Xρύσανθος Τσουρούλλης: Το ψάχνουν ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ

 (Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Σημερινή (20/05/12)

Τη μια στιγμή, όλα δείχνουν ότι «ο κύβος ερρίφθη». Το ΑΚΕΛ προχωρεί στις προεδρικές εκλογές χωρίς τον «ιστορικό ηγέτη» του. Ο Δημήτρης Χριστόφιας δεν θα είναι υποψήφιος. Θα είναι όμως πράγματι απών από τις προεδρικές εκλογές; Η ίδια κίνηση ανοίγει, όμως, μιαν άλλη προοπτική. Το ΑΚΕΛ μπορεί τώρα να προσεγγίσει ευκολότερα το Κέντρο και ιδιαίτερα τον ηγέτη του ΔΗΚΟ Μάριο Καρογιάν. Ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, δίνεται η δυνατότητα στον Πρόεδρο του ΔΗΚΟ ν' ανταποκριθεί στο κάλεσμα τού ΑΚΕΛ.

Αυτό το timing είναι που προκαλεί ένα κάποιο άγχος στη μέχρι προχθές «ανέμελη» Πινδάρου, που σχεδίαζε προσεκτικά το κάθε βήμα του υποψηφίου Νίκου Αναστασιάδη. Αλλά και έναν κάποιο εκνευρισμό στους άλλους εταίρους του «ενδιάμεσου χώρου» και ειδικά στον Πρόεδρο της ΕΔΕΚ, Γιαννάκη Ομήρου.

Μπορεί ο Δημήτρης Χριστόφιας να μην είναι υποψήφιος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα απόσχει από τις αποφάσεις και τις κατευθύνσεις που θα πάρει το ΑΚΕΛ. Όλα δείχνουν ότι, παρά τον κλονισμό τού άλλοτε πανίσχυρου «πατερούλη», η απόφασή του να μην επαναδιεκδικήσει την προεδρία τού λύνει τα χέρια, ώστε να… επιβάλει λύσεις! Η παρέμβασή του θα γίνει τόσο στην κατεύθυνση της συζήτησης που μπορεί να γίνει με το ΔΗΚΟ για κοινό υποψήφιο, όσο περισσότερο ακόμα σε τυχόν απόφαση του ΑΚΕΛ για δικό του, κομματικό υποψήφιο.

Όσες και όποιες και αν είναι οι αντιδράσεις μέσα στα διάφορα κόμματα, αλλά και μέσα στην κοινή γνώμη, δυο είναι τα ενδεχόμενα. Το πρώτο είναι, όπως αρκετοί από καιρό υποψιάζονται, ο Άντρος Κυπριανού με τον Μάριο Καρογιάν να καταλήξουν σε κοινό υποψήφιο. Αρκετοί πολιτικοί σχολιαστές επιμένουν εδώ και καιρό ότι αυτή είναι και η πρώτη προτίμηση του προέδρου του ΔΗΚΟ και άλλοτε στενού εταίρου του ΑΚΕΛ και του ίδιου του Δημήτρη Χριστόφια.

Άσχετα, δηλαδή, με την προσεκτική ρητορική του και τις βήμα-βήμα κινήσεις του, ο Μάριος Καρογιάν θα προτιμούσε να συνεργαστεί με το ΑΚΕΛ οδηγώντας, όπως κρίνει και σε μια επιλογή νίκης, που θα έφερνε το κόμμα του στην εξουσία -πολύ περισσότερο απ' ό,τι την προηγούμενη περίοδο- και θα απομάκρυνε και κάθε ενδοκομματική απειλή για τον ίδιο. Αρκετοί είναι όμως αυτές τις ημέρες και οι παρατηρητές που σημειώνουν ότι ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ υπερεκτιμά τις δυνατότητές του να «περνά αποφάσεις» από τα συλλογικά κομματικά όργανα -που ως γνωστόν ελέγχει- κινδυνεύοντας να εκπλαγεί αύριο από τη συμπεριφορά των ψηφοφόρων της βάσης.

Οι πληροφορίες λένε, πάντως, ότι οι συζητήσεις ανάμεσα σε ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ, παρά το ενδιάμεσο «επεισόδιο» και τους διαπληκτισμούς, είναι αρκετά προχωρημένες και έχουν φτάσει και σε επίπεδο ονοματολογίας. Διαρροές δεν υπάρχουν, λένε οι ίδιες πληροφορίες, για να μην «καούν» κάποιες περιπτώσεις.

Όσο όμως κι αν επιμένουν τέτοιες πληροφορίες, υπάρχουν και οι ακριβώς αντίθετες που υποστηρίζουν με βεβαιότητα ότι δεν θα υπάρξει κατάληξη στις επαφές ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση μπορεί να συμβάλουν και εκείνοι από τον «ενδιάμεσο χώρο» που, πεισμώνοντας με τη νέα «στροφή Καρογιάν», έχουν διάθεση να επιταχύνουν τις διαδικασίες των κομμάτων του κέντρου και να δέσουν τα χέρια του προέδρου του ΔΗΚΟ. Πηγές προσκείμενες στην «ενδοκομματική αντιπολίτευση» του ΔΗΚΟ λένε ότι αυτή δεν πρόκειται να αφήσει να περάσει έτσι ο νέος «αιφνιδιασμός Καρογιάν».

Αυτήν τη φορά η Αριστερά έχει «σχέδιο Β»

ΚΑΛΑ πληροφορημένοι κύκλοι αναφέρουν ότι βρίσκονται σε πλήρη ανάπτυξη παράλληλες προεργασίες και συνεννοήσεις στην Εζεκία Παπαϊωάννου για κάποιον «καθαρόαιμο» ΑΚΕΛικό υποψήφιο. Στο ΑΚΕΛ υπάρχουν πράγματι εκείνοι που είναι πεπεισμένοι ότι αυτήν τη στιγμή το κόμμα αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα «χαλάρωσης» και ότι εκείνο που επείγει είναι η συσπείρωση και η ανασυγκρότηση. Θεωρούν ότι αν τυχόν υπάρξει κοινός υποψήφιος με το ΔΗΚΟ:

· ΠΡΩΤΟΝ, είναι σχεδόν αδύνατο να τον «περάσει» ο Μάριος Καρογιάν και στα άλλα κόμματα, δηλαδή την ΕΔΕΚ και το ΕΥΡΩΚΟ. Επομένως, θα πρόκειται για δικομματικό υποψήφιο ΔΗΚΟ-ΑΚΕΛ.

· ΔΕΥΤΕΡΟ, ένας τέτοιος υποψήφιος και ο προεκλογικός του, καθόλου δεν θεραπεύει το πρόβλημα της ενδοκομματικής δυσαρέσκειας και των φυγόκεντρων δυνάμεων. Έτσι, μια τέτοια λύση από τη μια δεν θα προκαλεί συσπείρωση, ενώ για τον ίδιο λόγο δεν θα είναι ούτε και εκλογικά αξιόπιστη αφού και το ΔΗΚΟ με μια τέτοια κίνηση θα έχει μεγάλα προβλήματα συσπείρωσης.

Γι’ αυτούς τους λόγους όχι μόνο θεωρούν ότι δεν θα είναι όσο φαίνεται «επιλογή νίκης», αλλά θα κινδυνεύει να εντείνει τις φυγόκεντρες δυνάμεις και να κάνει το κόμμα να κινδυνεύει πραγματικά με «καταστάσεις τύπου 1985». Επομένως, λένε, προτιμότερο είναι να υπάρξει ένας καθαρόαιμος υποψήφιος της Αριστεράς, δηλαδή κάποιο δοκιμασμένο «βαρύ» όνομα του ΑΚΕΛ. Μια τέτοια υποψηφιότητα θα πρέπει να είναι «απαλλαγμένη» από το προσωπικό βάρος της προεδρίας Χριστόφια.

Με αυτόν τον τρόπο και εφόσον συσπειρώσει σε ψηλό ποσοστό τους ψηφοφόρους του κόμματος, θα μπορούσε να βρεθεί στον δεύτερο γύρο. Τότε, υπολογίζουν ότι έχοντας απέναντι τον Νίκο Αναστασιάδη, «θα μπορούσε να πετύχει και εκείνο που φαίνεται αρχικά ακατόρθωτο, δηλαδή να κερδίσει την προεδρία…». Διότι και μετά την αποτυχία του κεντρώου χώρου στον πρώτο γύρο -όποια και αν είναι τελικά η επιλογή τους- θα μπορούσε να τραβήξει μεγάλο κομμάτι του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ.

Ποιο ρόλο μπορεί να παίξει ο Δ. Χριστόφιας

Όσοι ανήκουν σε αυτήν τη σχολή σκέψης, δεν φαίνεται όμως να συμφωνούν και στο πρόσωπο που μπορεί να κάνει αυτήν τη δουλειά. Το όνομα του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου Νίκου Κατσουρίδη δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγεται. Υπέρ του Κατσουρίδη η δυνατότητά του να εμβολίσει κομμάτια από το ΔΗΚΟ αλλά και την ΕΔΕΚ. «Είναι όλοι εκείνοι που θαύμασαν τις αρετές του στη διακυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου.

Κι από τότε τον αποκαλούν κολακευτικά… Δομάζο. Την ίδια ώρα όλοι αυτοί δεν ξεχνούν και τη στάση που κράτησε ο Νίκος στο Δημοψήφισμα και το σχέδιο Ανάν». Τα στοιχεία εκείνα, δηλαδή, που δεν ενθουσιάζουν τον Δημήτρη Χριστόφια. Γιατί απλά ο «ιστορικός ηγέτης» του ΑΚΕΛ θα αναγκαστεί να παραδεχτεί το λάθος που έκανε, έστω και διά της πλαγίας όταν… «παρέδιδε το δακτυλίδι». Τις τελευταίες ημέρες πέφτει όμως στο τραπέζι της Εζεκία Παπαϊωάννου και το όνομα του δημάρχου της Λεμεσού, Αντρέα Χρίστου.

Πηγές από το κόμμα αναφέρουν ότι ακόμα και στην πλευρά εκείνων που προκρίνουν την υποστήριξη υποψηφίου που θα είναι προτίμηση Καρογιάν - ΔΗΚΟ ασχολήθηκαν τελικά με το ενδεχόμενο «αμιγώς κομματικής υποψηφιότητας», διότι είχαν διαπιστώσει ότι είχε κερδίσει πολύ έδαφος ο Νίκος Κατσουρίδης. Υπάρχει όμως και μια τρίτη τάση. Αυτή που προκρίνει τον Βενιαμίν του ΑΚΕΛ, τον σημερινό κυβερνητικό εκπρόσωπο Στέφανο Στεφάνου. «Είναι γνωστό ότι αποτελεί την αδυναμία του Προέδρου Χριστόφια και έχει ψηθεί στα δύσκολα…».

Ποιος αέρας φτάνει στην Πινδάρου;

Σε περίπτωση, πάντως, που καταλήξουν Κυπριανού και Καρογιάν, τότε θα υπάρξουν μοιραία διαλυτικές τάσεις στον ενδιάμεσο χώρο. Με επικρατέστερο σενάριο μιαν υποψηφιότητα Ομήρου. Ή ακόμα και τη στήριξη του Γιώργου Λιλλήκα απ' «όλους τους υπόλοιπους», όπως ήδη σκέφτονται κάποιοι, ενισχυόμενοι και από δηλώνοντες ως «αντάρτες» από το ΔΗΚΟ. 

Στην Πινδάρου παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον αφού έχουν διαπιστώσει ότι το τραπέζι κάθε άλλο παρά είναι σταθερό.

Πάντως την ώρα που η επαναπροσέγγιση ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ σημειώνεται μετ’ εμποδίων και ο δρόμος τους φαίνεται να είναι σπαρμένος με... αγκάθια, υπάρχουν κάποιοι συνεργάτες του Νίκου Αναστασιάδη που δεν έχουν απογοητευτεί. Δεν αποκλείουν τυχόν αποτυχία της προσπάθειας ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ να στρέψει τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ στον δικό τους υποψήφιο από τον πρώτο γύρο. Αυτό θα ήταν και το… «dream scenario».

Εκείνο πάντως που απεύχονται στην Πινδάρου είναι δυο επικίνδυνα και όχι εντελώς απίθανα σενάρια:

- είτε Κάρογιαν και ΑΚΕΛ να καταλήξουν σε υποψήφιο που να αναγκαστεί να υποστηρίξει και η ΕΔΕΚ (κίνδυνος χαμένου ενός γύρου), 

- είτε σε σενάριο αποτυχίας στην προσέγγιση και στενά κομματικού ΑΚΕΛικού υποψηφίου, ο ενδιάμεσος χώρος να κλείσει με Λιλλήκα ή ανάλογο υποψήφιο που θα ξεπερνούσε τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ φτάνοντας στον δεύτερο γύρο.

Πάντως στον χώρο του ΔΗΣΥ υπάρχουν και κάποιοι που αισιοδοξούν ιδιαιτέρως και σπρώχνουν τη συνωμοσιολογία μέχρι άκρων πιστεύοντας ότι «όλα αυτά είναι μάλλον προσχηματικά». Ότι δηλαδή τόσο το ΑΚΕΛ όσο και ο Καρογιάν παίζουν ενός είδους «blame game» και ότι κατά βάθος είναι προετοιμασμένοι να μη συνεργαστούν. Κάτι τέτοιο, προσθέτουν, θα μπορούσε ακόμα και «εξ αντανακλάσεως» να φέρει τον Μάριο Καρογιάν στην αγκαλιά του Νίκου… «Άλλωστε μια τέτοια επιλογή εξασφαλίζει στον Μάριο μεγάλο κομμάτι της πίτας εξουσίας, και ταυτόχρονα του καλύπτει εσωκομματικά τα νώτα αφού βραχυκυκλώνει τους όποιους σχεδιασμούς τού Νικόλα Παπαδόπουλου…».