Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Χριστόφια, μετά τα χτεσινά 60 ΛΕΠΤΑ δεν είναι ούτε ο Αναστασιάδης, ούτε ο Ομήρου, ούτε οι αγανακτισμένοι.. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι όποιος μπει σε νοσοκομείο δεν ξαναψηφίζει ΑΚΕΛ. Είτε δεν μπορεί να ξαναψηφίσει επειδή πάσχει από βρογχίτιδα, του βρίσκουν ψύξη και τον στέλνουν να ενημερώσει τον Πανάγαθο για τις τελευταίες δηλώσεις Χριστόφια ότι δεν παραιτείται, είτε δεν θέλει να ξαναψηφίσει επειδή είδε και έφριξε!
Εγώ καταλαβαίνω την Κυβέρνηση που λέει ότι «δεν μπορούμε να τα φτιάξουμε όλα μέσα σε τέσσερα χρόνια». Προφανώς έχει δίκιο! Τέσσερα χρόνια όμως είναι αρκετά ώστε τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα γηροκομεία, η Δημόσια Διοίκηση, να γίνουν λίγο (πολύ λίγο...) καλύτερα. Και στην προκειμένη περίπτωση, κακά τα ψέματα, δεν έγιναν...
Φταίει γι' αυτό η κυβέρνηση; ο Χριστόφιας; το ΑΚΕΛ; Προφανώς έχουν ένα σοβαρό μερίδιο της ευθύνης. Αυτό που απορρέει από τη γενική ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας. Ευθύνες όμως έχουμε όλοι μας. Διότι τα έργα που δεν γίνονται και ταλαιπωρούν τον κόσμο, κάποιοι εργολάβοι τα καθυστερούν. Για την αθλιότητα των νοσοκομείων, κάποιοι γιατροί είναι υπεύθυνοι: δεν έπαιρνε ο Χριστόφιας τα φακελάκια, ούτε το ΑΚΕλ δημιουργούσε τις ουρές και τις λίστες αναμονής . Για τη διάλυση των σχολείων προφανώς φταίνε οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς, τα φροντιστήρια και δεν ξέρω ποιος άλλος. Για όλα έχουμε όλοι μας ευθύνη. Άλλος μικρότερη και άλλος μεγαλύτερη. Αθώοι δεν υπάρχουν...
Εμείς οι ίδιοι αγανακτούμε ως άρρωστοι και αδιαφορούμε ως γιατροί. Εμείς οι ίδιοι διαμαρτυρόμαστε ως πελάτες και ασχημονούμε ως επαγγελματίες. Εμείς οι ίδιοι βρίζουμε ως οδηγοί και την κάνουμε λαμόγια ως εργολάβοι. Εμείς οι ίδιοι θρηνούμε το δημόσιο σχολείο ως πολίτες και συντηρούμε την παραπαιδεία ως γονείς. Αν η Κύπρος είχε απλώς μια κακή κυβέρνηση, το πρόβλημα θα ήταν μικρό: αλλάζεις την κυβέρνηση σ΄ ένα χρόνο. Η Κύπρος όμως έχει μια ξεχαρβαλωμένη κοινωνία. Μια κοινωνία που έχει απόλυτη επίγνωση της κατάστασής της αλλά που δεν κουνάει το δαχτυλάκι της για να αλλάξει.
Συνεπώς, αν και είμαι εξ αυτών που στάθηκα και θα στέκομαι απέναντι από την Κυβέρνηση για τις ασήκωτες ευθύνες στην τραγωδία του Μαρί, δεν ξεχνώ και δεν μπορώ να παραβλέψω τις ευθύνες που έχουμε όλοι, είτε γιατί πάμε στην κάλπη με άλλες σκέψεις, είτε γιατί φωνάζουμε για τα στραβά κι ανάποδα αλλά όταν έρθει κάτι στον κύκλο των δραστηριοτήτων μας, είμαστε μια από τα ίδια, γιατί η ηθική, οι ευθύνες και η ουσιαστική δράση αφορούν όλους τους άλλους μα ποτέ εμάς. Δεν φτιάχνεται όμως έτσι η Κύπρος του αύριο. Πρέπει να αλλάξουμε μυαλά, τροπάρι και συμπεριφορές. Και μετά αλλάζουμε και Κυβέρνηση…
No comments:
Post a Comment