(Άρθρο μου στην Κυριακάτικη Σημερινή 8/1/2012)
Δεν πρόλαβαν να τελειώσουν οι γιορτές και ξεκίνησαν οι ζυμώσεις και οι προεργασίες για τις Προεδρικές. Ανάμεσα στις ευχές που αντάλλασσαν συναγερμικά στελέχη σε γνωστό στέκι ήταν «του χρόνου τέτοιες μέρες να γλιτώσουμε από το κακό και να φυσήξει αέρας αλλαγής…». Για να πάρουν πληρωμένη απάντηση από κορυφαίο στέλεχος της Αριστεράς: «Εννοείτε την Κύπρο ή το κόμμα σας;..».
Ο «οδικός χάρτης» Αναστασιάδη
Εκεί που ο Πρόεδρος Χριστόφιας είχε φτάσει περίπου στο ναδίρ της δημοτικότητας και της αποδοχής του μέσα στην κυπριακή κοινωνία, ήρθαν οι ανακοινώσεις της Noble για το φυσικό αέριο. Τώρα που τα κοιτάσματα και ο μελλοντικός πλούτος είναι δεδομένα, άρχισαν να χαμογελούν ξανά στο Προεδρικό. Και να κάνουν σκέψεις που στο παρελθόν φάνταζαν… απαγορευμένες! Πριν από μερικές εβδομάδες, αν έλεγε κανείς ότι ο Δημήτρης Χριστόφιας θα επαναδιεκδικήσει την προεδρία, θα τον έβγαζαν τρελό. Σήμερα μοιάζει να είναι ξανά ένα πολύ πιθανό σενάριο.
Την ίδια ώρα, στην Πινδάρου, ο Νίκος Αναστασιάδης δεν φαίνεται να επαναπαύεται στις δάφνες των δημοτικών εκλογών. Έχοντας οδηγήσει το κόμμα του σε μια νέα νίκη, νιώθει πως ήρθε πια ο καιρός να στρώσει τον δικό του δρόμο για τις Προεδρικές. Τις μέρες αυτές ετοίμασε μαζί με τους συνεργάτες του έναν προσωπικό «οδικό χάρτη» για την υποψηφιότητά του. Επειδή η τρίτη θητεία του ως προέδρου του ΔΗΣΥ έχει τελειώσει από τον περασμένο Μάιο, θα οδηγήσει το κόμμα σε τακτικό και εκλογικό συνέδριο, όπου θα ζητήσει μια πρόσθετη αλλά μονοετή θητεία. Με αυτόν τον τρόπο και εφόσον δεν αμφισβητηθεί εσωτερικά, η μονοετής θητεία που περιμένει να κερδίσει θα ισοδυναμεί με υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές.
Οι «άλλοι»…
Αυτές τις μέρες, ένα χρόνο και κάτι πριν από τις Προεδρικές, το πιο πιθανό σενάριο, όσο και αν φαίνεται απίστευτο, είναι να ζήσουμε την αντιπαράθεση «Χριστόφιας versus Αναστασιάδης». Συνεπώς το ερώτημα σε μια τέτοια περίπτωση είναι τι θα κάνουν οι «υπόλοιποι». Θα έχουμε Προεδρικές ενός γύρου; Μάλλον απίθανο... Γι’ αυτό με τις πρώτες μέρες του νέου χρόνου δήλωσε παρών ο Γιώργος Λιλήκας. Στόχος του ενδιαφέροντός του φαίνεται να είναι ο «ενδιάμεσος χώρος» σε περίπτωση που ούτε το ΔΗΚΟ ούτε και η ΕΔΕΚ δεν θα τολμήσουν να παρουσιαστούν αυτοτελώς με δικό τους υποψήφιο. Δηλαδή μια υποψηφιότητα που και στην περίπτωση αδυναμίας να περάσει στο δεύτερο γύρο, θα έχει την ευχέρεια να διαπραγματευτεί με τους δυο ισχυρούς. Θα άφηναν, όμως, ο Μάριος Καρογιάν και ο Γιαννάκης Ομήρου έναν… τρίτο να διαπραγματευτεί στη θέση τους; Δύσκολο...
Το «τσουνάμι» του διπολισμού
Τι κάνει μπροστά σ’ όλα αυτά ο Μάριος Καρογιάν αλλά και ο ισχυρός πια Νικόλας Παπαδόπουλος; Ο πρώτος δείχνει να εγκλωβίζεται σε αμήχανη αναμονή. Ο δεύτερος, με ιώβεια υπομονή για την προεδρία του κόμματος, μετρά τα κουκκιά του και αναζητεί ένα… δεύτερο «σωσίβιο» για τον ενδιάμεσο χώρο. Ποιο είναι το πρώτο; Ο Γιώργος Λιλήκας ή η Ελένη Θεοχάρους; Η τελευταία έχει το μεγάλο προβάδισμα μιας «οριζόντιας» δημοτικότητας, με τη δυνατότητα βεβαίως να απευθυνθεί άμεσα στη μεγάλη μάζα των συναγερμικών. Στην πραγματικότητα, όμως, κανένας δεν ξέρει αν είναι διατεθειμένη να βγει… «έξω από το μαντρί». Σίγουρα, πάντως, δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι τόσο Λιλήκας όσο και Θεοχάρους πέρασαν αυτές τις μέρες από την Ελίτα...
Το κοινό πρόβλημα του ΔΗΚΟ αλλά και της ΕΔΕΚ είναι να μην περάσει από πάνω τους σαν τσουνάμι ο διπολισμός. Για να τον αποφύγουν θα πρέπει, όμως, να βρουν κάποιαν αξιόπιστη λύση. Και η ιστορία των κυπριακών προεδρικών εκλογών έχει δείξει ότι κάτι τέτοιο είναι μάλλον απίθανο. Όση και αν είναι η βοήθεια που φέρεται διατεθειμένος να δώσει ο Αρχιεπίσκοπος. Μοναδική φορά που τα δυο κόμματα του κέντρου συνεννοήθηκαν προγραμματικά και παρουσίασαν κοινό υποψήφιο, ήταν το 1993 (Πασχάλης Πασχαλίδης).
Αλλά τότε απέδειξαν ότι απλώς έβαλαν έναν κοινό υποψήφιο όχι για να διεκδικήσουν πραγματικά τη συμμετοχή στον δεύτερο γύρο, αλλά περισσότερο για να… «αγοράσουν τον μπελά». Το αποτέλεσμα; Ο κοινός υποψήφιος συγκέντρωσε περίπου τα δυο τρίτα της εκλογικής επιρροής τους.
Το πιο πιθανό σενάριο είναι Ομήρου και Καρογιάν να προσπαθήσουν ο καθένας από την πλευρά του να διαπραγματευτούν με τους… «μονομάχους» του δεύτερου γύρου. Μάλιστα, τόσο ο ένας όσο και ο άλλος δεν βγάζουν από το «πίσω μέρος του μυαλού τους» ότι υπάρχει πάντα πιθανότητα το ΑΚΕΛ να αναγκαστεί να έρθει… «πάνω τους». Και επειδή ως γνωστόν η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, τα δυο αυτά κόμματα δεν πρόκειται να πάρουν αποφάσεις πριν από το καλοκαίρι...
Μήπως το ΑΚΕΛ κάνει την έκπληξη;
Όλα αυτά συζητιούνται από την ώρα που θεωρείται δεδομένη μια νέα υποψηφιότητα Χριστόφια. Είναι, όμως, δεδομένη; Καθόλου. Στο ΑΚΕΛ, το πρώτο που περιμένουν είναι να… «κλειδώσει» μια υποψηφιότητα Αναστασιάδη. Το αμέσως επόμενο είναι να την φθείρουν όσο μπορούν. Στην ιδανική περίπτωση ελπίζουν και σε μια δεύτερη υποψηφιότητα στον χώρο της κεντροδεξιάς. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η δύσκολη θέση στην οποία βρέθηκε όλο το τελευταίο διάστημα η κομμουνιστική Αριστερά, φαίνεται να έχει τελειώσει.
Στο εξής είναι οι μόνοι που έχουν άνεση χρόνου. Διότι αν το ΑΚΕΛ διαπιστώσει ότι ο Δημήτρης Χριστόφιας χάνει τις προεδρικές εκλογές, έχουν πάντα την άνεση να προτείνουν μιαν άλλη λύση. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο χρονοτριβούν, λένε ότι είναι πολύ νωρίς και ότι κανείς δεν πρέπει να «προεδρολογεί».
Ποιος εμποδίζει το ΑΚΕΛ, εάν διαπιστώσει ότι χάνει το παιχνίδι, να αποσύρει τον Δημήτρη Χριστόφια και να προωθήσει κάποιον άλλο υποψήφιο; Τελευταίες πληροφορίες από την Εζεκία Παπαϊωάνου λένε ότι στη λίστα του κόμματος βρίσκεται ο «σκληροτάχηλος» Νίκος Κατσουρίδης, ο Βρυξελλιώτης Κίκης Καζαμίας και ο πολυσυλλεκτικός Ανδρέας Χρίστου. Προσφάτως έχουν προστεθεί η Ερατώ Μαρκουλλή αλλά και ο Αλέκος Μαρκίδης! Φυσικά το ΑΚΕΛ μπορεί να επιλέξει να δώσει συνέχεια στην κεντροαριστερή συμμαχία. Κάτι τέτοιο μπορεί να επιχειρηθεί να γίνει και με τη συνδρομή του Μάριου Καρογιάν.
Το ερώτημα, φυσικά, είναι σε ποιο βαθμό το εκλογικό σώμα του ΔΗΚΟ θα ακολουθούσε τον πρόεδρό του σε ένα τέτοιο «παιχνίδι». Και τι θα έκανε το… «άλλο» ΔΗΚΟ με δεδομένο το φλερτ που αναπτύχθηκε με την υποψηφιότητα Γιωρκάτζη στη Λευκωσία αλλά και τις επιπτώσεις που θα έχει μια υποψηφιότητα Καρογιάν στο ΔΗΚΟϊκό παιγνίδι για τη προεδρία του κόμματος. Από την άλλη, τι θα έκανε ο Γιαννάκης Ομήρου; Θα στήριζε τον Νίκο Αναστασιάδη την ώρα που θα υπήρχε ένας… «καθαρός» υποψήφιος της κεντροαριστεράς; Ο οποίος όμως συμπορεύτηκε με τον Δημήτρη Χριστόφια για τριάμισι χρόνια; Παζλ για προχωρημένους λύτες...
Ο «τζόκερ» το πιο δυνατό χαρτί
Ένα σενάριο που κανείς δεν σκέφτεται, αλλά θα μπορούσε να είναι το πιο δυνατό, θα ήταν να παρουσιαζόταν ένας καινούριος υποψήφιος, εκτός των γνωστών και χωρίς κομματική στήριξη. Αλλά με εξωπολιτικούς κύκλους να τον στηρίζουν για να βγάλουν τη χώρα από τα αδιέξοδα. Υπάρχει κάποιος τέτοιος; Κανείς δεν ξέρει. Θα ήταν κάτι σαν… «τζόκερ». Όλες οι ενδείξεις λένε ότι θα έκανε θραύση.
Η απογοήτευση του εκλογικού σώματος, το Κυπριακό, που δεν μπορεί πια να χρησιμοποιηθεί ως «παγίδα ψήφων», η βαθιά οικονομική κρίση... Όλα αυτά δημιουργούν προσδοκία για έναν «αέρα αλλαγής στην τράπουλα των πολιτικών προσώπων». Κατά τα άλλα, ένας «τζόκερ» είναι πάντα τζόκερ και γι’ αυτό κανένας δεν ξέρει... Μπορεί να κάνει την έκπληξη; Σίγουρα. Αν υπάρξει φυσικά...
Η εντύπωση, πάντως, είναι πως οι υποψηφιότητες Χριστόφια-Αναστασιάδη είναι κάτι σαν… «σιαμαία». Τόσο ο ένας όσο και ο άλλος θα είναι δυνατοί υποψήφιοι εφόσον έχουν τον άλλο απέναντί τους. Τόσο στη μια (ΑΚΕΛ) όσο και στην άλλη (ΔΗΣΥ) πλευρά βρίσκονται στελέχη που ψάχνουν να βρουν μια πιο σίγουρη λύση. Όμως τόσο στη μια όσο και στην άλλη πλευρά οι δυο ηγέτες έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.
Οπωσδήποτε, όμως, οι προεδρικές εκλογές 2013 δεν φαίνεται ότι θα είναι και το πιο υγιεινό σπορ. Ούτε για τους υποψηφίους και τους εν δυνάμει υποψηφίους ούτε για τα κόμματα αλλά ούτε και για τους πολίτες. Οι τελευταίοι, μάλιστα, φαίνεται να έχουν ξυπνήσει και συνεπώς μπορούν να κάνουν πολλά. Εφόσον, φυσικά, βρουν απέναντί τους τις κατάλληλες προτάσεις…
No comments:
Post a Comment