Το άδειο πιθάρι

Σύμφωνα με το μύθο οι Δαναΐδες όταν μετέβησαν στον Άδη, καταδικάστηκαν να μεταφέρουν και να ρίχνουν αιώνια νερό σ’ ένα πιθάρι,  που δεν γέμιζε ποτέ, προκειμένου να τιμωρηθούν  για τη δολοφονία των συζύγων τους την πρώτη νύχτα του γάμου. ..

Με το ένα μάτι στραμμένο στην Ελλάδα, όπου  η ανικανότητα και η λογική του «άρπα-κόλα» κατάντησαν τη χώρα "κουρελού" της Ευρώπης και του κόσμου (ευτυχώς ο Λουκάς Παπαδήμος είναι  ένα παράθυρο φωτεινής ελπίδας),  διερωτώμαι τι άλλο πρέπει να συμβεί για να συγκινηθούμε και να δεήσουμε να λάβουμε μέτρα. Όχι μέτρα «οικονομικής εξυγίανσης» αλλά μέτρα αποτροπής της… κατρακύλας στον Μηχανισμό Στήριξης, γιατί όχι και στη χρεοκοπία.  Και δεν υπερβάλλω καθόλου. Τα περιβόητα spreads   για την Κύπρο άγγιξαν εδώ και καιρό κόκκινο.  Με απλά λόγια:  για να δανειστεί η Κύπρος χρήμα πρέπει να πληρώσει… τον κούκο αηδόνι και πάλι χωρίς να είναι βέβαιο ότι θα βρει δανειστές. Χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Ελλάδα είχαν καλύτερα   δανειστικά επιτόκια όταν προσχωρούσαν στο Μηχανισμό. Η συνέχεια για τις χώρες αυτές είναι γνωστή λίγο ή πολύ σε όλους.  Σήμερα τα «κρατικά χαρτιά» της Κύπρου βρίσκονται στην κατηγορία «σκουπίδια». Την ίδια ώρα οι Βρυξέλλες στέλλουν «αυστηρή νότα» στη Λευκωσία που περιλαμβάνει στην ουσία του τέσσερεις απλές λέξεις: «Μέτρα εδώ και τώρα». 

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά ακούω για πρώτο, δεύτερο και τρίτο πακέτο μέτρων στην οικονομία και αντί να αναπτερώνεται το ηθικό μου, τόσο περισσότερο φοβάμαι. Και  πώς να μην φοβάται κανείς όταν και τα τρία «wannabe» πακέτα  κινούνται στον αστερισμό του «θα» και του «εάν κι εφόσον» .  Με ημίμετρα και με πετσοκομμένα πακέτα που εφαρμόζονται μερικώς ή και δεν εφαρμόζονται καθόλου δεν αντιμετωπίζεται η κατάσταση.  Εάν η κυβέρνηση και το κυβερνών κόμμα θέλουν να πιάσουν τον ταύρο από τα κέρατα ας ανακοινώσουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο με ορίζοντα τριετίας. Για να ξέρει και ο κάθε άμεσα επηρεαζόμενος να προγραμματιστεί.  Κι ας περιλαμβάνονται σ’ αυτό όλες μα όλες οι Κυβερνητικές σκέψεις . Και το πάγωμα του μισθολογίου του ευρύτερου Δημόσιου τομέα και ο φόρος του εκατομμυριούχου και η αύξηση του ΦΠΑ και η είσπραξη των φορολογιών και η συνεισφορά των ιδιωτικών υπαλλήλων και ότι άλλο σκέφτονται.  Όχι μονόχνοτα, όχι αποσπασματικά, όχι ετεροχρονισμένα και βέβαια χωρίς ιδεοληψίες και αγκυλώσεις. Αυτά τα τελευταία είναι και το δράμα του Κίκη Καζαμία. Γιατί η αριθμητική του είναι και καλή και δοκιμασμένη. Απλά σκοντάφτει στα γρανάζια του ΑΚΕΛ που προφανώς σκέφτεται τις επόμενες εκλογές. Αλλά και των Συντεχνιών. Που επηρεάζουν τις επόμενες εκλογές.  Συνεπώς μάλλον Κυβέρνηση και ΑΚΕΛ κάνουν ότι μπορούν για να ζωντανέψουν το μύθο των Δαναΐδων. Γεμίζουν τον πίθο με μέτρα που περιλαμβάνονται σε πακέτα άλλα το αποτέλεσμα είναι συνεχώς μηδενικό. Με μια σημαντική διαφορά. Οι Δαναΐδες «πλήρωναν» τις αμαρτίες τους. Εμείς θα πληρώσουμε το λογαριασμό του άδειου πιθαριού.

Ξεκίνησα με μύθο, θα τελειώσω με παραμύθι. Μια φορά και ένα καιρό ο  Δημήτρης Χριστόφιας αντιλαμβάνεται το χάος στην κυπριακή οικονομία και παραιτείται.  Νίκος Αναστασιάδης , Άντρος Κυπριανού Μάριος Καρογιάν και όλοι οι υπόλοιποι διαπραγματεύονται σκληρά για να  καταλήξουν σε υποψήφιο «εθνικής σωτηρίας».  Η διαπραγμάτευση όμως δεν καταλήγει πουθενά. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους θεωρεί  ότι έχει καθήκον να… «σώσει την Κύπρο» μονάχος  του.

Υ.Γ. Έγραψα το κομμάτι στα Ελληνικά μπας και το διαβάσουν οι Οίκοι Αξιολόγησης και μας υποβαθμίσουν ξανά. Μαθαίνω ότι τώρα τελευταία αντί να διαβάζουν αριθμούς ακούνε και διαβάζουνε άρθρα και δηλώσεις.