Ρίχνουν τα δίχτυα τους στο Κέντρο

(Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Σημερινή 29/04/12)

Η κατάσταση στον χώρο του ΑΚΕΛ θυμίζει το παραμύθι με τους ποντικούς που ήθελαν να κρεμάσουν ένα κουδούνι στην ουρά του γάτου για να τον ακούουν όταν έρχεται, αλλά κανένας δεν τολμούσε να το κάνει…

Εδώ και καιρό στην Εζεκία Παπαϊωάννου το συζητούσαν μεταξύ τους. Έβλεπαν και τις δημοσκοπήσεις. Αλλά κανένας δεν… «τολμούσε» ή και δεν ήθελε να πει κατηγορηματικά στον Δημήτρη Χριστόφια ότι έπρεπε να παραιτηθεί από μια νέα διεκδίκηση. Τώρα με την παρέμβαση-πρόσκληση προς τα κόμματα του Κέντρου από τον Νίκο Κατσουρίδη, έχει αλλάξει κάτι; Δηλαδή, με άλλα λόγια, η πρόταση του ΑΚΕΛ για μια νέα συνεργασία σημαίνει “αυτόματα” ότι θα δεχτεί άλλον υποψήφιο από τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας;

Ναυαγοσώστης ή γεφυροποιός

Στον έναν “πόλο” τα πράγματα έχουν ξεκαθαρίσει εδώ και καιρό. Ο Νίκος Αναστασιάδης όχι μόνο είναι υποψήφιος Πρόεδρος και έχει ήδη δώσει “περίγραμμα θέσεων” για συνεργασία με τα άλλα κόμματα, αλλά έχει ήδη ξεκινήσει οργανωτικές και άλλες προεργασίες.

Ωστόσο, τα κόμματα του λεγόμενου “ενδιάμεσου χώρου”, συζητώντας με τον Νίκο Αναστασιάδη, ξεκίνησαν και τις μεταξύ τους διαβουλεύσεις. Με διακηρυγμένη πρόθεση να έχουν έναν κοινό “υποψήφιο του Κέντρου”. Σε αυτήν, όμως, τη διεργασία φαίνεται να μπαίνει “σφήνα” το ΑΚΕΛ. Σε μια “δραματική” τροπή το κυβερνών κόμμα “επιστράτευσε” τον «αρχιστράτηγο» Νίκο Κατσουρίδη και απευθύνεται στα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου αναζητώντας συμμαχίες.

Τις μέρες αυτές ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΑΚΕΛ κατέθεσε ένα “Πλαίσιο Συζήτησης” αναζητώντας συνεργασία με τα κόμματα της αντιπολίτευσης πλην του ΔΗΣΥ. Αυτό, εξήγησε, συμβαίνει διότι ο ΔΗΣΥ έχει ήδη υποψήφιο. Από την πλευρά του, το μεγάλο κόμμα της αντιπολίτευσης δεν είχε απευθύνει το “Περίγραμμά” του στο ΑΚΕΛ διότι κοινή πρόθεση είναι η συνεργασία της αντιπολίτευσης για να υπερβεί τα αδιέξοδα της διακυβέρνησης Χριστόφια.

Αυτή η διαφορά φαίνεται να αποτελεί και τη “λυδία λίθο” της κίνησης του ΑΚΕΛ. Το μεγάλο ερωτηματικό που πλανάται, είναι αν η Εζεκία Παπαϊωάννου, τώρα που στράφηκε στα κεντρώα κόμματα, εγκαταλείπει τυχόν νέα υποψηφιότητα του Δημήτρη Χριστόφια. Εδώ και καιρό ήταν γνωστό ότι το “πάνω χέρι” είχε ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αν, δηλαδή, είχε την πρόθεση να επαναδιεκδικήσει, κανένας στο ΑΚΕΛ δεν φαινόταν να… μπορεί να σταθεί απέναντί του αρνητικά. Οι πληροφορίες από το Προεδρικό έλεγαν ότι η τελική απόφαση είχε να κάνει με το πόσο θα μπορούσε να ανακάμψει η δημοτικότητά του μετά τα τραγικά συμβάντα του καλοκαιριού. Μήπως, όμως, η κίνηση Κατσουρίδη αυτή την εβδομάδα δείχνει κι άλλα πράγματα;

Η καινούρια παρέμβαση του “προεδρικού ζεύγους” σε απογευματινή τηλεοπτική εκπομπή αυτές τις μέρες και ιδιαίτερα οι προσπάθειες της Έρσης Χριστόφια να απορρίψει κάθε ιδέα ευθυνών του ίδιου του Προέδρου για το φονικό στο Μαρί, είναι ένδειξη ότι δεν έχουν εγκαταλείψει την ιδέα μιας νέας υποψηφιότητας. Εκτός ΑΚΕΛ και συγκεκριμένα στην Πινδάρου, κάνουν την εκτίμηση ότι πιθανώς το κυβερνών κόμμα να κάνει απλή αναγνώριση εδάφους χωρίς να έχει ακόμα καταλήξει σε οριστικές αποφάσεις. Σε μια τέτοια περίπτωση σημαντικό ρόλο για τις τελικές αποφάσεις θα παίξουν οι αντιδράσεις των “τρίτων κομμάτων” και ιδιαίτερα του ΔΗΚΟ.

Η «πέτρα του σκανδάλου»

Πράγματι, όλα δείχνουν ότι με το “Πλαίσιο Συζήτησης” ο ειδικός απεσταλμένος του ΑΚΕΛ στοχεύει περισσότερο να βάλει σε πειρασμό ειδικά το ΔΗΚΟ και όχι το σύνολο των κεντρώων κομμάτων. Χαρακτηριστικό πάντως είναι ότι στο υπόμνημα που κατέθεσε ο Νίκος Κατσουρίδης μπαίνει για πρώτη φορά εν αμφιβόλω η επιμονή του Δημήτρη Χριστόφια στις προτάσεις του τόσο για τους εποίκους όσο και για την περίφημη εκ περιτροπής προεδρία. Στην πραγματικότητα, το ΑΚΕΛ δεν απορρίπτει κυριολεκτικά εκείνες τις προεδρικές παραχωρήσεις που για καιρό τώρα είναι η “πέτρα του σκανδάλου” στις σχέσεις με τον κεντρώο χώρο. Για τους εποίκους το ακελικό “πλαίσιο θέσεων” κάνει λόγο για παραμονή “συγκεκριμένου αριθμού εποίκων για ανθρωπιστικούς λόγους”.

Ο αριθμός αυτός συναρτάται με διατήρηση της πληθυσμιακής αναλογίας του 1960. Εφόσον όμως ληφθεί υπόψη ο σημερινός πληθυσμός στις ελεύθερες απογραφές, καθώς και εκείνος των Τουρκοκυπρίων, το συμπέρασμα είναι ότι αυτή η γενική θέση του ΑΚΕΛ “χωράει” ίσως περισσότερους από τους 50.000 που δέχτηκε ήδη ο Πρόεδρος Χριστόφιας. Με παρόμοιο τρόπο για την “εκ περιτροπής-σταθμισμένη ψήφο” υπάρχει μια δυνητική αναφορά. Ότι δηλαδή ο Πρόεδρος έχει δικαίωμα να την αλλάξει ή και να την αποσύρει.

Πέρα από τις όποιες λεπτομέρειες και με τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΑΚΕΛ να δηλώνει ότι το πλαίσιο “είναι διαπραγματεύσιμο”, γίνεται κατανοητό ότι το ΑΚΕΛ έχει διάθεση να παζαρέψει, αλλά μάλλον χωρίς να δώσει “γην και ύδωρ” στους “σκληρούς” του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ.

Τα ερωτηματικά παραμένουν

Έχει αποφασίσει το ΑΚΕΛ να υποστηρίξει, μαζί με άλλα ή άλλο κόμμα, κάποιον άλλον εκτός του Δημήτρη Χριστόφια; 

Αν αυτό αληθεύει, εννοούν έναν κάποιον αριστερό υποψήφιο ή κάποιον από τον ευρύτερο χώρο του Κέντρου;

Αν υποθέσουμε ότι ο ίδιος ο Δημήτρης Χριστόφιας παραιτήθηκε από το ενδεχόμενο επαναδιεκδίκησης, τότε φαίνεται μάλλον απίθανο να γίνει δεκτός κάποιος άλλος υποψήφιος από τον χώρο του ΑΚΕΛ. Πληροφορίες λένε ότι αυτό ζητά ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αλλά την άποψη αυτή ενισχύει και η αναζήτηση συνεργασίας με τον ενδιάμεσο χώρο. Διότι οι πιθανότητες του ΑΚΕΛ να βρει υποστήριξη από κάποιο άλλο κόμμα αυξάνονται πολύ από την ώρα που θα δώσει τη δυνατότητα σε εκείνο το κόμμα (κυρίως το ΔΗΚΟ) να δείξει ότι υποστηρίζει κάποιον υποψήφιο που “βρίσκεται κοντά του”.

Συνεπώς, εάν τα πράγματα εξαρτηθούν από τη στάση του ΔΗΚΟ, προβάδισμα αποκτά η υποψηφιότητα του Νίκου Κατσουρίδη «ως ο πιο ικανός να δελεάσει σημαντικό κομμάτι του ΔΗΚΟ αλλά και της ΕΔΕΚ». Εάν τα πράγματα κινηθούν εντός του κόμματος και αναζητηθούν «λύσεις ΑΚΕΛ» σε έναν μοναχικό δρόμο στις εκλογές, στη λογική της «αξιοπρεπούς ήττας, τον σταυρό του μαρτυρίου θα σηκώσει ο Άντρος Κυπριανού…». Αν και στο σενάριο αυτό, αρκετά μέλη του Πολιτικού Γραφείου του κυβερνώντος κόμματος έχουν την άποψη ότι ο Δημήτρης Χριστόφιας θα έπρεπε να αναλάβει τον ρόλο της… Ιφιγένειας! Να θυσιαστεί, δηλαδή, προκειμένου να… σωθεί το κόμμα.

Καταλήγοντας από εκεί που ξεκινήσαμε, η κατάσταση στον χώρο του ΑΚΕΛ θύμιζε το παραμύθι με τους ποντικούς που ήθελαν να κρεμάσουν ένα κουδούνι στην ουρά του γάτου για να τον ακούσουν όταν έρχεται, αλλά κανένας δεν τολμούσε να το κάνει. Φαίνεται, όμως, ότι -αντί γι’ αυτό- το κυβερνών κόμμα με τη μεγάλη παράδοση σε τέτοιους σχεδιασμούς βρίσκει τρόπο να δελεάσει τα… ποντίκια του Κέντρου, βάζοντας στη φάκα (της εξουσίας) ένα μεγάλο κομμάτι τυρί! Θα τσιμπήσουν άραγε;