Εκρηκτικό πολιτικό σκηνικό

Ο Χριστόφιας, το πόρισμα Πολυβίου, το ΑΚΕΛ και ο ΔΗΣΥ…

Πώς η διαδικασία διερεύνησης της Μονομελούς Επιτροπής τελικά αποδείχθηκε μπούμερανγκ για έναν Πρόεδρο που ένιωσε την ανάγκη να παραιτηθεί, αλλά δεν τον άφησαν οι συνεργάτες

Όσοι θεωρούσαν ότι ο Δημήτρης Χριστόφιας δέχεται ανελέητη επίθεση απλώς σήμερα νιώθουν… αηδιασμένοι, εξομολογείται υψηλόβαθμο στέλεχος του ΑΚΕΛ
Ποτέ δεν ήταν μέσα στις επιλογές του ΑΚΕΛ και του Δημήτρη Χριστόφια η παραίτηση Χριστόφια. Ή μάλλον σχεδόν ποτέ, γιατί, όπως γράψαμε τις πρώτες εβδομάδες της έκρηξης, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προβληματίστηκε, αλλά τελικά συνάντησε τη στεντόρεια αντίσταση του κόμματός του αλλά και της Πρώτης Κυρίας (με τη σιδηρά πειθαρχία). Έτσι, οι επιτελείς και οι μυστικοσύμβουλοί του επινόησαν τη «διαδικασία διερεύνησης της Μονομελούς Επιτροπής», θεωρώντας την σαν… πασαρέλα εκτόνωσης στην αφόρητη πίεση. Στην εξέλιξή της, όμως, και μέσα από τη συσχέτισή της με την «περιρρέουσα» πολιτική ατμόσφαιρα, με τις δεδομένες άρτιες νομικές γνώσεις του Πόλυ Πολυβίου, την ενδεχόμενη προδιάθεσή του να αναμειχθεί με τα κοινά, τελικά αποδείχτηκε μπούμερανγκ για έναν Πρόεδρο που ένιωσε την πίεση και την ανάγκη να παραιτηθεί, αλλά δεν τον άφησαν οι «στενοί του…»

Οι προβληματισμοί
Τα σχέδια της Εζεκία Παπαϊωάννου, από την ώρα που αποφάσισαν να κρατήσουν με νύχια και με δόντια τον Δημήτρη Χριστόφια μέσα στο Προεδρικό, είναι να κάνουν μια διαχείριση και να περιορίσουν στο ελάχιστο δυνατό τη ζημιά. «Το πόρισμα Πολυβίου δεν άλλαξε κάτι ουσιαστικό στην κοινή γνώμη. Όσοι θεωρούσαν τον Πρόεδρο Χριστόφια υπεύθυνο, νιώθουν δικαιωμένοι. Όσοι θεωρούσαν ότι δέχεται ανελέητη επίθεση απλώς σήμερα νιώθουν… αηδιασμένοι», εξομολογείται υψηλόβαθμο στέλεχος του ΑΚΕΛ. «Θα δώσουμε τη μάχη της δικαίωσης των ιδεών μας, της ταυτότητάς μας και θ’ αποδείξουμε ότι το πόρισμα Πολυβίου είναι μνημείο προπαγάνδας και λανθασμένων συμπερασμάτων…».

Ο στόχος των στελεχών του ΑΚΕΛ είναι διπλός. Να ελαχιστοποιήσουν τη φθορά του κόμματος και να προστατέψουν τον Πρόεδρο Χριστόφια. Οι επιτελικοί στο ΑΚΕΛ πιστεύουν ακράδαντα, ακόμη και σήμερα, ότι αργά ή γρήγορα θα έλθουν άλλα ζητήματα να τραβήξουν και ίσως να μονοπωλήσουν την προσοχή της κοινής γνώμης. Το φυσικό αέριο και η Ευρωπαϊκή Προεδρία αντιμετωπίζονται ως οι άσοι στο μανίκι σε μια σκληρή παρτίδα πόκερ…

Από τον απόηχο της έκρηξης στον απόηχο του πορίσματος
Το σχέδιο της ηγεσίας του ΑΚΕΛ ήταν απλό. Έμοιαζε βέβαια να μην αντέχει η προεδρία Χριστόφια και ίσως ούτε και ο ίδιος, αλλά δεν είχαν άλλη εναλλακτική λύση από το να δοκιμάσουν. Η παραίτηση είχε αποκλειστεί από τα πρώτα εικοσιτετράωρα. Οτιδήποτε άλλο το θεωρούσαν προτιμότερο. Ακόμα και αυτό που φαίνεται σήμερα να φαντάζει πιθανόν: «εξαναγκασμός σε παραίτηση». Γιατί, στο τέλος της ημέρας, «αυτό που μένει είναι το τι θα γραφτεί στην απλή συνείδηση και στην ιστορία του λαϊκού κινήματος». Εξάλλου, θα… μεσολαβούσαν οι δημοτικές εκλογές. Με τον Μάριο Κάρογιαν ήδη πανέτοιμο, πριν από το πόρισμα, να κλίνει την πλάστιγγα των συμμαχιών του ΔΗΚΟ περισσότερο προς τα αριστερά παρά προς τα δεξιά. Έτσι θα άρχιζε μια διαδικασία που θα επανέφερε το ΑΚΕΛ στην «παλιά καλή ρουτίνα», μακριά από τον απόηχο της τρομερής έκρηξης...

Εκείνο που άλλαξε άρδην τα πράγματα ήταν και είναι το πόρισμα Πολυβίου. Κανείς δεν περίμενε, πριν από μερικές εβδομάδες, ότι θα έπαιρνε την τροπή που έχει πάρει. Κανείς τους δεν φανταζόταν τέτοιον καταπέλτη. Πίστευαν και σχεδίαζαν τόσο οι άνθρωποι του Δημήτρη Χριστόφια στο Προεδρικό, όσο και οι επιτελικοί της Εζεκία Παπαϊωάννου ότι θα μπορούσε να… «διαχυθούν» οι ευθύνες του Δημήτρη Χριστόφια μέσα στο κακό και προβληματικό «διοικητικό σύστημα». Το οποίο, μάλιστα, ήταν έτοιμοι να πουν ότι εκείνος στο εξής «θα είχε την πρώτη έγνοια να το διορθώσει…».

Οι παγωμένες δημαρχίες…

Το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ έχουν παγώσει τις διαβουλεύσεις και συνεννοήσεις για τις κοινές υποψηφιότητες με το ΑΚΕΛ. Εκείνο που μέχρι πριν από λίγες μέρες φαινόταν «ανεκτό», αν όχι επιθυμητό, δηλαδή κάποιες κατά τόπους συμμαχίες, τώρα με το βάρος του πορίσματος φαίνεται για τα δυο κόμματα του κέντρου εφιαλτικό σενάριο. Οι πιθανότητες ανασύστασης της «τριμερούς» έστω… άτυπα και αθόρυβα, όπως ήταν η κρυφή ελπίδα της Εζεκία Παπαϊωάννου, είναι τώρα πια ανύπαρκτες.

Εξυπακούεται ότι ο περισσότερο «κερδισμένος» από την έκρηξη του πορίσματος Πολυβίου είναι ο Νίκος Αναστασιάδης, ενώ, εκτός από τον Άντρο Κυπριανού, και ο Μάριος Καρογιάν βρίσκεται στη γωνιά «πληρώνοντας τα λάθη του αμαρτωλού παρελθόντος». Η διεκδίκηση της Δημαρχίας Πάφου από τον Φειδία Σαρίκα ίσως είναι το τίμημα του στρατοπέδου Καρογιάν στο πάντοτε τρικυμισμένο ΔΗΚΟ. Αυτό ακριβώς καταγράφει σαφέστατα και η δημοσκόπηση που έχουν τις τελευταίες μέρες στην Πινδάρου. Αναστασιάδης και Ομήρου είναι τα δυο πρόσωπα που αυτή την ώρα κάνουν παιγνίδι και κινούν τα νήματα στο προσκήνιο, αλλά και στο παρασκήνιο της τεταμένης πολιτικής σκηνής.

Ο «εγκέφαλος» της Πινδάρου

Τα τελευταία 24ωρα επιτελικό ρόλο έχει αναλάβει ο «σαν έτοιμος από καιρό» Αβέρωφ Νεοφύτου. Γνωρίζοντας καλά τους όρους του πολιτικού παρασκηνίου, έχει αναλάβει να συντονίσει τις ενέργειες της αντιπολίτευσης. Ανοίγοντας «κοινοβουλευτικούς διαύλους επικοινωνίας» με τα υπόλοιπα κόμματα της σημερινής αντιπολίτευσης. Αξιοποιώντας πλήρως τις καλές σχέσεις που διατηρεί με τον Νικόλα Παπαδόπουλο, τον ίδιο τον Πρόεδρο της Βουλής Γιαννάκη Ομήρου και τον Δημήτρη Συλλούρη επιχειρεί να συμπήξει ένα αρραγές μέτωπο στη συνεδρία της Ολομέλειας την ερχόμενη Πέμπτη.

Στενοί του συνεργάτες περιγράφουν τις σκέψεις και τους σχεδιασμούς του αναπληρωτή προέδρου του ΔΗΣΥ: «Ένα δυνατό σε μηνύματα και ένταση ψήφισμα της Ολομέλειας, που θα ζητά την παραίτηση του Προέδρου της Δημοκρατίας, θα έχει πανευρωπαϊκό αν όχι παγκόσμιο αντίκτυπο. Στις υπόλοιπες γωνιές του πλανήτη δίνουν τεράστια σημασία σε αυτά που λέγει το εκλελεγμένο Κοινοβούλιο. Την ίδια ώρα, επειδή γίνεται πολύς λόγος για τη νομιμοποίηση, πώς θα νιώσει ο Πρόεδρος Χριστόφιας, αν όλα τα κόμματα αρνηθούν να πάνε στη Συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου και ζητήσουν από τον Πρόεδρο να ακυρώσει το ραντεβού της τριμερούς; Τέλος, μια πλειοψηφία στη Βουλή με αυτό το εύρος μπορεί να κάνει το βίο αβίωτο στην κυβέρνηση Χριστόφια, στέλλοντας καθημερινά μηνύματα και στην κοινωνία…».

Το μεγάλο ρίσκο που έγινε ανεξέλεγκτο

Το ΑΚΕΛ, κρατώντας τον Δημήτρη Χριστόφια στην προεδρία μετά τις 11 Ιουλίου, πήρε ένα μεγάλο ρίσκο. Αλλά θεώρησαν πως έτσι κι αλλιώς η ζημιά της εν θερμώ παραίτησης θα ήταν μεγαλύτερη. Μετά το πόρισμα Πολυβίου, όμως, το ρίσκο έχει πια γίνει ανεξέλεγκτο. Είναι φανερό αυτές τις μέρες ότι δεν μπορούν καν να το διαχειριστούν. Η «γραμμή υπεράσπισης» του Προέδρου, ότι δηλαδή το πόρισμα έχει υποκειμενικό χαρακτήρα και αστήρικτα συμπεράσματα, αντανακλά αμέσως εναντίον του ιδίου για την επιλογή της διαδικασίας διερεύνησης και για την απόφαση διορισμού του Πόλυ Πολυβίου. Στην απλή γλώσσα του κόσμου, εκείνο που ακούγεται μπροστά στα επιχειρήματα των στελεχών του ΑΚΕΛ αυτές τις μέρες είναι πως… «ακόμα και εδώ έκανε λάθος..!».

Οι στόχοι είναι πια εντελώς βραχυπρόθεσμοι. Όπως είναι και ο δανεισμός του κράτους. Μέρα παρά μέρα να περάσουμε... Μέχρι την κάλπη των Δημοτικών, που θα μετρήσει και το εύρος της ζημιάς στο ίδιο το ΑΚΕΛ. Αν επαληθευθούν οι σημερινές μετρήσεις, τότε θα υπάρξει και μια «αξιοπρεπής» πολιτική αφορμή για παραίτηση. Ενώ θα έχουν και το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού από την τελευταία κίνηση Χριστόφια.

Ο Άντρος Κυπριανού ψάχνει το σχέδιο β' του Αναστασιάδη
Στο ενδιάμεσο θα παρακαλούν, ο ζήλος που θα δείξουν από την πολύ πλατιά πλέον αντιπολίτευση, ζητώντας το αυτονόητο, να φανεί και ως «κακία». Εξάλλου, σίγουρα θα επιστρατευθούν σενάρια «πολύ κρίσιμων διεθνώς στιγμών», αλλά και έξωθεν «καλές μαρτυρίες» υπέρ του Προέδρου. Δεν αποτελούν λύση, αλλά θα γλυκαίνουν τις πληγές. 
Γι’ αυτό και ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ διερωτάται για το μεγάλο αντίπαλό του: έχει ο Νίκος Αναστασιάδης «σχέδιο β'»; Δεν έχει. Αυτή είναι προς το παρόν η «παρηγοριά» του Άντρου Κυπριανού.

Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ δεν επιδιώκει να χρησιμοποιήσει τις διαβουλεύσεις με τα άλλα κόμματα (μέσω Αβέρωφ για την ώρα), για να «συνωμοτήσει» ψάχνοντας κοινώς αποδεκτή λύση έξωσης του Δημήτρη Χριστόφια. Τις επιδιώκει και θα τις προβάλει πρώτο για να δημιουργήσει το δικό του «συνενωτικό προφίλ» και δεύτερο για να συνηθίσουν και οι άλλοι στην ιδέα ότι κάθονται στο... τραπέζι του…