(Από το άρθρο μου στην Κυριακάτικη Σημερινή 15/1/2012)
Αν γίνεται αναφορά στις επόμενες προεδρικές εκλογές δεν είναι διότι το εθνικό ζήτημα έχει πραγματικά κάποια ωφέλιμη σχέση με κομματικούς σχεδιασμούς εσωτερικής πολιτικής, αλλά είναι διότι ακριβώς με αυτό τον τρόπο αναμένεται να συμπεριφερθούν οι πολιτικές δυνάμεις
Όταν γράφαμε ότι η μεθόδευση των Η.Ε. ήταν να καταλήξουμε σε διεθνή διάσκεψη, το Προεδρικό διέψευδε συνεχώς. Όταν πολλοί κατάγγελλαν ότι η πολιτική του Προέδρου Χριστόφια οδηγούσε να μας μείνουν προίκα οι «ευέλικτες παραχωρήσεις» και ταυτόχρονα να μας αποδοθούν και ευθύνες για αδιέξοδο, από το προεδρικό και την κυβερνώσα παράταξη απαντούσαν ότι «μανιωδώς πολεμούν τον Πρόεδρο…». Σήμερα όλα πια ξεκαθαρίζουν. Ο Μπαν Κι Μουν με τις επιστολές του σε Χριστόφια και Έρογλου φρόντισε να ξεκαθαρίσει το τοπίο…
Τι γίνεται μετά το Green Tree
Δεν χρειάζεται καμιά περίπλοκη διπλωματική ανάλυση. Η επιστολή είναι ξεκάθαρη. Μέχρι τώρα θα έπρεπε να υπήρχε κατάληξη (με υποχωρήσεις και από τις δύο πλευρές). Αν δεν υπάρχει, προφανώς θα φταίνε και οι δύο. Στις μέρες που απομένουν πρέπει να βάλουν τα δυνατά τους για να βρεθούν κοντά, έτσι που εκείνος να ανακοινώσει τη διεθνή διάσκεψη. Αν δεν είναι σε θέση μετά το Green Tree να ανακοινώσει μια τέτοια διάσκεψη, τότε:
1. Η ελληνική και η τουρκική πλευρά θα φταίξουν εξίσου επειδή δεν υπάρχει κατάληξη στις εσωτερικές πτυχές.
2. Η ελληνική πλευρά θα φταίει διότι δεν δέχεται, χωρίς συμφωνία στα εσωτερικά, να υπάρξει μια πολυμερής διάσκεψη που θα βοηθούσε.
Παρά το γεγονός ότι η Επιστολή Κι Μουν είναι γραμμένη με το διπλωματικό κώδικα των Η.Ε., κάποια πράγματα είναι πολύ σαφή. Θεωρεί ότι απομένουν μόλις μερικοί μήνες μέσα στους οποίους οι δύο πλευρές θα έπρεπε να είχαν φτάσει σε πλαίσιο συμφωνίας για την εσωτερική πτυχή και τότε ο ίδιος θα καλούσε μια «πολυμερή». Αυτή η διεθνής διάσκεψη, όμως, δύσκολα μπορεί να γίνει ενώ η Κυπριακή Δημοκρατία θα προεδρεύει της Ε.Ε. Δεν θα μπορούσε μια χώρα που ασκεί την προεδρία της ΕΕ να συζητά για το διεθνές καθεστώς της, ξένες εγγυήσεις κτλ. Κάτι τέτοιο πρέπει να γίνει πριν. Επομένως μέσα σε αυτούς τους 4-5 μήνες θα έπρεπε να γίνονταν και τα δύο. Γι’ αυτό και το διήμερο στο Green Tree θα είναι καθοριστικό (αν όχι εφιαλτικό).
Είναι πράγματι «τέλος του παιχνιδιού»;
Ως γνωστόν, εκεί θα καταγραφούν οι μεγάλες αποστάσεις που χωρίζουν τις θέσεις των δύο πλευρών, με την τουρκική πλευρά να τραβά ακόμα περισσότερο το σκοινί. Οι δηλώσεις του Ντερβίς Έρογλου μετά το δείπνο με τον αρχηγό του ΔΗΣΥ Νίκο Αναστασιάδη, ήταν πέρα για πέρα ενδεικτικές. Δεν θα δυσκολευτεί ο Τουρκοκύπριος εκπρόσωπος στο Green Tree να προκαλέσει μια τοποθέτηση Μπαν Κι Μουν ότι «υπάρχουν ακόμα μεγάλες διαφορές» και ότι «δεν έχετε δουλέψει αρκετά». Τότε, αντί να φταίξει ο Αλεξάντερ Ντάουνερ που δημιουργεί τόσο καιρό παραπλανητικές εντυπώσεις, θα χρεωθούν ευθύνη εξίσου «οι δύο πλευρές». Επομένως όλες οι παραχωρήσεις που έκανε ο Δημήτρης Χριστόφιας, αφού καταγράφονται πρώτα στο «περίγραμμα» της ελληνικής πλευράς, αν και κλειδωμένες, θα είναι και ένα… «τίποτε», αφού θα απαιτούνται και άλλες...
Το κυριότερο, όμως, είναι ότι ο Γενικός Γραμματέας θα εμφανιστεί ελεύθερος ή και υποχρεωμένος:
α) Είτε να ζητήσει ως «έσχατη λύση» μια πολυμερή διάσκεψη για «να βοηθήσει».
β) Είτε να κηρύξει αδιέξοδο, αφού θα πει ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί μια διαδικασία που δεν αποδίδει. Κανείς δεν ξέρει πώς θα αντιδρούσε η ελληνοκυπριακή πλευρά και στις δύο αυτές περιπτώσεις. Διότι ούτε η ίδια η ηγεσία μας γνωρίζει. Το βέβαιο είναι, όμως, ότι μετά τη μία ή την άλλη κατάληξη θα εξαπολυθεί μια νέα δριμύτατη όσο και συστηματική διπλωματική επίθεση της Άγκυρας, που στόχο θα έχει να φθείρει προκαταβολικά την «κυπριακή προεδρία» και να δημιουργήσει προβλήματα στην Ε.Ε. Κατ’ ακρίβειαν η τουρκική πλευρά θα κάνει να φανεί ξανά ότι η Ε.Ε. έχει προβλήματα εξαιτίας της Κύπρου και του τρόπου που πολιτεύεται…
Η «εσωτερική διάσταση»
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας θα ήταν υποχρεωμένος να αρνηθεί και τώρα μια διεθνή διάσκεψη στην περίπτωση που θα το ζητούσαν τα Η.Ε. Θα ήταν τυπικά δικαιολογημένος, αλλά ουσιαστικά θα βρισκόταν «εκτεθειμένος». Σε μια τέτοια εξέλιξη θα είχε βέβαια στο εσωτερικό τη στήριξη ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ, μαζί όμως με κριτική και διαμαρτυρίες ότι οδήγησε εδώ τα πράγματα. Έτσι από τη μια θα είχαμε ένα άτυπο μέτωπο ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ στην άρνηση της πολυμερούς και ένα άλλο επίσης άτυπο μέτωπο ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ-ΕΥΡΩΚΟ στη διαμαρτυρία κατά της πολιτικής και των μεθοδεύσεών του…
Το «ρίσκο Αναστασιάδη»
Ο Νίκος Αναστασιάδης προ καιρού έχει πάρει το ρίσκο να βρίσκεται απομονωμένος, φλερτάροντας με την ιδέα μια «πολυμερούς διάσκεψης». Προφανώς ποντάρει στο γεγονός ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί και έτσι ο ίδιος θα διατηρήσει προς τα έξω κάποιο «προφίλ διαλλακτικού», αλλά χωρίς μεγάλο εσωτερικό κόστος. Αυτό, εξάλλου, είναι μέρος της στρατηγικής του που λέει ότι «θα τραβήξει το σκοινί όσο πάει». Θα σταθεί ως «εναλλακτική λύση» απέναντι σε ΑΚΕΛ και Χριστόφια, χωρίς να φροντίσει να ρίξει γέφυρες προς τις κομματικές δυνάμεις του ενδιάμεσου χώρου και θα περιμένει να έρθουν, εκόντες- άκοντες, «πάνω του», λόγω της φθοράς του Προέδρου Χριστόφια.
Είναι ακριβώς αυτό το «ρίσκο» που κατακρίνεται από αρκετούς μέσα στο ίδιο του το κόμμα. Διότι σημειώνουν ότι το Κυπριακό μπορεί σήμερα να μη μετρά και πολύ, αλλά δεν χρειάζονται και πολλά για να προβληθεί μέχρι το τέλος του χρόνου αυτού ως σημείο αιχμής. Με αυτήν τη λογική ακούστηκαν πολύ έντονοι ψίθυροι για το δείπνο της περασμένης Κυριακής στο σπίτι του, όπου «αψυχολόγητα» φρόντισε να παρευρεθεί ο πρώην υπουργός Κώστας Θεμιστοκλέους. Κατά δεύτερο λόγο υπάρχει πάντα ο κίνδυνος για το μεγάλο κόμμα της αντιπολίτευσης, το ΑΚΕΛ να αποφασίσει σε οποιαδήποτε στιγμή να προκρίνει και πάλι μια προεδρική λύση από τον ενδιάμεσο χώρο. Δεν θα είναι δύσκολο, «προσφέροντας» την προεδρία και όλα τα παρεμφερή, να αναστήσει την Τριμερή. Σε μια τέτοια περίπτωση ο Νίκος Αναστασιάδης θα βρεθεί απομονωμένος και ο ΔΗΣΥ θα δώσει και πάλι μια εκλογική μάχη για την… «τιμή των όπλων».
Το «τέλος του Κυπριακού»;
Αν γίνεται αναφορά στις επόμενες προεδρικές εκλογές δεν είναι διότι πρέπει να υποβαθμίσουμε τη σημασία της συνάντησης στο Green Tree ή διότι το εθνικό ζήτημα έχει πραγματικά κάποια ωφέλιμη σχέση με κομματικούς σχεδιασμούς εσωτερικής πολιτικής. Αλλά είναι διότι ακριβώς με αυτό τον τρόπο αναμένεται να συμπεριφερθούν οι πολιτικές δυνάμεις. Το ερώτημα που θα προβάλλει όμως στο εξής, ολοένα και πιο έντονο, είναι απλό: Αν μετά και τη σχεδόν πενταετή προσπάθεια του «πρόθυμου και ευέλικτου» Δημήτρη Χριστόφια έχουμε καταλήξει πάλι σε ένα αδιέξοδο, τότε πώς θα μπορέσουν οι πολιτικοί ηγέτες στις προεδρικές εκλογές του χρόνου να μιλήσουν για κάποια νέα προσπάθεια διαπραγματεύσεων για την επίλυση του Κυπριακού στη βάση της πεπατημένης;
Πολλοί διερωτώνται από τώρα κατά πόσον το πέρασμα και του Δημήτρη Χριστόφια από την προεδρία και η άσκηση εξουσίας και διαπραγματεύσεων από το ΑΚΕΛ, δεν σημαίνουν οριστικά το… «τέλος του Κυπριακού». Για να απαντήσουν όμως άλλοι, πιο ψύχραιμοι αναλυτές, πως «και βέβαια δεν είναι το τέλος του Κυπριακού αλλά μάλλον το τέλος της εποχής των διαπραγματεύσεων, όπως γίνονται τα τελευταία 35 χρόνια…».
Τα Ηνωμένα Έθνη καταγράφουν…
ΜΠΡΟΣΤΑ στη νέα συνάντηση του Green Τree τα πράγματα είναι σήμερα κάτι περισσότερο από ορατά. Όπως… λαλίστατη είναι και η επιστολή του Μπαν Κι Μουν στους δύο συνομιλιτές. Ο Γ.Γ. του ΟΗΕ:
1. Υπενθυμίζει τη δέσμευση και υποχρεώση των δύο ηγετών-διαπραγματευτών να «οριστικοποιήσουν τη συμφωνία», ενώ αναφέρεται σε «τέλος του παιχνιδιού» (end-game), δηλαδή για το τέλος μιας πορείας...
2. Θεωρεί, μέσω του Α. Ντάουνερ, ότι οι δύο πλευρές έχουν τις τελικές προτάσεις τους («περίγραμμα»), τις οποίες και κάποιος πρέπει να δοκιμάσει να «ταιριάσει».
3. Αποκαλύπτει ότι εκείνο που μένει να γίνει είναι η «γεφύρωση» των όσων διαφορών απομένουν.
4. Αναφέροντας την επιθυμία της ελληνικής πλευράς να μη γίνεται λόγος για χρονοδιαγράμματα, διευκρινίζει ότι τα Ηνωμένα Έθνη θεωρούν ότι υπάρχει «ντε φάκτο» χρονοδιάγραμμα ή μάλλον καταληκτική προθεσμία. Αυτή είναι η 1η Ιουλίου όταν η Κυπριακή Δημοκρατία θα αναλάβει την προεδρία της Ε.Ε.
5. Για το σκοπό αυτό κάνει λόγο για «τελικό στάδιο της διαδικασίας» που ξεκινά τώρα.
6. Ενόψει αυτής της «τελικής ευθείας» ζητά «την έγκαιρη υποβολή των στοιχείων για το περιουσιακό και την ιθαγένεια».
7. Διευκρινίζει ότι στη συνάντηση του Green Tree, στις 23 και 24 του μήνα, θα γίνει «τελική συζήτηση χαρτών και αριθμών». Μιλά ακόμα για μια «συναλλαγή» που θα πρέπει να γίνει εκεί.
8. Προαναγγέλλει, μάλιστα, για μετά «και μια πολυμερή διάσκεψη».
9. Κατά την άποψή του και οι δύο πλευρές κάνουν εξίσου κάποιο «λάθος», αφού η μια (ελληνική) «δεν συμμετέχει σε πολυμερή διάσκεψη μέχρι να επιλυθούν οι εσωτερικές πτυχές» και η άλλη (τουρκική) « δεν υποβάλλει σημαντικά στοιχεία, περιλαμβανομένου του περιουσιακού, μέχρι να ανακοινωθεί πολυμερής διάσκεψη».
10. Υπενθυμίζει ότι η «συμφωνία», όπως ο ίδιος την κατέγραψε στη δήλωσή του από το Νοέμβριο, ήταν ότι μέχρι τώρα θα υπήρχε κατάληξη για τις «θεμελιώδεις εσωτερικές πτυχές» και ότι αμέσως μετά θα προχωρούσαμε σε «πολυμερή».
No comments:
Post a Comment