Ψάχνουν τον από μηχανής θεό…

 (από το άρθρο μου στην κυριακάτικη Σημερινή 05/02/12)

Ο Νίκος Αναστασιάδης έχει έτοιμα και σχέδια και εναλλακτικά σενάρια. Από την άλλη το ΑΚΕΛ ίσως αναγκαστεί να εγκαταλείψει σενάριο «Χριστόφιας και τώρα και πάντα». Οι υπόλοιποι, με τον τρόμο των… «εκλογών ενός γύρου», ψάχνουν με αγωνία από μηχανή θεό!..

Είναι πια γνωστό πως οι κινήσεις του προέδρου του ΔΗΣΥ Νίκου Αναστασιάδη λειτούργησαν ως εναρκτήριο λάκτισμα για την κούρσα των Προεδρικών. Με τη διαφορά ότι η συνάντηση του Green Tree ανακάτεψε την τράπουλα ξανά και στο κυβερνητικό στρατόπεδο αλλά και στο ΑΚΕΛ. Την ίδια ώρα, μπορεί ο δρόμος της Ελένης Θεοχάρους να φαίνεται φραγμένος μέσα στον ΔΗΣΥ, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι η ευρωβουλευτής θα εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια.

Το σχέδιο ανάκαμψης

Το σχέδιο ανάκαμψης του Προέδρου Χριστόφια, το οποίο προσπαθούσε να θέσει σε εφαρμογή το ΑΚΕΛ από το Σεπτέμβριο, θα χρειαστεί σίγουρα αναθεώρηση μετά το «χαστούκι» από τον Μπαν Κι Μουν στην τελευταία συνάντηση. Ήδη συζητείται σχεδόν ανοιχτά η αναθεώρηση του σχεδίου «επαναδιεκδίκηση Χριστόφια 2013». Την ίδια ώρα, όμως, τυχόν υιοθέτηση «σχεδίου Β» από το ΑΚΕΛ θα περιέπλεκε τα πράγματα για τον υποψήφιο Νίκο Αναστασιάδη, αφού αυτό δεν θα ήταν και το καλύτερο σενάριο για την Πινδάρου. Συνεπώς… οι τεκτονικές πλάκες της Δεξιάς και της Αριστεράς κινούνται σε ρυθμούς αντίστροφης μέτρησης. Ο κίνδυνος να συμπιέσουν ή και να συνθλίψουν τον «ενδιάμεσο χώρο» είναι περισσότερο από ορατός. Τι κάνουν, όμως, τα κόμματα και οι ηγέτες του κέντρου;

Το κεντρο

Στην πλευρα του ΔΗΚΟ, με τον Μάριο Καρογιάν αρκετά αποδυναμωμένο μετά την απώλεια της Προεδρίας της Βουλής, το ζητούμενο είναι οπωσδήποτε ο δεύτερος γύρος. Το σενάριο-εφιάλτης για τον Καρογιάν και το κόμμα του θα ήταν να εμφανιστούν στις προεδρικές εκλογές υποψηφιότητες Αναστασιάδη - Χριστόφια ή «αγνώστου Χ» (από το ΑΚΕΛ) και μαζί με τυχόν άλλες «μικρές» υποψηφιότητες, στο περιθώριο, να προκύψει Πρόεδρος από τον πρώτο γύρο. Διότι, απλούστατα, το ΔΗΚΟ αυτήν τη στιγμή δεν μπορεί να συμπράξει ανοιχτά ούτε με τον έναν ούτε και με τον άλλον. Ο Μάριος Καρογιάν δεν επιθυμεί να αναγκαστεί να κάνει μιαν εκβιαστική επιλογή από τον πρώτο γύρο.

Επομένως, για το ΔΗΚΟ ζητείται απεγνωσμένα «λύση», που θα οδηγούσε τα πράγματα σε δεύτερο γύρο. Δηλαδή είτε μια υποψηφιότητα, η οποία μαζί με την υποστήριξη και των άλλων κομμάτων (ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ) θα είχε σοβαρές πιθανότητες να ξεπεράσει τον έναν εκ των δυο «μονομάχων» και να παρουσιαστεί νικήτρια στον β’ γύρο είτε, τουλάχιστον, μια αξιοπρεπής παρουσία στηριζόμενη από το ΔΗΚΟ, που θα οδηγούσε τις εκλογές σε δεύτερη Κυριακή. Διότι, σε μια τέτοια περίπτωση, Μάριος Καρογιάν και ΔΗΚΟ θα μπορούσαν να διαπραγματευτούν με τους δυο τελικούς υποψηφίους του δευτέρου γύρου.

Όσο και αν είναι δύσκολα, είναι και απλά τα πράγματα για το ΔΗΚΟ. Διαπραγμάτευση και τοποθέτηση δεν μπορεί να υπάρξει στον πρώτο, αλλά μόνο στον δεύτερο γύρο. Ωστόσο, έτοιμη λύση για να οδηγούσε τις εκλογές σε δυο γύρους δεν φαίνεται να υπάρχει. Η δημόσια τοποθέτηση του Μάριου Καρογιάν ότι ο ίδιος δεν θα είναι υποψήφιος, υπό τις γνωστές πια προϋποθέσεις που θέτει (κοινός υποψήφιος για μια νέα στρατηγική σε Κυπριακό και οικονομία), ανοίγει την πόρτα για κάποιον «τρίτο». Θα μπορούσε να βοηθούσαν οι ενέργειες και πρωτοβουλίες που αποδίδονται στον Αρχιεπίσκοπο; Θα ήταν δυνατόν κάποιο πρόσωπο από τον χώρο του ΔΗΣΥ, όπως η Ελένη Θεοχάρους, να δεχόταν να παίξει τέτοιον ρόλο;

Τα διλήμματα 

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ πρόβλημα του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου είναι ότι, ενώ μαζί με το ΕΥΡΩΚΟ και ίσως τους Οικολόγους συναθροίζουν ένα εκλογικό ποσοστό της τάξης του 30%, κανείς δεν ξέρει κάτω από ποιες προϋποθέσεις μπορεί να το συγκεντρώσουν σε κάλπη προεδρικών. Η προηγούμενη εμπειρία του 2008, με έναν πολύ ισχυρό υποψήφιο όπως ο Τάσος Παπαδόπουλος, που αποκλείστηκε την πρώτη Κυριακή, κάνει πολλά στελέχη να είναι διστακτικά.

Η μοναδική περίπτωση συνεργασίας του «κεντρώου χώρου» που καταγράφτηκε στην κυπριακή εκλογική ιστορία ήταν εκείνη του 1993 (Πασχάλης Πασχαλίδης). Και ήταν ένα πραγματικό φιάσκο! Αυτό ακριβώς αποτελεί φόβητρο για πολλούς απ' όσους μπαίνουν στον πειρασμό του «τρίτου πόλου». Το βέβαιο, όμως, από την άλλη είναι ότι αν τα δυο κόμματα του κέντρου πορευτούν μόνα τους, θα βρεθούν ενώπιον άλυτων διλημμάτων.

Καλά ενημερωμένες πηγές αναφέρουν στη «Σ» ότι αυτές τις ημέρες σημειώνεται μεγάλη «κινητικότητα» στον ενδιάμεσο χώρο. Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πραγματικές διαβουλεύσεις μεταξύ των κομμάτων, τελικά ψάχνουν όλοι το ίδιο πράγμα: έναν (ή μια) υποψήφιο που να μπορεί στη συνάθροιση ψήφων ΔΗΚΟ+ΕΔΕΚ+ΕΥΡΩΚΟ, να προσθέσει μια ικανοποιητική ποσότητα «διαρροών» είτε από τον ΔΗΣΥ είτε από το ΑΚΕΛ. Μόνο έτσι θα μπορούσε να λυθεί η εξίσωση του πρώτου γύρου.

ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ το Κυπριακό έρχεται να προσθέσει περισσότερο άγχος. Μετά τις αποκαλυπτικές εξελίξεις του Green Tree, δεν είναι μόνο ο Δημήτρης Χριστόφιας στη γωνιά. Τόσο ο Νίκος Αναστασιάδης όσο και ο περιβόητος «κεντρώος χώρος» πρέπει να έχουν κάτι να προτείνουν για την «επόμενη μέρα». Φωνές που ήδη ακούστηκαν μέσα στον ΔΗΣΥ δείχνουν ότι ακόμα και το κόμμα εκείνο που άλλοτε ταυτίστηκε με το «Ναι», μπορεί να βρεθεί έτοιμο για ριζοσπαστικές αποφάσεις. Μήπως μια τέτοια εξέλιξη θα άφηνε πίσω ή και θα εγκλώβιζε τον χώρο του κέντρου;

Πιο… στρωμένα τα πράγματα στην ΕΔΕΚ

ΑΠΟ ΤΗ μεριά της ΕΔΕΚ τα πράγματα όσο και αν είναι εξίσου διλημματικά, παρουσιάζονται πιο στρωμένα. Κι αυτό διότι υπάρχει πάντα η δυνατότητα ο πρόεδρος του κόμματος να παρουσιαστεί ως υποψήφιος στον πρώτο γύρο και να αποσπάσει ένα ποσοστό που θα είναι κοντά στις καταγραμμένες επιδόσεις του κόμματος, ενώ θα παραπέμπει ταυτόχρονα και την εκλογή σε δεύτερο γύρο. Η ΕΔΕΚ, αντίθετα από το ΔΗΚΟ, έχει δοκιμάσει ξανά αυτήν τη φόρμουλα.

Το μόνο πρόβλημα σε ένα τέτοιο σενάριο, είναι ότι ο ίδιος ο Γιαννάκης Ομήρου δεν μπορεί εύκολα να παραιτηθεί από την ιδέα ότι «τελικά το ΑΚΕΛ μπορεί να έρθει πάνω του». Την ιδέα δηλαδή ότι μέσα από τα πολλαπλά αδιέξοδα και τον φόβο να δουν τον Συναγερμό να επανέρχεται στην εξουσία, η Εζεκία Παπαϊωάννου μπορεί να «αρκεστεί» ξανά σε ρόλο… «king-maker», διασφαλίζοντας μια «σημαντική» παρουσία στην Κυβέρνηση. Έτσι η ΕΔΕΚ, αν και ο μικρότερος παίκτης από τους «4», στην ουσία δεν βιάζεται καθόλου.

Ωστόσο, για να είναι «ασφαλές» ένα σενάριο «Αναστασιάδης Vs υποψήφιος ΑΚΕΛ Vs Ομήρου», θα προϋπέθετε και μια υποψηφιότητα ΕΥΡΩΚΟ. Ο Νίκος Κουτσού είχε στο παρελθόν αποτολμήσει κάτι τέτοιο, με την ετικέτα των «Νέων Οριζόντων». Όμως ο σημερινός πρόεδρος του ΕΥΡΩΚΟ, Δημήτρης Συλλούρης, κινείται σε εντελώς διαφορετική λογική, αφού δεν θέλει με τίποτα να βάλει το κόμμα του σε τέτοιες περιπέτειες. Μάλλον θα στήριζε μια «τρίτη» υποψηφιότητα, εκείνη του Γιαννάκη Ομήρου. Συνεπώς τι θα μπορούσε να κάνει ο Μάριος Κάρογιαν σε μια τέτοια περίπτωση;