Ο απολογισμός της τριετίας Χριστόφια

-Στο Κυπριακό δεν φαίνεται κανένα φως στην άκρη της σήραγγας, στην οποία μπήκαμε με τις απευθείας διαπραγματεύσεις

-Στα μάτια της πλειοψηφίας των πολιτών δεν κατάφερε να μετουσιωθεί σε πράξη η επιδίωξη μιας «δίκαιης κοινωνίας»

-Ακρίβεια, ανεργία, δημοσιονομική επιτήρηση, κρατικές εταιρείες σε πτώχευση, υποβάθμιση από τους διεθνείς οίκους

-Στα ζητήματα θεσμών είναι διάχυτη η αίσθηση ενός «κομματικού φαγοποτιού»

-Οι πολιτικές δυνάμεις που στήριξαν και καθόρισαν την εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια στο δεύτερο γύρο, σήμερα λένε καθαρά… «μας ξεγέλασε»

+Οι επισκέψεις του Πάπα Βενέδικτου, του Ντιμίτρι Μεντβέντεφ και της Άγκελα Μέρκελ, που αναντίλεκτα επέφεραν όφελος

+Η αποτελεσματικότητα που ο Πρόεδρος Χριστόφιας επέδειξε προς την πλευρά του Ισραήλ για την οριοθέτηση της ΑΟΖ

+Αντιμετωπίστηκε το υδατικό με τις μονάδες αφαλάτωσης και τον Ενιαίο Φορέα Υδάτων

Η τρίτη επέτειος από την εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια στην Προεδρία της Δημοκρατίας θυμίζει με τρόπο φορτικό ότι σε μια τέτοια θητεία μόνο τα... πέντε πρώτα χρόνια είναι δύσκολα. Την τριετία σίγουρα σημάδεψαν πολλά.

Η ανατροπή των προσδοκιών στο Κυπριακό είναι, σίγουρα, το πρώτο και κυρίαρχο. Οι πολιτικές δυνάμεις που στήριξαν και καθόρισαν την εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια στο δεύτερο γύρο, σήμερα λένε καθαρά…«μας ξεγέλασε». Η ΕΔΕΚ ένιωσε πιο έντονα το θυμό αποχωρώντας, ενώ το ΔΗΚΟ παρέμεινε «διαμαρτυρόμενος συνοδοιπόρος», πετροβολώντας. Σίγουρα, κεντρική θέση στον απολογισμό έχουν και οι αμφιλεγόμενες επιδόσεις στην οικονομία.

Ενώ καθόλου απαρατήρητες δεν πέρασαν και οι διάφορες «προεδρικές ατάκες» που ξεσήκωσαν θύελλες αντιδράσεων, από την «εισβολή των μητέρων-πατρίδων», μέχρι το περίφημο για τους «ωραίους Έλληνες».

Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μια διάχυτη δυσαρέσκεια και ανασφάλεια μέσα στον πληθυσμό. Με την ακρίβεια και τις παρενέργειες της μετανάστευσης να κρατάνε τα σκήπτρα. Βέβαια, στην πιο πάνω σύνοψη, υπάρχει ο αντίλογος από το Προεδρικό και από την Εζεκία Παπαϊωάννου για «συνειδητή προσπάθεια μηδενισμού του έργου της Κυβέρνησης».

«60 λεπτά» αναζήτησης απαντήσεων

ΤΡΙΑ χρόνια διακυβέρνησης Δημήτρη Χριστόφια. Τι υποσχέθηκε, τι έκανε και τι δεν έκανε… Η μεγάλη συζήτηση για την Προεδρία, με την έρευνα και την αξιοπιστία της ομάδας των «60 λεπτών». Στέφανος Στεφάνου και Αβέρωφ Νεοφύτου σε μια εφ’ όλης της ύλης αντιπαράθεση. Οι εξαγγελίες για «Δίκαιη Κοινωνία» και «Δίκαιη Λύση», οι παραλείψεις, οι καταγγελίες για σκάνδαλα, οι μηδενιστικές τακτικές και οι προεκλογικές αντιπαραθέσεις. 60 λεπτά αναζήτησης απαντήσεων για τα τρία χρόνια διακυβέρνησης Δημήτρη Χριστόφια.

Η «δίκαιη λύση» και η «δίκαιη κοινωνία»

Στο Κυπριακό δεν φαίνεται κανένα φως στην άκρη της σήραγγας στην οποία μπήκαμε με τις απευθείας διαπραγματεύσεις. Αντίθετα, συνεχώς ακούγονται σενάρια για απειλητικές μεθοδεύσεις και για εξελίξεις που μπορεί να στριμώξουν τη δική μας πλευρά, αντί την Τουρκία. Αλλά κανένας δεν μπορεί να είναι και σίγουρος κατά πόσον το σημερινό τέλμα είναι πραγματικά χειρότερο από την περίπτωση που ο Πρόεδρος Χριστόφιας θα εύρισκε ανταπόκριση από τουρκικής πλευράς και θα προχωρούσε. Διότι αν προχωρούσε η διαδικασία των «κυπριακής ιδιοκτησίας» διαπραγματεύσεων, τότε θα φτάναμε σε κάποιο σημείο που θα έπρεπε να αποφασιστούν και να εφαρμοστούν οι προτάσεις του και «οι γενναιόδωρες προσφορές». Είναι εκείνες οι προτάσεις και ιδέες, με τις οποίες δεν συμφωνεί κανένα από τα ελληνοκυπριακά κόμματα, πλην φυσικά του ΑΚΕΛ, αλλά ούτε και η κοινή γνώμη.

Αν και το εθνικό ζήτημα παρουσιάστηκε ως το «μεγάλο χαρτί» της εκλογής και της Προεδρίας Χριστόφια, ο απόηχος της πανηγυρικής διάνοιξης της οδού Λήδρας και των άλλων «συντροφικών στιγμών» με τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, είναι σήμερα πολύ χλωμός. Από καιρό τώρα, ο άλλοτε ανθυποψήφιός του, Ιωάννης Κασουλίδης, επέμενε ότι «χάθηκε το μομέντουμ».

Ενώ ο χειρισμός του «παράγοντα Ντάουνερ» και τα όσα εξωφρενικά προέκυψαν στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων, έδειξαν ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας έχασε κάθε πρωτοβουλία και έλεγχο, ακόμα και στο εσωτερικό της διαδικασίας εκείνης που πάντα προτιμούσε και τιμούσε. Σήμερα, πάντως, το Κυπριακό φαίνεται πολύ πιο μακριά από μια τυχόν συμφωνία απ’ ό,τι ήταν ακόμα και στις μέρες του Τάσσου Παπαδόπουλου, με τη συμφωνία της 8ης Ιουλίου. Αυτό το τελευταίο, μάλιστα, είναι και ένα ατέλειωτο ποτήρι πικρής ειρωνείας για όσους έκαναν μια σχεδόν σταυροφορία για την απομάκρυνσή του. Από αυτή, μάλιστα, την άποψη, στα δύο χρόνια που έρχονται πολλά μπορεί να δούμε... Μέχρι και τον Νίκο Αναστασιάδη, που τότε είχε πάρει τον τίτλο του «αποδομητή του Τάσσου», να βρίσκεται πιο κοντά στις δυνάμεις, που τώρα μέσα στο ΔΗΚΟ κωδικοποιούνται ως «τασσικοί».

Ακρίβεια, ανεργία, πτωχεύσεις...

Χειρότερα ακόμα φαίνονται τα πράγματα αν γίνει απολογισμός για την επιδίωξη μιας «δίκαιης κοινωνίας». Ακρίβεια, ανεργία, δημοσιονομική επιτήρηση, κρατικές εταιρείες σε πτώχευση, υποβάθμιση από τους διεθνείς οίκους και ο κατάλογος ουκ έχει τέλος. Μέσα στην κοινωνία όχι μόνο δεν υπήρξε καμία αίσθηση δικαιοσύνης, αλλά αντίθετα ξεπηδούν αγανακτισμένες φωνές σχετικά μ’ αυτό που οι άνθρωποι βρίσκουν να είναι «πλουσιοπάροχη μεταχείριση των αιτητών πολιτικού ασύλου». Και σε επιμέρους ζητήματα πολιτικής, όμως, οι κακές γλώσσες ισχυρίζονται ότι υπήρξε τέλμα ή οπισθοχώρηση.

*Το νερό το είπαμε νεράκι, αφού μπορεί ο Πρόεδρος να αντιμετώπισε το πρόβλημα της λειψυδρίας με τα τάνκερς που έφερναν νερό από την Ελλάδα, αλλά τη λυπητερή ακόμη την πληρώνουμε, με το τιμολόγιο να γράφει σήμερα 51 εκατομμύρια ευρώ και να έπονται δικαστηριακές μάχες για επιπλέον διεκδικήσεις από τον επιχειρηματία που ανέλαβε το εγχείρημα και νιώθει αδικημένος. Στα θετικά, από την άλλη πλευρά, το γεγονός ότι αντιμετωπίστηκε το υδατικό πρόβλημα, με τις μονάδες αφαλάτωσης να… «παίρνουν σάρκα και οστά» και τον Ενιαίο Φορέα Υδάτων να επιτρέπει το σχεδιασμό μιας ενιαίας και αποτελεσματικής υδατικής πολιτικής.

*Η ιστορία με το φυσικό αέριο, από την άλλη, «μπάζει νερά από παντού», αφού κανείς ακόμη δεν κατάλαβε τη σπουδή της Κυβέρνησης και των αρμόδιων φορέων να οδηγήσουν την Κύπρο σε μια Συμφωνία με ασύμφορους και «γκρίζους» όρους. Τελικά, υποχρεώθηκε ο Δημήτρης Χριστόφιας να πάρει την ιστορία πάνω του, να ανασυνταχτεί και να ανακρούσει πρύμναν, και τελικά, θέλοντας και μη, να ξεκινήσει τη σοβαρή συζήτηση για την αξιοποίηση και συνεκμετάλλευση των δικών μας κοιτασμάτων με το γειτονικό Ισραήλ.

*Το περίφημο Γενικό Σχέδιο Υγείας, χωρίς να είναι, βέβαια, ούτε δημιούργημα ούτε και ειδική ευθύνη της Κυβέρνησης Χριστόφια, επί των ημερών του έχει… βαλτώσει. Σχεδόν κανένας δεν ξέρει πού βρίσκεται και τι θα απογίνει.

*Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, αφού έφερε πρώτα θύελλα αντιδράσεων σε ζητήματα διδασκαλίας της Ιστορίας, δεν φαίνεται να έχει δώσει οποιαδήποτε χειροπιαστά και ενδιαφέροντα αποτελέσματα.

*Η περίφημη «πολεοδομική αμνηστία», αφού μια φορά απέτυχε στην πράξη, τώρα πια καλύπτεται από... αμνησία. Δεν έπεισαν όμως ούτε και οι όποιες αλλαγές έκανε η υπουργός Εργασίας στο σύστημα των Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Σύσσωμη η αντιπολίτευση, αλλά και αυτό το ΔΗΚΟ που μετέχει στην Κυβέρνηση, επιμένουν ότι έρχονται δύσκολοι καιροί και ότι το ζήτημα χρειάζεται επειγόντως αντιμετώπιση.

Οι θεσμοί σε κρίση

Στα ζητήματα θεσμών είναι διάχυτη η αίσθηση ενός «κομματικού φαγοποτιού». Ένας απολογισμός καταγράφει σίγουρα, μεταξύ άλλων, τα εξής:

Παρά τα στοιχεία που έδωσε η Κυβέρνηση στη δημοσιότητα, όλοι έχουν την έντονη εντύπωση ότι ζούμε τη χρυσή εποχή ορισμένων «φίλων». Είτε πρόκειται για εργολάβους με κρατικά συμβόλαια είτε για συνταξιούχους που επαναδιορίζονται σε Δημόσια Αξιώματα.

*«Ο πυρετός των… ιδιαιτέρων φαξ που έφευγαν από το Προεδρικό με «συστάσεις» για ευνοϊκή μεταχείριση κάποιων «δικών μας παιδιών», αλλά και αντίστοιχα email από τη γενική γραμματεία του ΑΚΕΛ.

*Η συνεχής και επαναλαμβανόμενη κόντρα και αντιπαλότητα της Κυβέρνησης με την Κεντρική Τράπεζα (από την πώληση των ράβδων χρυσού μέχρι τις αντικρουόμενες εκτιμήσεις για τους δείκτες της κυπριακής οικονομίας).

Αλλά και σε πιο τεχνικά θέματα, όπως είναι η περίπτωση ανασχηματισμού της «κουρασμένης» αλλά και… «τραυματισμένης» Κυβέρνησης, ο Πρόεδρος Χριστόφιας δεν έδειξε καμίαν αποτελεσματικότητα. Αντίθετα, οι μερικές αλλαγές που έγιναν, επιβλήθηκαν από την αποχώρηση της ΕΔΕΚ. Ενώ τις τελευταίες ημέρες η αδυναμία του Προέδρου να στείλει στη Βουλή αποδεκτό πρόσωπο για τη θέση του Επιτρόπου Διοικήσεως, κατέδειξε την απομόνωσή του.

Προεδρία σε απομόνωση;

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ είναι ότι και σε έναν τομέα όπου οι «φιλοκυβερνητικοί κύκλοι» θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι καταγράφονται επιτυχίες, δηλαδή εκείνον της εξωτερικής πολιτικής, η υπόθεση του Συνεταιρισμού για την Ειρήνη και το σχετικό ψήφισμα της Βουλής, τελικά μαρτυρούν το αντίθετο. Αν και ήρθαν με τυμπανοκρουσίες ο Πάπας Βενέδικτος, ο Ρώσος Μεντβέντεφ και η Γερμανίδα Μέρκελ, είναι βέβαιο και αναντίλεκτο ότι οι επισκέψεις αυτές έφεραν όφελος. Ακόμα, ο Πρόεδρος Χριστόφιας έδειξε αποτελεσματικότητα προς την πλευρά του Ισραήλ και την οριοθέτηση της ΑΟΖ, όπως το απαιτούσαν οι νέες περιστάσεις. Όμως, η γενική αίσθηση μπροστά στην πρόσφατη «πολιορκία» του από τη Βουλή για το Συνεταιρισμό για την Ειρήνη, τον εμφανίζει απομονωμένο και εγκλωβισμένο σε ιδεολογικά πείσματα.

Οι εικόνες μιας Βουλής να προσπαθεί να καταγράψει την επιθυμία της να προχωρήσει η Κύπρος -αντίθετα με την προεδρική βούληση- στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη, δείχνει μια καθαρή απομόνωση του Προέδρου Χριστόφια. Έχοντας εκλεγεί δυναμικά, με τη στήριξη τριών κομμάτων και 2-3 άλλων Κινημάτων, σήμερα φαίνεται ολομόναχος μαζί με το ΑΚΕΛ (και τους ΕΔΗ). Όμως, μπροστά στη δυναμική που θα φέρουν τα αποτελέσματα των βουλευτικών και, ίσως, μετά, των δημαρχιακών εκλογών, αρκετοί είναι εκείνοι που βλέπουν ήδη μια Προεδρία σε πολιορκία και σε αντίστροφη μέτρηση.