Στο δρόμο για το Έβερεστ…

 

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ολοκλήρωσε μια κρίσιμη ομολογουμένως διαπραγμάτευση στη Νέα Υόρκη. Την ίδια ώρα η αντιμαχία της Υπουργού Εμπορίου με το Διευθυντή Ενέργειας έχει ακόμα πολλά επεισόδια και στο προσκήνιο αλλά και στο παρασκήνιο.  Παρόλα αυτά, επιλέγω να μοιραστώ την ιστορία του Αντρέα. Ως μικρή παρένθεση πριν ασχοληθώ με το Δημήτρη Χριστόφια, την Πραξούλα Αντωνιάδου και το Σόλωνα Κασίνη.

Ο Αντρέας ετοιμάζεται να… κατακτήσει το Έβερεστ. Κατ’ ακρίβεια, θέλει να είναι ο πρώτος Κύπριος, που θα καταφέρει να πατήσει την πιο ψηλή κορυφή του Έβερεστ. Τα μάτια του πλημμυρίζουν από φως. Αυτό το ξεχωριστό φως της στοχοθέτησης και της υπερπροσπάθειας για κάτι μοναδικό.  Προετοιμάζεται δυο ολόκληρα χρόνια για το σκοπό του. Κάνει ειδικές καθημερινές επίπονες ασκήσεις. Συμμετέχει σ’  άλλες αποστολές και δοκιμάζει τις αντοχές του σ’ αντίξοες συνθήκες, σπρώχνοντας τον εαυτό του όλο και πιο πολύ για τον επιδιωκόμενο άθλο του. Οραματίζεται καθημερινά την αποστολή του γιατί «μετά τις 7000 μέτρα το σώμα παραδίδεται και… παιγνίδι κάνει η ψυχή και το μυαλό». Το εγχείρημα του θα χρειαστεί 2 ολόκληρους μήνες οδοιπορίας. Παρέα με μια ομάδα ικανών ορειβατών από τις τέσσερεις γωνιές του πλανήτη. Χωρίς προκαταλήψεις, επετηρίδες και υψηλές γνωριμίες. Το μόνο που τους ενώνει είναι η ικανότητα και ο στόχος. Ο σπουδαίος αυτός στόχος, που κάνει τον Αντρέα να αφήσει πίσω την 4 μηνών έγκυο γυναίκα του. Ξέρει ότι αυτή και ο γιος του θα γεμίσουν περηφάνια, που ο Αντρέας ολοκλήρωσε τα’ όνειρο ζωής του. Κόντρα σε κάθε εμπόδιο,  αναποδιά ή και τρικλοποδιά.

Επιστρέφω στο σήμερα. Σκεφτείτε αν η λογική Αντρέα εμβολίαζε λίγο τον… Πρόεδρο της Δημοκρατίας.  Η διαπραγμάτευση της Νέα Υόρκης θα ήταν τόσο διαφορετική. Διαφορετική, διότι Πρόεδρος θα επιδίωκε στόχους.  Δεν θα επέτρεπε να μετέχει σε μια διαπραγμάτευση «χαμηλών προσδοκιών». Και προκαθορισμένου αποτελέσματος. Με μηδενική κοινή βάση, με «σημαδεμένη τράπουλα» από τους Ντάουνερ και Πάσκο αλλά και με προτάσεις, που διαφωνεί το σύνολο των συμπατριωτών του. Εκτός από στόχους, όμως, θα επιδίωκε (ως άλλος Αντρέας) συμμάχους. Χωρίς ιδεοληψίες και προκαταλήψεις. Θα δημιουργούσε συμφέροντα Ισραηλινών, Νορβηγών, Γάλλων, Βρετανών στην περιοχή με το Φυσικό Αέριο.  Και θα προετοιμαζόταν σωστά. Με αρκετές συνεδρίες του Εθνικού Συμβουλίου, με δημιουργία και αξιοποίηση δεξαμενών σκέψης στο Κυπριακό και τόσα άλλα.  Τέλος, αν  ο Αντρέας  αφήνει πίσω την τεσσάρων μηνών γυναίκα του, για να υλοποίησει το στόχο του, πολύ πιο εύκολα ο Δημήτρης Χριστόφιας μπορεί να αφήσει πίσω το κόμμα του και τις όποιες αγκυλώσεις του…

Το ίδιο όμως και η Υπουργός Εμπορίου. Τις ιδέες της για την αξιοποίηση των αερίων θα τις έθετε ενώπιον των ειδικών. Κι έχοντας πολλά σχέδια δράσης,  βασισμένα στην επιστημοσύνη και την τεχνογνωσία, θα επέλεγε το καλύτερο. Τον Κασίνη αλλά και τον κάθε Κασίνη η Υπουργός Εμπορίου θα έπρεπε να τον θέλει πλάι της. Όπως ακριβώς ο Αντρέας το… γυμναστή του!  Που παρόλα τα νεύρα που του δημιουργεί η συμπεριφορά και τα καψώνια του, δεν τον αλλάζει με τίποτα, διότι αναγνωρίζει ότι «τον ετοιμάζει για τον μεγάλο άθλο» και πως μέχρι σήμερα «άλλα παρόμοια εγχειρήματα που ανέλαβε ο συγκεκριμένος στέφθηκαν με απόλυτη επιτυχία».  Άλλωστε έχουν να πουν ότι στον πηγαιμό για το Έβερεστ βλέπεις… φέρετρα να επιστρέφουν με αυτούς που δεν τα κατάφεραν. Δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα περιλαμβάνουν τα… «φέρετρα» των (μικρό)πολιτικών αποφάσεων μας…