Τριγμοί και αναταράξεις

Θαμώνες της Βουλής εντόπιζαν αυτήν την εβδομάδα κάποια «περίεργα περιστατικά» στην Επιτροπή Προσφύγων. Αστεϊσμοί του… ΑΚΕΛικού Προέδρου της Επιτροπής με συναδέλφους του από τον ΔΗΣΥ δείχνουν ότι ο αποκλεισμός των Αριστοφάνη Γεωργίου και Γιαννάκη Θωμά από τα ψηφοδέλτια του κόμματός τους, δεν πέφτει στα μαλακά. Εξάλλου, εκεί στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή, παρών ήταν και ένας τρίτος βουλευτής που έφαγε «κόκκινη κάρτα», προτού καν βγει στο παιχνίδι. Όσο και αν στο κόμμα της Αριστεράς δεν επιτρέπονται οι φωνές, κάποιοι το φέρουν πολύ βαρέως και προς το παρόν περιορίζονται στον δυνατό ψίθυρο: «Έγινε λάθος χειρισμός, στέρησαν από το κομματικό ψηφοδέλτιο δυο στελέχη με γερά χαρτοφυλάκια και δεν έδωσαν τη δυνατότητα στον Πρόεδρο Χριστόφια να ανακατέψει την τράπουλα και να ανταλλάξει τους δυο με… υφιστάμενους κυβερνητικούς».

Το Προεδρικό ή το κόμμα; 

Την ίδια ώρα, πηγές από το στενό περιβάλλον του Προεδρικού κάνουν λόγο για κάποια γκρίνια με τους τελευταίους χειρισμούς του κόμματος. «Άμα δεν ήταν να τους βάλει στο ψηφοδέλτιο ο Άντρος, γιατί άφησε να μπουν στο Πολιτικό Γραφείο», ρωτούν με νόημα για τους δυο αποκλεισθέντες βουλευτές. Από την Εζεκία Παπαϊωάννου, όμως, απαντούν ότι αν το Προεδρικό ήθελε να βοηθήσει περισσότερο το κόμμα, τότε και κάποιο ανασχηματισμό θα έκανε και θα αποδέσμευε ένα από τα δυο στελέχη που μπορούν να βοηθήσουν το κόμμα στις εκλογές (εννοούν το Στέφανο Στεφάνου ή το Χρήστο Χριστοφίδη).

Τελικά όλα δείχνουν ότι άφησαν τον Άντρο Κυπριανού να… στηρίζεται στις διαθέσεις και τις καλές υπηρεσίες του Νίκου Κατσουρίδη. Ο τελευταίος, σπάζοντας τη σιωπή μηνών, άρχισε ήδη να κινείται δραστήρια, θυμίζοντας τον παλιό καλό εαυτό του. Παραμένει όμως μεγάλο ερωτηματικό στη σημερινή ηγεσία του κόμματος για το πώς θα χρησιμοποιήσει-αξιοποιήσει μεθαύριο την αναμενόμενη προσωπική επιτυχία του. Όπως ερωτηματικό παραμένει πόση θα είναι η «φθορά» του ΑΚΕΛ και ποια η διαφορά του από τον ΔΗΣΥ, αλλά και ποιος, πιο πολύ, θα τη «χρεωθεί...».

Άλλο ερωτηματικό του κυβερνητικού κόμματος είναι η παρουσία του «εξωτερικού» Πάμπου Παπαγεωργίου στην Κερύνεια, δηλαδή στην έδρα που κρατούσε ο Δημήτρης Χριστόφιας. Ο Πάμπος Παπαγεωργίου θεωρείται ισχυρό χαρτί για το αριστερό ψηφοδέλτιο, αφού η πορεία του στα οικονομικά δρώμενα του τόπου τού επιτρέπει «διεισδύσεις» στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο. Πάντως, «άσπονδοι φίλοι του» παρασκηνιακά υπενθύμιζαν ότι για χρόνια αρθρογραφούσε με φιλελεύθερη γραμμή σε οικονομικά θέματα, για να συμπληρώσουν πως είναι «αριστεριστής φιλελεύθερος». Αν, όμως, στην Εζεκία Παπαιωάννου δέχονται με ιδιαίτερη ευκολία ότι η παρουσία του Πάμπου Παπαγεωργίου μπορεί να είναι χρήσιμη, το ίδιο δεν ισχύει για την περίπτωση του Μάριου Χαννίδη, όπου τα βέλη πέφτουν βροχή. Έχει φανατικούς φίλους, αλλά και ορκισμένους εχθρούς. «Κατέρχεται στον φυσιολογικό του χώρο και η επιλογή του ΑΚΕΛικού ψηφοδελτίου με πολιτικούς όρους ήταν η φυσική συνέχεια του βίου και της πολιτείας του την τελευταία διετία. Μην ξεχνάτε ότι πρωτοστάτησε για να παραμείνει η ΕΔΕΚ στην Κυβέρνηση…». Δεν είναι, όμως, και λίγοι εκείνοι που επιμένουν ότι η υιοθέτηση του άλλοτε προβεβλημένου έως και «φανταχτερού» υποψηφίου της ΕΔΕΚ είναι «αχρείαστα προκλητική» και στέλνει πολύ λανθασμένα μηνύματα. 

Το μεγαλύτερο πρόβλημα…

Το μεγαλύτερο πρόβλημα για το ΑΚΕΛ, όμως, δεν είναι… καθόλου δικό του. Είναι εκείνο της πτώσης των συνεταίρων του. Την ώρα που ο Άντρος Κυπριανού προσπαθεί να αντιμετωπίσει την επερχόμενη «πρωτιά» των «αιώνιων» αντιπάλων και τις αναμενόμενες θριαμβολογίες και τις μεγάλες πρωτοβουλίες του Νίκου Αναστασιάδη, θα έχει μπροστά του και τον κίνδυνο της εξίσωσης των «56:2=28». Όλα τα διαθέσιμα εκλογικά προγνωστικά λένε ότι ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ στις 22 Μαΐου μάλλον δε θα έχουν τον… μαγικό αριθμό των 28 εδρών για να μπορεί να επανεκλέξουν τον Πρόεδρο της Βουλής. Αυτό το σενάριο ακούγεται σαν εφιάλτης, αφού θα δώσει την ευκαιρία στο Νίκο Αναστασιάδη να κάνει παιχνίδι και ενδεχομένως να πρωταγωνιστήσει στην εκλογή Προέδρου της Βουλής. Έτσι η μεγάλη πρόκληση για το ΑΚΕΛ και τον Άντρο Κυπριανού είναι να μπορέσει να αναπληρώσει τις απώλειες που θα έχει το ΔΗΚΟ. Με τα σημερινά δεδομένα, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο.

Τρέχουν να προλάβουν…

ΔΙΠΛΑ τους, στο ΔΗΚΟ, γίνεται ένας πραγματικός αγώνας δρόμου.

Οι πληροφορίες είναι ότι, παρά τις εντατικές προσπάθειές του, ο Μάριος Καρογιάν δυσκολεύεται να βρει «εξωτερικούς» υποψηφίους με τους οποίους θα ενδυναμώσει, αλλά και θα συμπληρώσει τα «λειψά» ψηφοδέλτια. Πώς θα μπορούσε όμως να μην είναι έτσι, όταν όλες οι δημοσκοπήσεις απειλούν το κόμμα του με καθίζηση ποσοστών; Πώς θα προσελκύσει μη κομματικούς υποψηφίους όταν μεταξύ των ίδιων των κομματικών γίνονται ήδη «ομηρικές μάχες» για λιγότερες έδρες; Η θεαματική κίνηση του Αντρέα Αγγελίδη σίγουρα δεν βοηθά το έργο του προέδρου του ΔΗΚΟ. Η αποχώρηση του δοκιμασμένου βουλευτή Λευκωσίας σίγουρα δεν θα βοηθήσει τις επιδόσεις του κόμματος στην πρωτεύουσα. Εξάλλου, η απουσία του Αντρέα Αγγελίδη δεν δημιουργεί ούτε καν ένα κενό για να συμπληρωθεί. Διότι για τις δυο ή τρεις (στην καλύτερη περίπτωση) έδρες που απομένουν, πέραν εκείνης του Μάριου Καρογιάν, ήδη παλεύουν με νύχια και δόντια τέσσερις τουλάχιστον ισχυροί διεκδικητές. Με το Νικόλα Παπαδόπουλο να έχει βέβαια μεγάλο προβάδισμα και τους Γιώργο Κολοκασίδη και Άκη Κλεάνθους να ακολουθούν...

Τη νύχτα που θ' ανοίξει η κάλπη…

Ποιες μάχες αναμένονται να δοθούν ανάμεσα στους υποψηφίους της ΕΔΕΚ

Αλλά και η προσπάθεια του Μάριου Καρογιάν να αναμειχθεί και να «συγυρίσει» το ψηφοδέλτιο του ΔΗΚΟ στην Κερύνεια δεν φαίνεται να βρίσκει επιτυχία. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο πρόεδρος του κόμματος θέλει να ενισχύσει την παρουσία του στην Κερύνεια με καινούρια πρόσωπα. Συγκεκριμένα, προτείνει τον γνωστό επιχειρηματία και πρόεδρο της ΑΕΚ Καραβά Παντελή Παντελίδη. Κάποια στελέχη, όμως, τον κατηγορούν ότι δεν αρκείται σ’ αυτό, αλλά θέλει να βάλει έναν ακόμα υποψήφιο, τον Ιωάννη Κοντό από τη Μαρωνιτική κοινότητα. Με δεδομένο ότι ο άλλος υποψήφιος θα είναι σίγουρα ο βουλευτής Σοφοκλής Φυττής, τότε δεν μένει καμία θέση υποψηφίου για να συμμετάσχουν κομματικοί. Έτσι, κομματικά στελέχη της επαρχίας σήκωσαν παντιέρα, φωνάζοντας ότι ο ρόλος τους μηδενίζεται. Η αντιδικία δεν έχει ακόμα λυθεί και το ψηφοδέλτιο Κερύνειας είναι και φαίνεται ότι θα είναι σε εκκρεμότητα.

Από την άλλη μεριά, ο έντονος αγώνας που κάνει ο βουλευτής Λάρνακας Νίκος Κλεάνθους υπενθυμίζει τη μεγάλη ανασφάλεια που νιώθει ο ίδιος, αλλά και τον «ιδιαίτερο ρόλο» που διαδραματίζει μέσα στις σημερινές δύσκολες και πολύ λεπτές ισορροπίες στην ηγεσία του ΔΗΚΟ. Σε περίπτωση που οι έδρες της επαρχίας Λάρνακας μείνουν πέντε, όπως είναι σήμερα και με δεδομένη την ανοδική τάση της ΕΔΕΚ, υπάρχει πράγματι ένας κίνδυνος να μείνει το ΔΗΚΟ χωρίς έδρα στη Λάρνακα και ο Νίκος Κλεάνθους εκτός Βουλής. Κακές γλώσσες λένε ότι μια τέτοια τυχόν απώλεια έδρας θα ήταν η μόνη που θα μπορούσαν να… ανεχτούν τα «κεντρικά» στη Λευκωσία, αφού έτσι θα γλίτωναν από έναν «απροσδιόριστο παράγοντα» στην εξίσωση των ενδοκομματικών ισορροπιών της επόμενης δύσκολης ημέρας.

Ο μεγαλύτερος, όμως, πονοκέφαλος, τον οποίο ούτε να σκέφτονται θέλουν στο κόμμα της συγκυβέρνησης, είναι για τη νύχτα, μετά που θα έχουν ανοίξει οι κάλπες. Είτε διατηρήσει είτε χάσει την Προεδρία της Βουλής, ο πρόεδρος του κόμματος θα έχει να «απολογηθεί» για ένα εκλογικό ποσοστό που θα είναι πολύ χαμηλότερο εκείνου του 2006. Παρατηρητές σημειώνουν ότι δεν θα είναι έκπληξη αν το ΔΗΚΟ χάσει μέχρι και πέντε ποσοστιαίες μονάδες. Αλλά κάτι τέτοιο, εκτός από το ψυχολογικό «χαστούκι», θα σήμαινε και την απόλυτη αδυναμία επανεκλογής στην Προεδρία της Βουλής. Έτσι αποδυναμωμένος, ο Μάριος Καρογιάν θα έχει να αντιμετωπίσει μια πραγματική θύελλα και πιθανώς την αμφισβήτησή του...

Οι κλασικές «κόντρες»

Πιο δίπλα, στην ΕΔΕΚ, δίνουν συνεχώς μηνύματα αισιοδοξίας. Ορισμένοι ενθουσιώδεις έφτασαν μάλιστα να υπερβάλλουν και να βάζουν μέχρι και στόχο «τρίτου κόμματος». Όμως η ηγεσία του κόμματος έσπευσε να προλάβει αυτήν την υπεραισιοδοξία και τον κίνδυνο μια αυριανή επιτυχία να φανεί ακόμα και αποτυχία. Αν όμως τα πράγματα βαίνουν γενικά καλώς για την ΕΔΕΚ, δεν συμβαίνει το ίδιο για όλα τα ισχυρά στελέχη της. Την ώρα που το κόμμα παίρνει την ανιούσα, κάποιοι δίνουν πραγματικό αγώνα επιβίωσης. Έτσι, στον σοσιαλδημοκρατικό ουρανό υπάρχουν δυο μαύρα σύννεφα. Από τη μια είναι η ασίγαστη κόντρα της Λεμεσού. Μπορεί ο πρώην υπουργός και βουλευτής Δώρος Θεοδώρου να μην είναι πια εκεί, όμως τη θέση του απέναντι στον σημερινό βουλευτή Μαρίνο Σιζόπουλο, την έχει πάρει ένας άλλος πρώην υπουργός, ο Νίκος Νικολαΐδης, και η κόντρα αναδεικνύεται και πάλι μετωπική. Αυτήν τη φορά όμως στο παραδοσιακό ΕΔΕΚίτικο ντέρμπι της Λεμεσού προστίθεται και μια λευκωσιάτικη κόντρα. Ο ανταγωνισμός της σημερινής κατόχου της έδρας, Ρούλας Μαυρονικόλα και του ανερχόμενου εκπρόσωπου Τύπου, Δημήτρη Παπαδάκη, συχνά διαπερνά όλες τις άλλες πολιτικές του κόμματος. Το παυσίπονο σε τυχόν αυριανούς μετεκλογικούς πονοκεφάλους θα είναι όμως για την ΕΔΕΚ η πιθανότητα να διεκδικήσει μέχρι και αυτήν την Προεδρία της Βουλής.

Οι αριστίνδην του Νίκου και οι κομματικοί

ΟΜΩΣ, την ώρα που όλα φαινόταν να δουλεύουν υπέρ του Νίκου Αναστασιάδη και του κόμματός του, οι επιλογές που έκανε ο ίδιος σε εξωκομματικούς «κατ’ επιλογήν» υποψηφίους έχουν ξεκινήσει κάποιες συζητήσεις, αλλά και... γκρίνια. Μπορεί οι υποψηφιότητες του συνδικαλιστή- γιατρού Σταύρου Σταύρου στη Λεμεσό, της γνωστής αθλήτριας Άντρης Σιάλλου στην Αμμόχωστο, του νομικού Ρίκου Μαππουρίδη στη Λευκωσία και του πρώην υπουργού Κώστα Ηλιάδη στη Λάρνακα, να μη δημιουργούν μεγάλες αντιθέσεις και να έγιναν σχετικά εύκολα αποδεκτές, δεν φαίνεται όμως να συμβαίνει το ίδιο με την περίπτωση του δικηγόρου και πρώην βουλευτή των Νέων Οριζόντων, Χρίστου Κληρίδη. Οι «κακές γλώσσες» λένε ότι βουλευτές Λευκωσίας με έντονες απόψεις στο Κυπριακό είχαν φτάσει τις προηγούμενες εβδομάδες να απειλούν «ή αυτός ή εμείς». Ο πρόεδρος του κόμματος ως… παλιά καραβάνα, δεν πτοείται από τέτοιες προστριβές και μεγάλα λόγια, αφού ξέρει καλά τη λογική και τους μηχανισμούς των εκλογών. Μόλις καταλαγιάσει ο θόρυβος και το πρώτο σοκ, όλοι θα τρέξουν για τη δική τους εκλογή ή επανεκλογή. Περισσότερο τον ενδιαφέρει η «μεγάλη εικόνα». Από το περιβάλλον του ακούγεται ότι δεν ήταν διατεθειμένος να υποκύψει ξανά σε πιέσεις και εκβιασμούς, όπως έγινε το 2006, όταν κάποιοι απέκλεισαν υποψηφίους που θα προσθέτανε στο κόμμα, αλλά επειδή ήταν εκλέξιμοι δεν ήταν αρεστοί σε κάποιους «εγκατεστημένους». Δηλώνοντας έτοιμος να υπερασπιστεί μέχρι τέλους τις επιλογές του, δεν παρέλειψε να σημειώνει με νόημα ότι ανάμεσα σε εκείνους που αντιδρούν είναι και εξωκομματικοί κύκλοι και ότι θα πρέπει κάποτε να καταλάβουν ότι το κόμμα, κάνοντας επιλογές, «έχει και άλλα πράγματα υπόψη»...

Λακωνικά διασκέδασε τις εντυπώσεις προβάλλοντας την επιλογή του αυτή μέσα από το σεβασμό της διαφορετικής άποψης. Αν, όμως, αυτό είναι αρκετό για τη θέση Αναστασιάδη, δεν είναι σίγουρο ότι ένα τέτοιο «πλασάρισμα» ως της «διαφορετικής άποψης την οποία σεβόμαστε», είναι και το καλύτερο προεκλογικό προφίλ για το Χρήστο Κληρίδη. Φαίνεται, όμως, ότι και ο ίδιος ο παλιός βουλευτής των Νέων Οριζόντων βολεύτηκε με την ιδέα της «διαφορετικότητας» και έτσι προσπαθεί να τοποθετηθεί. Παλιό στέλεχος της Πινδάρου σημείωνε, όμως, ότι στο παρελθόν οι «αριστίνδην» υποψήφιοι φρόντιζαν πάντα να ισορροπούν κάποιες προσωπικές απόψεις ή και διαφορές με το κόμμα και όταν ακόμα τις διατηρούσαν, το έκαναν διακριτικά. Η επιλογή υποψηφίου από «δανεισμό» να προβάλλει πρώτα αυτές τις διαφορές του με το κόμμα που τον φιλοξενεί, δεν είναι καθόλου σίγουρο τι θα αποδώσει…

Τι να είπαν άραγε Αναστασιάδης - Συλλούρης; 

ΜΕΣΑ σε όλα αυτά, πάντως, ο Νίκος Αναστασιάδης βρήκε το χρόνο για να πεταχτεί σε γνωστή ψαροταβέρνα της πρωτεύουσας, όπου είχε συνδαιτυμόνα το Δημήτρη Συλλούρη. Μάτια τον είδαν, αλλά τα αφτιά δεν άκουσαν καλά. Κάποιοι λένε «τι άλλο μπορεί να τους απασχόλησε, παρά η αυριανή Προεδρία της Βουλής», ενώ άλλοι λένε ότι προσπάθησε να καθησυχάσει τον άλλοτε συνεργάτη του και τώρα ηγέτη «όμορου κόμματος» ότι ο ΔΗΣΥ δεν στοχεύσει να «λεηλατήσει» το Ευρωπαϊκό Κόμμα. Η συνεννόηση, όμως, και των δυο ήταν ότι τηρούν σιγήν ιχθύος για το γεύμα με ψάρι. Στην πραγματικότητα, όμως, το μεγαλύτερο πρόβλημα του Δημήτρη Συλλούρη δεν είναι η απουσία του Χρήστου Κληρίδη από τις τάξεις του Ευρωπαϊκού Κόμματος, αλλά είναι η παρουσία ή η απουσία του Νίκου Κουτσού μέσα στο κόμμα.