Xρύσανθος Τσουρούλλης: Προσπαθούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο

 (Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Σημερινή 13/05/12)

Ο ανταποκριτής του ΣΙΓΜΑ στην Αθήνα επαναλάμβανε φορτικά ότι, τη νύχτα των εκλογών, Κύπριος τραπεζίτης τού είχε πει ότι παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα το όλο σκηνικό. Αναμενόμενο και λογικό. Για την Κύπρο, και ιδιαίτερα για τον τραπεζικό τομέα, το τι θα γίνει στην Ελλάδα τελικά έχει άμεσες (και δραματικές;) συνέπειες. Συνεπώς το “παζλ” που βγήκε από τις κάλπες την περασμένη Κυριακή δεν πρέπει να… καθησύχασε κανέναν. Αν η Ελλάδα συνεχίσει με αδυναμία κυβέρνησης ή αν σε επόμενες εκλογές σύντομα ενισχυθούν οι αντιμνημονιακές δυνάμεις, τότε θα παραμένει η απειλή της εξόδου από το ευρώ και της άτακτης χρεοκοπίας. Σε ένα τέτοιο… σενάριο-εφιάλτη μοιάζει να τινάζεται στον αέρα και η οικονομία της Κύπρου…

Νέα μέτρα λιτότητας ή κατευθείαν στον Μηχανισμό;

Στο Υπουργείο Οικονομικών εδώ στη Λευκωσία, δεν είναι αυτή η μόνη ανησυχία. Τις μέρες αυτές εργάζονται πυρετωδώς για να ετοιμάσουν καινούρια μέτρα. Κατ' ακρίβειαν καλούνται να τετραγωνίσουν τον κύκλο. Μπορεί ο στόχος του Υπουργού Οικονομικών να είναι να συγκρατήσει το έλλειμμα και αν είναι δυνατόν να το φέρει εκεί που μέσω του προκάτοχου του δεσμεύτηκε η Κύπρος στις Βρυξέλλες.

Αλλά την ίδια ώρα θα πρέπει να δεχτούν τους σχεδιασμούς του και τα κόμματα. Πέρα, όμως, κι από αυτό, που είναι μόνιμο θέμα για κάθε ένοικο του Υπουργείου Οικονομικών, ο Βάσος Σιαρλή θα πρέπει πρώτα να έχει την αποδοχή ειδικά του ΑΚΕΛ. Τα όσα ακούστηκαν τελευταία σχετικά με τον 13ο μισθό στη Δημόσια Υπηρεσία και η “κοφτή” αντίδραση του κόμματος του Προέδρου, έδωσαν και πάλι το στίγμα. Από την άλλη, όμως, οικονομικοί παρατηρητές σημειώνουν ότι δεν είναι αυτό το μεγαλύτερο πρόβλημα της Κυβέρνησης σήμερα. Το θέμα είναι αν στην κατάσταση που έφτασε η κυπριακή οικονομία μπορούν να αποδώσουν τα αναμενόμενα και κάποια πρόσθετα μέτρα.

Διότι τα προηγούμενα, του Κίκη Καζαμία, έπεσαν αρκετά έξω κυρίως εξαιτίας της κρίσης, που έγινε στο μεταξύ πιο βαθιά. Η πολιτική πραγματικότητα είναι ότι τη στιγμή ακριβώς που το Προεδρικό θα… ετοιμάζεται να παραλάβει τη σκυτάλη της ευρωπαϊκής Προεδρίας, η Βουλή θα “αστράφτει και θα βροντά” με τα νέα “χαράτσια” που θα πρέπει να ψηφίσει. Ενώ η κοινωνία θα στενάζει κάτω από ακόμα μεγαλύτερη λιτότητα.

Αλλά περισσότερο και από αυτό το άγχος, το Υπουργείο Οικονομικών της Λευκωσίας ζει τον τελευταίο καιρό νιώθοντας την απειλητική ανάσα τού Μηχανισμού Στήριξης. Πληροφορίες από το Υπουργείο αναφέρουν ότι «εδώ που φτάσαμε είναι ζήτημα ημερών η κρατική συμμετοχή στην Τράπεζα που αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο πρόβλημα. Αφού, λοιπόν, το κράτος δεν έχει τα λεφτά, θα τα αναζητήσει από τον Μηχανισμό».

Εξάλλου, όσοι από την αντιπολίτευση παρακολουθούν στενά αυτές τις εξελίξεις, διερωτώνται τι θα μπορούν να κάνουν σε μια τέτοια περίπτωση. Θα πρέπει υποχρεωτικά να υπερψηφίσουν σκληρά μέτρα, που θα επιβάλλονταν στην Κυβέρνηση Χριστόφια από τις Βρυξέλλες; Η μέχρι τώρα στάση της αντιπολίτευσης, ιδιαίτερα του ΔΗΣΥ και του ΔΗΚΟ, υπαγορεύουν ότι κάτι τέτοιο θα ήταν μονόδρομος. Την ίδια ώρα, όμως, σκέπτονται με δέος το κόστος που φαίνεται να πλήρωσε τελικά η Νέα Δημοκρατία, ο Αντώνης Σαμαράς, το ΠΑΣΟΚ και ο Ευάγγελος Βενιζέλος.

Και στη μέση ο... Μάριος;

Συμπερασματικά, με τον τρόπο που εξελίσσονται τα πράγματα, αυτό δεν είναι το καλύτερο κλίμα για να αναζητήσει το ΑΚΕΛ συγκλίσεις και συνεργασίες στις προεδρικές εκλογές. Από την πλευρά του κόμματος εξουσίας φαίνεται ότι έχουν γίνει οι διευθετήσεις με τρόπο που να μπορεί πια ελεύθερα να… “δελεάσει” τον ενδιάμεσο χώρο. Όταν όμως στο ΑΚΕΛ μιλούν για “ενδιάμεσο χώρο”, όλοι πια καταλαβαίνουν ότι εννοούν το ΔΗΚΟ. Οι εκτιμήσεις στην Εζεκία Παπαϊωάννου είναι πως "όποιους ελιγμούς και παραχωρήσεις και αν κάνουν, είναι πολύ δύσκολο να ξαναστήσουν είτε την τριμερή του 2003 είτε κάποια παραλλαγή της".

Επομένως, πρώτος στόχος της Εζεκία Παπαϊωάννου είναι ο... Μάριος. Αλλά το ίδιο ακριβώς, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, ισχύει και για την Πινδάρου. Ο ηγέτης του ΔΗΚΟ φαίνεται να… βρίσκει τη θέση στην οποία είχε συνηθίσει. Δηλαδή του προνομιακού εταίρου. Το πρόβλημά του, όμως, είναι ότι μια τέτοια συμφωνία με τη μια ή την άλλη πλευρά είναι ακόμα πρόωρη. Διότι δεν θα είναι καθόλου εύκολο να τη δικαιολογήσει ενδοκομματικά.

Εξάλλου, και αν την δικαιολογούσε, θα υπήρχε πολύς καιρός για τον γνωστό “ΔΗΚΟϊκό ανταρτοπόλεμο”. Υπάρχει, όμως, ακόμα ένας λόγος, για τον οποίον ο Μάριος Καρογιάν δεν έχει σκοπό να βιαστεί. Ίσως κιόλας να είναι ο ισχυρότερος. Ο εαυτός του και η υποψηφιότητά του. Τυχόν συνεργασία με τον Νίκο Αναστασιάδη, σημαίνει να οδηγήσει εκείνον στο Προεδρικό. Με τη φόρα που έχει πάρει, μάλιστα, ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ, όπως καταγράφεται και στη δημοσκόπηση της «Σ» δεν υπάρχει και ελπίδα στο μεσοδιάστημα μέχρι τις Προεδρικές να αλλάξει κάτι.

Από την πλευρά του ΑΚΕΛ αυτήν την ώρα οι όροι συνεργασίας είναι παρόμοιοι. Γίνεται λόγος για εξεύρεση κοινού υποψηφίου. Ο οποίος, όμως, για να είναι “κοινός”, δεν θα είναι ο ΔΗΚΟϊκός Καρογιάν. Αυτό, όμως, συμβαίνει τώρα... "Όσο θα περνά καιρός, τόσο θα αυξάνεται η πίεση πάνω στο ΑΚΕΛ. Δεν έχει κομματικό υποψήφιο και, επομένως, μπορεί σε κάποια στιγμή να οδηγηθεί στον δικό μας Πρόεδρο", αναφέρει στη «Σ» στενός συνεργάτης του Προέδρου του ΔΗΚΟ.

Στο μεταξύ, θα έρθουν νέα επώδυνα οικονομικά μέτρα, η επέτειος της τραγωδίας του Μαρί, αλλά και οι μεγάλες συζητήσεις που αναμένονται μαζί με τις αποφάσεις του Ανωτάτου για την ασυλία του Προέδρου της Δημοκρατίας. Δεν είναι, λοιπόν, και τόσο “τρελή” η ελπίδα του ηγέτη του ΔΗΚΟ ότι τελικά μπορεί οι παλιοί συνεργάτες του να αναγκαστούν να στηρίξουν τον ίδιο...

Στελέχη που είναι ενημερωμένα για τα ενδότερα, σημειώνουν ότι η πρόσφατη μάχη που έδωσε για τη Διζωνική δεν ήταν για τα… "γλυκά της τα μάτια". Αλλά ήταν για να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο συνεργασίας είτε με τη μια είτε με την άλλη πλευρά και να διατηρήσει και για τον εαυτό του ένα προφίλ αποδεκτού υποψηφίου. 

Αναστασιάδης αναζητά ανθυποψήφιο και Λιλλήκας χρίσμα

Ο χρόνος, όμως, τρέχει και ο Νίκος Αναστασιάδης έχει ξεκινήσει ήδη να παρουσιάζει δημόσια θέσεις και προτάσεις. Απέναντί του έχει ως μόνο υπαρκτό υποψήφιο τον Γιώργο Λιλλήκα. Αλλά ο τελευταίος, αντικειμενικά με παράδοξο τρόπο, δεν φάνηκε να απασχολεί σοβαρά τους συμβαλλόμενους του "ενδιάμεσου χώρου". Πράγματι, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών και στενός συνεργάτης του Τάσσου Παπαδόπουλου, ο οποίος δεν έχει μάλιστα κομματική ετικέτα, θα μπορούσε να ήταν ιδεώδης υποψήφιος για τα τέσσερα κόμματα που θέλουν να συνεργαστούν.

Οι μέχρι τώρα κινήσεις τους, όμως, δεν φαίνεται να δείχνουν κάτι τέτοιο, παρά το γεγονός ότι το επιτελείο Λιλλήκα ακόμα ευελπιστεί. Για πολλά στελέχη της βάσης των κομμάτων του κέντρου αυτή η "δυστοκία" φαίνεται αδικαιολόγητη. Παλιό ΔΗΚΟϊκό στέλεχος, μάλιστα, παρατηρούσε σε συγκέντρωση ότι "αν ήθελε πραγματικά ο χώρος του Κέντρου, μπορούσε από τώρα να υποδείξει έναν πολύ ισχυρό υποψήφιο δεύτερου γύρου και, γιατί όχι, αυριανό πρόεδρο".

Πίσω όμως στο στρατόπεδο του Νίκου Αναστασιάδη, η "μοναξιά" της υποψηφιότητάς του δεν είναι μόνο ευκαιρία για έναν καλά σχεδιασμένο προεκλογικό. Υπάρχουν και εκείνοι που δείχνουν να δυσπιστούν μπροστά στην ανυπαρξία άλλου ανθυποψηφίου. Ο λόγος είναι γιατί φαίνεται να έχει εξανεμιστεί σχεδόν κάθε πιθανότητα υποψηφιότητας Χριστόφια και, επομένως, όπως παρατηρούσε επιτελικό στέλεχος της Πινδάρου, "ο δρόμος μένει ανοιχτός για εκπλήξεις και… αιφνιδιασμούς. Άλλωστε στο παιγνίδι είναι παρών ο χειρότερος αντίπαλος του Προέδρου Αναστασιάδη. Ο ίδιος του ο εαυτός…".