνιο τη ροή του προεκλογικού;
Τέτοιο καιρό θα έπρεπε, παλιά, να περιμέναμε πρωτοβρόχια. Μια που η κλιματική αλλαγή δεν αφήνει τέτοιες ελπίδες, ειδικά εφέτος τον Σεπτέμβριο περιμένουμε δημοσκοπήσεις. Είναι οι πρώτες που θα μετρήσουν και τους τρεις «επίσημους» υποψηφίους και ταυτόχρονα θα λάβουν υπόψη και τη διαμόρφωση της κομματικής στήριξης σε αυτούς. Εάν, από τη μια, το προβάδισμα του Νίκου Αναστασιάδη είναι καθαρό και δεδομένο, από την άλλη μεγάλο ερωτηματικό είναι ο συσχετισμός ανάμεσα στον υποψήφιο του ΑΚΕΛ Σταύρο Μαλά και τον ανεξάρτητο αλλά υποστηριζόμενο από την ΕΔΕΚ Γιώργο Λιλλήκα.
Σχεδόν όλοι συμφωνούν ότι εφόσον υπάρξει δεύτερος γύρος, το κλειδί του θα είναι η κατάταξη του πρώτου. «Αναστασιάδης VS Μαλάς» και «Αναστασιάδης VS Λιλλήκας» σίγουρα είναι ολότελα διαφορετικά σενάρια, με συνέπειες που αγγίζουν όλο το φάσμα της κομματικής ζωής του τόπου.
Η αριθμητική «ΔΗΣΥ+ΔΗΚΟ=ένας γύρος»
Ο Σταύρος Μαλάς είναι σχετικά… καινούριος υποψήφιος, ενώ ο Γιώργος Λιλλήκας έχει ήδη κάνει αρκετό δρόμο στην πορεία για την κάλπη. Οι δημοσκοπήσεις που παρουσιάστηκαν πριν από «τα μπάνια του λαού» είχαν μάλλον προκαταρκτικό χαρακτήρα. Έδειξαν ότι ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ μπαίνει με δύναμη και δίκαια θεωρείται φαβορί, αλλά δεν είχαν ξεκαθαρίσει το ζήτημα της κατάταξης στη δεύτερη και τρίτη θέση. Στις πρώτες μετρήσεις που έγιναν με αντίπαλο τον υπουργό Υγείας, έστω και αν δεν ήταν ακόμα «επίσημος υποψήφιος», φαινόταν ότι ο πρώην υπουργός Εξωτερικών μπορούσε τουλάχιστον να τον «κοντράρει» στα ίσα.
Το μέγα ερώτημα, βέβαια, είναι κατά πόσον θα υπάρξει δεύτερος γύρος. Παρά τη μεγάλη πρόοδο που έχει κάνει η υποψηφιότητα Αναστασιάδη, δεν έχει ξεκαθαρίσει εάν η νέα ώθηση που θα της δώσει η στήριξη του ΔΗΚΟ, θα ήταν αρκετή για να κλείσουν οι προεδρικές εκλογές την πρώτη Κυριακή. Θεωρητικά, η δύναμη των δύο κομμάτων είναι υπεραρκετή για να συμβεί κάτι τέτοιο, αφού ξεπερνούν άνετα το 50%.
Στην πράξη όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, αφού είναι γνωστό ότι πέρα από επώνυμα στελέχη του ΔΗΚΟ και ένα κομμάτι των ψηφοφόρων του δεν δείχνει πρόθυμο να στηρίξει τον Πρόεδρο του ΔΗΣΥ. Αντιθέτως, συνεχίζει να ελκύεται από την υποψηφιότητα Λιλλήκα. Εκτιμήσεις και αναλύσεις θέλουν το ΔΗΚΟ να… «μοιράζει». Συνεπώς οι πρώτες δημοσκοπήσεις που θα γίνουν με δεδομένη και την επίσημη συμφωνία των δύο πλευρών και τη στήριξη του ΔΗΚΟ στον Νίκο Αναστασιάδη, θα δώσουν την εικόνα για τη συμπεριφορά των δηκοϊκών ψηφοφόρων.
Η σημασία του πρώτου γύρου
ΕΑΝ, πάντως, παραμείνει η εικόνα των δημοσκοπήσεων που είχαν γίνει πριν από το καλοκαίρι και ο Γιώργος Λιλλήκας διεκδικεί με αξιώσεις τη δεύτερη θέση από τον ακελικό υποψήφιο, τότε προκύπτουν τρία συμπεράσματα.
Πρώτον, για να συμβαίνει αυτό σημαίνει ότι συνεχίζουν να τον στηρίζουν αρκετοί δηκοϊκοί αλλά και ακελικοί ψηφοφόροι.
Δεύτερο, θα είναι πια πολύ πιθανό να έχουμε εκλογές δύο γύρων. Διότι αν αντλεί ψήφους από το ΑΚΕΛ, ο Γιώργος Λιλλήκας πιθανώς να προσπεράσει τον υποψήφιο του κόμματος, αλλά αντλώντας ψήφους και από την εκλογική δεξαμενή του ΔΗΚΟ, τότε ταυτοχρόνως αφαιρεί από τον Πρόεδρο του ΔΗΣΥ και αποτρέπει τυχόν επικράτησή του στον πρώτο γύρο.
Τρίτο και κυριότερο συμπέρασμα είναι ότι στην περίπτωση που δείξει να διεκδικεί με αξιώσεις από τον γενετιστή Σταύρο Μαλά τη συμμετοχή στον δεύτερο γύρο, ο ανεξάρτητος στηριζόμενος από την ΕΔΕΚ δημιουργεί μια μη αναμενόμενη προσωπική «παράσταση νίκης». Διότι, ως γνωστόν, ένας δεύτερος γύρος Αναστασιάδη - Λιλλήκα μπορεί να αποδειχτεί αμφίρροπος.
Αντίθετα, σε περίπτωση που φανεί να μένει αρκετά πίσω από τον ακελικό υποψήφιο, τότε μάλλον θα δουλέψει αντίστροφος πολλαπλασιαστής. Το γνωστό δίπολο θα συνθλίψει τον πρώην υπουργό Εξωτερικών που θα περιοριστεί σε μια πολύ θετική παρουσία, που του επιτρέπει να έχει αξιώσεις ακόμη και για δημιουργία νέου κόμματος.
Μήπως έχουν κάνει λάθος;
Αυτή την περίοδο στελέχη του ΑΚΕΛ ομολογούν ότι μπορεί και να είχαν υποτιμήσει το ενδεχόμενο ο πρώην βουλευτής του κόμματός τους να έχει κάποια εμβέλεια και μεταξύ των ακελικών ψηφοφόρων.
Πράγματι, τα επιτελεία της Εζεκία Παπαϊωάννου είχαν επαναπαυτεί στη γενική εικόνα της «ολικής ρήξης» με τον Γιώργο Λιλλήκα. Θεωρούσαν ότι, όπως συμβαίνει στα υψηλά κλιμάκια της ηγεσίας, έτσι και η «βάση» δεν μπορεί να του συγχωρήσει την «προδοσία» του 2008 όταν προτίμησε τον Τάσσο Παπαδόπουλο από το ίδιο του το κόμμα. Φαίνεται όμως ότι το πραγματικό κλίμα δεν αντικατοπτρίζει την απόλυτη εχθρότητα που εκφράστηκε με τη γνωστή ρήση ότι το ΑΚΕΛ «θα περάσει σαν οδοστρωτήρας» πάνω από την πολιτική σταδιοδρομία του Λιλλήκα.
Στην πράξη δεν φαίνεται όλοι οι ψηφοφόροι της αριστεράς να απορρίπτουν συλλήβδην τον παλιό στενό συνεργάτη του Γιώργου Βασιλείου. Εξάλλου, σε μερίδα κυρίως νέων ψηφοφόρων, ο πρώην ΥΠΕΞ φαίνεται να έχει και ένα πλεονέκτημα που προκύπτει από την ιδέα ότι είναι σήμερα αμέτοχος στο κομματικό σύστημα. Μένει να μετρηθεί η έκταση αυτού του φαινομένου.
Είναι γεγονός ότι στις μέρες μας το άλλοτε πανίσχυρο ΑΚΕΛ δεν χαίρει και της καλύτερης δυνατής «πολιτικής υγείας». Η δημοτικότητα του κόμματος βρίσκεται σήμερα σχεδόν στο ναδίρ. Μετά την τραγωδία στο Μαρί, όχι μόνο δεν υπήρξε ανάκαμψη, αλλά τα μαύρα σύννεφα στην οικονομία έκαναν τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Η απόφαση του Δημήτρη Χριστόφια να μην παρουσιαστεί στις εκλογές ήταν για μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης μια ομολογία της μεγάλης αποτυχίας. Ενώ ο υπουργός Υγείας που έχει επιλεγεί από το κόμμα ως υποψήφιος, δεν φαίνεται να αναπτύσσει, για την ώρα, δυναμική παρουσία.
Αυτές οι εξελίξεις δεν μπορούσε να ευνοήσουν πολύ περισσότερο την αντιπολίτευση, η οποία ήδη είχε δείξει στις δημοτικές εκλογές του περασμένου Δεκεμβρίου ότι είχε κεφαλαιοποιήσει τη δυσαρέσκεια από την Κυβέρνηση και το ΑΚΕΛ και είχε ήδη πάρει το πάνω χέρι. Στο τελευταίο διάστημα φαίνεται μάλλον να ευνόησαν τον Γιώργο Λιλλήκα ο οποίος ξεκίνησε από θέση… «αουτσάιντερ». Το μεγάλο ερώτημα φυσικά είναι: «Ποιο μπορεί να είναι το ναδίρ του ΑΚΕΛ;».
Σενάρια και εικασίες εκλογολόγων
ΕΚΛΟΓΟΛΟΓΟΙ εκτιμούν ότι κρίσιμο «κατώφλι» θα είναι τα τρία τέταρτα της πάγιας εκλογικής δύναμης του ΑΚΕΛ, δηλαδή ένα ποσοστό γύρω στο 24%. Όσο πιο κοντά σε αυτό το όριο βρεθεί ο υποψήφιός του, τόσο πιο πιθανό θα είναι για τον Γιώργο Λιλλήκα να διεκδικήσει τη δεύτερη θέση και το εισιτήριο του δευτέρου γύρου. Σε μια τέτοια περίπτωση, μάλιστα, θα υπάρξει σχεδόν με βεβαιότητα και δεύτερος γύρος. Σε διαφορετικό σενάριο, όπου το ΑΚΕΛ πετύχει συσπείρωση με τον Σταύρο Μαλά, αρκετά ψηλότερη του ορίου αυτού, τότε ο τρίτος υποψήφιος μένει καθαρά εκτός. Αλλά μια τέτοια περίπτωση πιθανώς να είναι και εκείνη των εκλογών ενός γύρου.
Ωστόσο, κάποιοι άλλοι επιμένουν ότι όλα αυτά είναι υπερβολές. Ότι, δηλαδή, παρά τις ραγδαίες εξελίξεις, ούτε και αυτήν τη φορά θα υπάρξουν στην Κύπρο τόσο μαζικές μετατοπίσεις ψηφοφόρων. Σύμφωνα με αυτή την ανάγνωση, παρά την όποια «δυναμική» του, είναι σχεδόν αδύνατο ο υποψήφιος που υποστηρίζεται από την ΕΔΕΚ να ξεπεράσει το 15%. Αλλά κι αυτό είναι καθαρόαιμο «σενάριο ενός γύρου».
Το ΑΚΕΛ είπε την τελευταία του λέξη;
Από την άλλη, ορισμένοι αναλυτές παρουσιάζονται να θεωρούν το σκηνικό ακόμα ρευστό. Συγκεκριμένα είναι βέβαιοι ότι το ΑΚΕΛ δεν έχει στην πραγματικότητα πει τον τελευταίο του λόγο. Η άποψη που προβάλλεται είναι ότι οι δημοσκοπήσεις που γίνονται τώρα θα δείξουν ότι «το κόμμα της αριστεράς έβαλε τις γνωστές μηχανές σε λειτουργία». Και, συνεπώς, ο κομματικός πατριωτισμός, που με διάφορους τρόπους (φυσικούς και τεχνητούς) θα αναζωογονηθεί, θα είναι σε θέση να βάλει το κόμμα της αριστεράς σε τροχιά πρωταγωνιστή.
Πάντως πιο σημαντική από τέτοιες εικασίες και σενάρια θα είναι η επίδραση που θα έχουν οι εξελίξεις στο οικονομικό μέτωπο. Στην περίπτωση που υπάρξει μέσα στους επόμενους μήνες συμφωνία με την Τρόικα και άρα κατάληξη σε Μνημόνιο, η όλη εικόνα μπορεί να διαφοροποιηθεί δραματικά. Ενώ εξίσου μεγάλη θα είναι η επίδραση και του σεναρίου που επιμένει να βρίσκεται στη Δημόσια Σφαίρα και θέλει Προεδρικό και ΑΚΕΛ να αποφεύγουν τελικά το Μνημόνιο όπως… ο διάολος το λιβάνι!
Πάντως, με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, η συμπεριφορά και παρουσία του ΑΚΕΛ στις επόμενες προεδρικές εκλογές είναι σαν να μαρτυρά μια παραδοχή ήττας. Οι σημερινοί κυβερνώντες έχουν κατά βάθος «συμφιλιωθεί» με το γεγονός ότι θα βρεθούν το επόμενο διάστημα εκτός εξουσίας και αντιμετωπίζουν τις εκλογές περισσότερο σαν μια μέθοδο για να πετύχουν όσο το δυνατό μεγαλύτερη κομματική συσπείρωση.
Άρα και ο κύριος στόχος, δεν είναι η κάλπη του ερχόμενου Φεβρουαρίου, αλλά η ανασυγκρότηση του κόμματος στην αντιπολίτευση. Στο διάστημα, πάντως, των τελευταίων εβδομάδων έχει φανεί ότι το ΑΚΕΛ δεν μοιάζει να αναμένει από την υποψηφιότητα του νυν υπουργού Υγείας να φέρει αυτήν τη συσπείρωση. Γι’ αυτό ακριβώς και την προεκλογική δραστηριότητα την έχει αναλάβει μέχρι στιγμής εξολοκλήρου το κόμμα, με τρόπο που συχνά-πυκνά φαίνεται να απουσιάζει ο ίδιος ο υποψήφιος! Το περιστατικό με την «υπόθεση Χουριέτ», που προβλήθηκε πολύ έντονα και σε ψηλούς τόνους, δεν ταιριάζει καθόλου με εκείνο που κατά τα άλλα προβάλλεται ως… «προφίλ Μαλά».
Ενώ και η ίδια η προϊστορία του υποψήφιου Σταύρου Μαλά, από τον χώρο των Ενωμένων Δημοκρατών, δεν προσφέρεται για να γίνει κάποια αντιπαράθεση με τον Νίκο Αναστασιάδη στο έδαφος του Κυπριακού. Τέλος, οι πολύκροτες συζητήσεις, έρευνες και κατηγορίες γύρω από τη ζημιά των τραπεζών δείχνουν να είναι προνομιακό πεδίο περισσότερο για μια… «άμυνα Χριστόφια», παρά για να προωθηθεί η υποψηφιότητα Μαλά, που χρειάζεται πάντως να προτείνει και όχι να καταγγέλλει…
Το μέγα ερώτημα είναι κατά πόσο θα υπάρξει δεύτερος γύρος Προεδρικών Εκλογών - Εάν, από τη μια, το προβάδισμα του Νίκου Αναστασιάδη είναι καθαρό και δεδομένο, από την άλλη μεγάλο ερωτηματικό είναι ο συσχετισμός ανάμεσα στον υποψήφιο του ΑΚΕΛ Σταύρο Μαλά και τον ανεξάρτητο αλλά υποστηριζόμενο από την ΕΔΕΚ Γιώργο Λιλλήκα
Θα συνεχίσει ο Γιώργος Λιλλήκας να παίζει «στήθος με στήθος» τη δεύτερη θέση; - Η στήριξη ΔΗΚΟ σε Αναστασιάδη είναι αρκετή για «εκλογές ενός γύρου»; Πόσο θα αλλάξει το Μνημόνιο τη ροή του προεκλογικού;
Τέτοιο καιρό θα έπρεπε, παλιά, να περιμέναμε πρωτοβρόχια. Μια που η κλιματική αλλαγή δεν αφήνει τέτοιες ελπίδες, ειδικά εφέτος τον Σεπτέμβριο περιμένουμε δημοσκοπήσεις. Είναι οι πρώτες που θα μετρήσουν και τους τρεις «επίσημους» υποψηφίους και ταυτόχρονα θα λάβουν υπόψη και τη διαμόρφωση της κομματικής στήριξης σε αυτούς. Εάν, από τη μια, το προβάδισμα του Νίκου Αναστασιάδη είναι καθαρό και δεδομένο, από την άλλη μεγάλο ερωτηματικό είναι ο συσχετισμός ανάμεσα στον υποψήφιο του ΑΚΕΛ Σταύρο Μαλά και τον ανεξάρτητο αλλά υποστηριζόμενο από την ΕΔΕΚ Γιώργο Λιλλήκα.
Σχεδόν όλοι συμφωνούν ότι εφόσον υπάρξει δεύτερος γύρος, το κλειδί του θα είναι η κατάταξη του πρώτου. «Αναστασιάδης VS Μαλάς» και «Αναστασιάδης VS Λιλλήκας» σίγουρα είναι ολότελα διαφορετικά σενάρια, με συνέπειες που αγγίζουν όλο το φάσμα της κομματικής ζωής του τόπου.
Η αριθμητική «ΔΗΣΥ+ΔΗΚΟ=ένας γύρος»
Ο Σταύρος Μαλάς είναι σχετικά… καινούριος υποψήφιος, ενώ ο Γιώργος Λιλλήκας έχει ήδη κάνει αρκετό δρόμο στην πορεία για την κάλπη. Οι δημοσκοπήσεις που παρουσιάστηκαν πριν από «τα μπάνια του λαού» είχαν μάλλον προκαταρκτικό χαρακτήρα. Έδειξαν ότι ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ μπαίνει με δύναμη και δίκαια θεωρείται φαβορί, αλλά δεν είχαν ξεκαθαρίσει το ζήτημα της κατάταξης στη δεύτερη και τρίτη θέση. Στις πρώτες μετρήσεις που έγιναν με αντίπαλο τον υπουργό Υγείας, έστω και αν δεν ήταν ακόμα «επίσημος υποψήφιος», φαινόταν ότι ο πρώην υπουργός Εξωτερικών μπορούσε τουλάχιστον να τον «κοντράρει» στα ίσα.
Το μέγα ερώτημα, βέβαια, είναι κατά πόσον θα υπάρξει δεύτερος γύρος. Παρά τη μεγάλη πρόοδο που έχει κάνει η υποψηφιότητα Αναστασιάδη, δεν έχει ξεκαθαρίσει εάν η νέα ώθηση που θα της δώσει η στήριξη του ΔΗΚΟ, θα ήταν αρκετή για να κλείσουν οι προεδρικές εκλογές την πρώτη Κυριακή. Θεωρητικά, η δύναμη των δύο κομμάτων είναι υπεραρκετή για να συμβεί κάτι τέτοιο, αφού ξεπερνούν άνετα το 50%.
Στην πράξη όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, αφού είναι γνωστό ότι πέρα από επώνυμα στελέχη του ΔΗΚΟ και ένα κομμάτι των ψηφοφόρων του δεν δείχνει πρόθυμο να στηρίξει τον Πρόεδρο του ΔΗΣΥ. Αντιθέτως, συνεχίζει να ελκύεται από την υποψηφιότητα Λιλλήκα. Εκτιμήσεις και αναλύσεις θέλουν το ΔΗΚΟ να… «μοιράζει». Συνεπώς οι πρώτες δημοσκοπήσεις που θα γίνουν με δεδομένη και την επίσημη συμφωνία των δύο πλευρών και τη στήριξη του ΔΗΚΟ στον Νίκο Αναστασιάδη, θα δώσουν την εικόνα για τη συμπεριφορά των δηκοϊκών ψηφοφόρων.
Η σημασία του πρώτου γύρου
ΕΑΝ, πάντως, παραμείνει η εικόνα των δημοσκοπήσεων που είχαν γίνει πριν από το καλοκαίρι και ο Γιώργος Λιλλήκας διεκδικεί με αξιώσεις τη δεύτερη θέση από τον ακελικό υποψήφιο, τότε προκύπτουν τρία συμπεράσματα.
Πρώτον, για να συμβαίνει αυτό σημαίνει ότι συνεχίζουν να τον στηρίζουν αρκετοί δηκοϊκοί αλλά και ακελικοί ψηφοφόροι.
Δεύτερο, θα είναι πια πολύ πιθανό να έχουμε εκλογές δύο γύρων. Διότι αν αντλεί ψήφους από το ΑΚΕΛ, ο Γιώργος Λιλλήκας πιθανώς να προσπεράσει τον υποψήφιο του κόμματος, αλλά αντλώντας ψήφους και από την εκλογική δεξαμενή του ΔΗΚΟ, τότε ταυτοχρόνως αφαιρεί από τον Πρόεδρο του ΔΗΣΥ και αποτρέπει τυχόν επικράτησή του στον πρώτο γύρο.
Τρίτο και κυριότερο συμπέρασμα είναι ότι στην περίπτωση που δείξει να διεκδικεί με αξιώσεις από τον γενετιστή Σταύρο Μαλά τη συμμετοχή στον δεύτερο γύρο, ο ανεξάρτητος στηριζόμενος από την ΕΔΕΚ δημιουργεί μια μη αναμενόμενη προσωπική «παράσταση νίκης». Διότι, ως γνωστόν, ένας δεύτερος γύρος Αναστασιάδη - Λιλλήκα μπορεί να αποδειχτεί αμφίρροπος.
Αντίθετα, σε περίπτωση που φανεί να μένει αρκετά πίσω από τον ακελικό υποψήφιο, τότε μάλλον θα δουλέψει αντίστροφος πολλαπλασιαστής. Το γνωστό δίπολο θα συνθλίψει τον πρώην υπουργό Εξωτερικών που θα περιοριστεί σε μια πολύ θετική παρουσία, που του επιτρέπει να έχει αξιώσεις ακόμη και για δημιουργία νέου κόμματος.
Μήπως έχουν κάνει λάθος;
Αυτή την περίοδο στελέχη του ΑΚΕΛ ομολογούν ότι μπορεί και να είχαν υποτιμήσει το ενδεχόμενο ο πρώην βουλευτής του κόμματός τους να έχει κάποια εμβέλεια και μεταξύ των ακελικών ψηφοφόρων.
Πράγματι, τα επιτελεία της Εζεκία Παπαϊωάννου είχαν επαναπαυτεί στη γενική εικόνα της «ολικής ρήξης» με τον Γιώργο Λιλλήκα. Θεωρούσαν ότι, όπως συμβαίνει στα υψηλά κλιμάκια της ηγεσίας, έτσι και η «βάση» δεν μπορεί να του συγχωρήσει την «προδοσία» του 2008 όταν προτίμησε τον Τάσσο Παπαδόπουλο από το ίδιο του το κόμμα. Φαίνεται όμως ότι το πραγματικό κλίμα δεν αντικατοπτρίζει την απόλυτη εχθρότητα που εκφράστηκε με τη γνωστή ρήση ότι το ΑΚΕΛ «θα περάσει σαν οδοστρωτήρας» πάνω από την πολιτική σταδιοδρομία του Λιλλήκα.
Στην πράξη δεν φαίνεται όλοι οι ψηφοφόροι της αριστεράς να απορρίπτουν συλλήβδην τον παλιό στενό συνεργάτη του Γιώργου Βασιλείου. Εξάλλου, σε μερίδα κυρίως νέων ψηφοφόρων, ο πρώην ΥΠΕΞ φαίνεται να έχει και ένα πλεονέκτημα που προκύπτει από την ιδέα ότι είναι σήμερα αμέτοχος στο κομματικό σύστημα. Μένει να μετρηθεί η έκταση αυτού του φαινομένου.
Είναι γεγονός ότι στις μέρες μας το άλλοτε πανίσχυρο ΑΚΕΛ δεν χαίρει και της καλύτερης δυνατής «πολιτικής υγείας». Η δημοτικότητα του κόμματος βρίσκεται σήμερα σχεδόν στο ναδίρ. Μετά την τραγωδία στο Μαρί, όχι μόνο δεν υπήρξε ανάκαμψη, αλλά τα μαύρα σύννεφα στην οικονομία έκαναν τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Η απόφαση του Δημήτρη Χριστόφια να μην παρουσιαστεί στις εκλογές ήταν για μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης μια ομολογία της μεγάλης αποτυχίας. Ενώ ο υπουργός Υγείας που έχει επιλεγεί από το κόμμα ως υποψήφιος, δεν φαίνεται να αναπτύσσει, για την ώρα, δυναμική παρουσία.
Αυτές οι εξελίξεις δεν μπορούσε να ευνοήσουν πολύ περισσότερο την αντιπολίτευση, η οποία ήδη είχε δείξει στις δημοτικές εκλογές του περασμένου Δεκεμβρίου ότι είχε κεφαλαιοποιήσει τη δυσαρέσκεια από την Κυβέρνηση και το ΑΚΕΛ και είχε ήδη πάρει το πάνω χέρι. Στο τελευταίο διάστημα φαίνεται μάλλον να ευνόησαν τον Γιώργο Λιλλήκα ο οποίος ξεκίνησε από θέση… «αουτσάιντερ». Το μεγάλο ερώτημα φυσικά είναι: «Ποιο μπορεί να είναι το ναδίρ του ΑΚΕΛ;».
Σενάρια και εικασίες εκλογολόγων
ΕΚΛΟΓΟΛΟΓΟΙ εκτιμούν ότι κρίσιμο «κατώφλι» θα είναι τα τρία τέταρτα της πάγιας εκλογικής δύναμης του ΑΚΕΛ, δηλαδή ένα ποσοστό γύρω στο 24%. Όσο πιο κοντά σε αυτό το όριο βρεθεί ο υποψήφιός του, τόσο πιο πιθανό θα είναι για τον Γιώργο Λιλλήκα να διεκδικήσει τη δεύτερη θέση και το εισιτήριο του δευτέρου γύρου. Σε μια τέτοια περίπτωση, μάλιστα, θα υπάρξει σχεδόν με βεβαιότητα και δεύτερος γύρος. Σε διαφορετικό σενάριο, όπου το ΑΚΕΛ πετύχει συσπείρωση με τον Σταύρο Μαλά, αρκετά ψηλότερη του ορίου αυτού, τότε ο τρίτος υποψήφιος μένει καθαρά εκτός. Αλλά μια τέτοια περίπτωση πιθανώς να είναι και εκείνη των εκλογών ενός γύρου.
Ωστόσο, κάποιοι άλλοι επιμένουν ότι όλα αυτά είναι υπερβολές. Ότι, δηλαδή, παρά τις ραγδαίες εξελίξεις, ούτε και αυτήν τη φορά θα υπάρξουν στην Κύπρο τόσο μαζικές μετατοπίσεις ψηφοφόρων. Σύμφωνα με αυτή την ανάγνωση, παρά την όποια «δυναμική» του, είναι σχεδόν αδύνατο ο υποψήφιος που υποστηρίζεται από την ΕΔΕΚ να ξεπεράσει το 15%. Αλλά κι αυτό είναι καθαρόαιμο «σενάριο ενός γύρου».
Το ΑΚΕΛ είπε την τελευταία του λέξη;
Από την άλλη, ορισμένοι αναλυτές παρουσιάζονται να θεωρούν το σκηνικό ακόμα ρευστό. Συγκεκριμένα είναι βέβαιοι ότι το ΑΚΕΛ δεν έχει στην πραγματικότητα πει τον τελευταίο του λόγο. Η άποψη που προβάλλεται είναι ότι οι δημοσκοπήσεις που γίνονται τώρα θα δείξουν ότι «το κόμμα της αριστεράς έβαλε τις γνωστές μηχανές σε λειτουργία». Και, συνεπώς, ο κομματικός πατριωτισμός, που με διάφορους τρόπους (φυσικούς και τεχνητούς) θα αναζωογονηθεί, θα είναι σε θέση να βάλει το κόμμα της αριστεράς σε τροχιά πρωταγωνιστή.
Πάντως πιο σημαντική από τέτοιες εικασίες και σενάρια θα είναι η επίδραση που θα έχουν οι εξελίξεις στο οικονομικό μέτωπο. Στην περίπτωση που υπάρξει μέσα στους επόμενους μήνες συμφωνία με την Τρόικα και άρα κατάληξη σε Μνημόνιο, η όλη εικόνα μπορεί να διαφοροποιηθεί δραματικά. Ενώ εξίσου μεγάλη θα είναι η επίδραση και του σεναρίου που επιμένει να βρίσκεται στη Δημόσια Σφαίρα και θέλει Προεδρικό και ΑΚΕΛ να αποφεύγουν τελικά το Μνημόνιο όπως… ο διάολος το λιβάνι!
Πάντως, με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, η συμπεριφορά και παρουσία του ΑΚΕΛ στις επόμενες προεδρικές εκλογές είναι σαν να μαρτυρά μια παραδοχή ήττας. Οι σημερινοί κυβερνώντες έχουν κατά βάθος «συμφιλιωθεί» με το γεγονός ότι θα βρεθούν το επόμενο διάστημα εκτός εξουσίας και αντιμετωπίζουν τις εκλογές περισσότερο σαν μια μέθοδο για να πετύχουν όσο το δυνατό μεγαλύτερη κομματική συσπείρωση.
Άρα και ο κύριος στόχος, δεν είναι η κάλπη του ερχόμενου Φεβρουαρίου, αλλά η ανασυγκρότηση του κόμματος στην αντιπολίτευση. Στο διάστημα, πάντως, των τελευταίων εβδομάδων έχει φανεί ότι το ΑΚΕΛ δεν μοιάζει να αναμένει από την υποψηφιότητα του νυν υπουργού Υγείας να φέρει αυτήν τη συσπείρωση. Γι’ αυτό ακριβώς και την προεκλογική δραστηριότητα την έχει αναλάβει μέχρι στιγμής εξολοκλήρου το κόμμα, με τρόπο που συχνά-πυκνά φαίνεται να απουσιάζει ο ίδιος ο υποψήφιος! Το περιστατικό με την «υπόθεση Χουριέτ», που προβλήθηκε πολύ έντονα και σε ψηλούς τόνους, δεν ταιριάζει καθόλου με εκείνο που κατά τα άλλα προβάλλεται ως… «προφίλ Μαλά».
Ενώ και η ίδια η προϊστορία του υποψήφιου Σταύρου Μαλά, από τον χώρο των Ενωμένων Δημοκρατών, δεν προσφέρεται για να γίνει κάποια αντιπαράθεση με τον Νίκο Αναστασιάδη στο έδαφος του Κυπριακού. Τέλος, οι πολύκροτες συζητήσεις, έρευνες και κατηγορίες γύρω από τη ζημιά των τραπεζών δείχνουν να είναι προνομιακό πεδίο περισσότερο για μια… «άμυνα Χριστόφια», παρά για να προωθηθεί η υποψηφιότητα Μαλά, που χρειάζεται πάντως να προτείνει και όχι να καταγγέλλει…
No comments:
Post a Comment