(Άρθρο του Χρύσανθου Τσουρούλλη στην κυριακάτικη Σημερινή 8/7/12)

• Εκτός από την τρόικα, για τον Μάριο Καρογιάν υπάρχει και ένα «κουαρτέτο» 
• Η παρουσία της τρόικας και το κατεπείγον στην οικονομία φέρνει το Δημοκρατικό Κόμμα πιο κοντά στον πρόεδρο του ΔΗΣΥ
• Ο απόλυτος εφιάλτης για το ΑΚΕΛ θα ήταν να μην περάσει ο υποψήφιός του στον δεύτερο γύρο

Στη σκιά της τρόικας, το παρασκήνιο των Προεδρικών συνεχίζεται αμείωτο. Αυτές τις μέρες τρέχουν δημοσκοπήσεις και πολλοί περιμένουν με αγωνία τα αποτελέσματα, προκειμένου να διαπιστώσουν αν «αντέχει» ο Αναστασιάδης, ποια δυναμική έχει ο Μαλάς, εάν «ξεφούσκωσε» ο Λιλλήκας, πώς συμπεριφέρονται οι ψηφοφόροι του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ, και άλλα πολλά εξίσου σημαντικά. Ακόμα και αν σχεδόν ένα τρίτο των πολιτών συνεχίζει να μην έχει άποψη και να προκρίνει τον… κανένα, κυρίως η Εζεκία Παπαϊωάννου αλλά και η Πινδάρου έχουν πολύ συγκεκριμένα ερωτήματα… 

 

Δημοσκοπήσεις και αγωνίες στο ΑΚΕΛ

Τα μεγαλύτερα ερωτήματα έχουν στο ΑΚΕΛ, όπου η υποψηφιότητα του Σταύρου Μαλά δεν μπορεί να επιβληθεί εύκολα. Πράγματι, στο κόμμα καταγράφονται τριγμοί όχι μόνο σε μεσαία στελέχη, αλλά και μέσα στην ευρύτερη βάση. Αν το 2003, σύμφωνα και με τη δημόσια ομολογία του Δημήτρη Χριστόφια, «κίνησαν γη και ουρανό» για να περάσουν την υποψηφιότητα του Τάσσου Παπαδόπουλου, σήμερα δεν μπορεί να υπάρχει ο ίδιος ζήλος για τον νυν υπουργό Υγείας. Τότε υπήρχε και το δέλεαρ της σίγουρης νίκης και της συμμετοχής στην εξουσία, πράγμα που σήμερα φαίνεται πολύ λιγότερο πιθανό.

 

Ο απόλυτος εφιάλτης για το ΑΚΕΛ θα ήταν να μην περάσει ο υποψήφιός του στον δεύτερο γύρο. Όχι μόνο γιατί θα είναι μια πρώτης τάξεως ήττα, αλλά και γιατί θα του έθετε ένα εφιαλτικό δίλημμα: Αναστασιάδης ή Λιλλήκας;

 

Από όποια πλευρά και να το δούμε, το ζήτημα μάς παραπέμπει και πάλι στις αποφάσεις του ΔΗΚΟ. Διότι η ΕΔΕΚ φαίνεται σχεδόν βέβαιο ότι θα καταλήξει τελικά σε στήριξη του Γιώργου Λιλλήκα. Πράγματι, οι σκέψεις για «αυτόνομη κάθοδο» με υποψήφιο τον πρόεδρο του κόμματος και πρόεδρο της Βουλής φαίνεται να εγκαταλείπονται. Ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος ποτέ δεν υπήρξε ιδιαίτερα ενθουσιώδης, αφού μέσα στο ρευστό τοπίο ζυγίζει πολύ το ενδεχόμενο ενός ποσοστού χαμηλότερου του «αναμενομένου». Αν λοιπόν η ΕΔΕΚ κάνει το «βήμα», τότε τον ίδιο δρόμο θα ακολουθήσει και το ΕΥΡΩΚΟ. Συνεπώς, το ΔΗΚΟ τι θα κάνει;

 

Καρογιάν, επιλογή Λιλλήκα και σκιές στο κομματικό μέλλον

 

Είναι γνωστό ότι για εντελώς ειδικούς λόγους «κομματικής τάξεως», ο Μάριος Καρογιάν δεν θέλει να συζητήσει ενδεχόμενο στήριξης της υποψηφιότητας του Γιώργου Λιλλήκα. Ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ σε όλες τις σκέψεις του έχει να υπολογίσει πολύ σοβαρά μιαν ιδιαίτερη για το κόμμα του παράμετρο. Δηλαδή την ενότητα μετά τις προεδρικές εκλογές, αλλά και τη δική του θέση στο κομματικό συνέδριο που θα ακολουθήσει. Είναι καλά γνωστό ότι σφυγμομετρά και υπολογίζει τις αντιδράσεις της ενδοκομματικής αντιπολίτευσης, η οποία και δεν κρύβει εδώ και καιρό την απόλυτη αμφισβήτηση για το πρόσωπό του.

 

Για το ΔΗΚΟ και τον Μάριο Καρογιάν ισχύει περίπου ό,τι έγινε μεταξύ των δυο γύρων το 2008. Από την ώρα που (μαζί με τον Μάρκο Κυπριανού) προσανατολίστηκε τότε για στήριξη Κασουλίδη, αμέσως η «άλλη πλευρά» κινήθηκε υπέρ του Χριστόφια. Τελικά αναγκάστηκε να συμπλεύσει, ενώ στη συνέχεια του ασκούσαν συνέχεια κριτική επειδή συγκυβερνούσε με τον Δημήτρη Χριστόφια! Τώρα είναι κοινό μυστικό ότι ο αντιπρόεδρος του κόμματος και μερικά άλλα «επώνυμα» στελέχη τάσσονται ανοιχτά υπέρ της «καθαρής και αξιοπρεπούς λύσης», παραπέμποντας στη στήριξη του Γιώργου Λιλλήκα.

 

Το πιο απλό για τον πρόεδρο του κόμματος θα ήταν να «συμπλεύσει», οπότε θα έκλεινε τα στόματα. Τα πράγματα όμως περιπλέκονται για δυο κυρίως λόγους, αλλά και εξαιτίας μιας πρόσφατης εξέλιξης. Πρώτον, στηρίζοντας υποψηφιότητα Λιλλήκα και παρά το γεγονός ότι μπορεί εκεί να βρεθεί μαζί και με άλλα δυο κόμματα, υπάρχει πάντα σοβαρό ενδεχόμενο να μείνουν εκτός δεύτερου γύρου.

 

Σε μια τέτοια περίπτωση, θα είχε να αποφασίσει κάτω από συνθήκες εκβιασμού μεταξύ των δυο γύρων, ανάμεσα στους δυο μονομάχους. Και αυτήν τη φορά δεν υπάρχει Τάσσος Παπαδόπουλος, του οποίου μπορεί να θεωρηθεί η γνώμη βαρύνουσα, όπως έγινε το 2008 με την επιλογή Χριστόφια. Δεύτερο, ισχύει πάντοτε η ανησυχία για τις ηγετικές βλέψεις του Γιώργου Λιλλήκα.

 

Ο τελευταίος είχε γίνει από καιρό γνωστό ότι προσανατολιζόταν στο να παίξει κάποιο ρόλο στο κομματικό σκηνικό ή και να ιδρύσει νέο κόμμα. Στηρίζοντάς τον στις Προεδρικές, δεν θα έχυνε ο Μάριος Καρογιάν νερό στον μύλο τέτοιων φιλοδοξιών; Ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ δεν ξεχνά ότι στη φουρτούνα που ακολούθησε την αποκαθήλωσή του από την προεδρία της Βουλής και την ώρα που διέγραψε υψηλά στελέχη του κόμματος, οργίαζαν οι φήμες ότι οι διαγραφέντες θα συστεγάζονταν σε νέο κόμμα με τον Γιώργο Λιλλήκα.

 

Ζητείται «επιλογή νίκης»

 

Αυτές όλες οι ανησυχίες και προβληματισμοί μπορεί βασικά να αντιμετωπισθούν με έναν και μόνο τρόπο: Αν ο Μάριος Καρογιάν και το ΔΗΚΟ κάνουν επιλογή νίκης και τον ερχόμενο Φεβρουάριο βρεθούν σε συγκυβέρνηση. Για να γίνει κάτι τέτοιο, ασφαλέστερος τρόπος σήμερα είναι η στήριξη του Νίκου Αναστασιάδη, που συνεχίζει με αμείωτο ρυθμό να παρουσιάζει μια δυναμική νίκης και εκλογής. Αυτήν όμως την απόφαση είναι που φαίνεται να έχει πρόβλημα να περάσει από τα κομματικά όργανα ο Μάριος Καρογιάν. Γι’ αυτό ζυγίζει ξανά και ξανά τα πράγματα και «μετρά κουκκιά».

 

Εξάλλου, από την ώρα που η τρόικα βρέθηκε στη Λευκωσία και η πληγή της οικονομίας είναι περισσότερο από ποτέ ανοιχτή, είναι βέβαιο ότι η υποψηφιότητα του Νίκου Αναστασιάδη κερδίζει πόντους. Διότι ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ παρουσιάζει σίγουρα ένα πιο ισχυρό προφίλ statesman, που μεταξύ άλλων μπορεί να ανατρέψει τον κατήφορο στα οικονομικά πράγματα.

 

Όσο η οικονομία θα έχει υπερσκελίσει το Κυπριακό, μέσα στο ΔΗΚΟ μπορεί να γίνει πιο εύκολα αποδεκτό ότι επόμενος πρόεδρος μπορεί ή πρέπει να είναι ο Νίκος Αναστασιάδης. 

Στους δυο αυτούς παράγοντες προβληματισμού ήρθε τον τελευταίο καιρό να προστεθεί και μια νεότερη εξέλιξη. Ο τέως υπουργός Εξωτερικών με το βαρύ κομματικό όνομα έχει πρόσφατα επιδοθεί σε ενός είδους ενδοκομματική εκστρατεία, που σχετίζεται άμεσα με την κομματική επιλογή για τις Προεδρικές…

 

Ο «ανεξάρτητος παράγων Μάρκος»

 

Ο Μάρκος Κυπριανού δηλώνει με αυτόν τον τρόπο «παρών», ενώ αφήνει και κάποια πικρία για το ότι το κόμμα δεν τον στήριξε όσο θα έπρεπε, στην προσπάθεια Χριστόφια-ΑΚΕΛ να τον ενοχοποιήσουν για το Μαρί. Κάνοντας, όμως, αυτό ουσιαστικά δίνει σήμα ότι «ο δρόμος προς συνεργασία με ΑΚΕΛ είναι κλειστός». Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο δάδοχος του ιδρυτή του κόμματος επανέρχεται στην παλιά θέση του για συνεργασία με τον ΔΗΣΥ.

 

Φαίνεται, εξάλλου, ότι ο Μάρκος Κυπριανού, έχοντας συνεκτιμήσει όλους τους παράγοντες, κρίνει ότι εκεί θα αναγκαστεί να οδηγηθεί ο Μάριος Καρογιάν και έτσι κατά κάποιον τρόπο «κλέβει την πρωτιά», ενώ παρουσιάζεται και καταλυτικός πράγοντας εξελίξεων. Διότι μέσα από το ΔΗΚΟ στελέχη εκτιμούν ότι, εκτός των άλλων, έχει και ο ίδιος βλέψεις για την προεδρία, ή για τη θέση του Αναπληρωτή Προέδρου του κόμματος, στο συνέδριο μετά τις Προεδρικές.

 

Ουσιαστικά, είναι σαν «να τραβά το χέρι» του προέδρου του κόμματος προς την επιλογή την οποία ούτως ή άλλως εκείνος φάνηκε τώρα να προκρίνει. Παραμένει όμως το ζήτημα των ενδοκομματικών μεθοδεύσεων. Ιδιαίτερα από την ώρα που, στις δημοσκοπήσεις, ένα μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων του ΔΗΚΟ φαίνεται να σπεύδουν προς τον Γιώργο Λιλλήκα. Μάλιστα, καλά ενημερωμένες πηγές επιμένουν πως αρκετά ΔΗΚΟϊκά στελέχη «βρίσκονται εδώ και καιρό στο επιτελείο Λιλλήκα, τραβώντας κουπί…». 

 

Σε κατάσταση... κουαρτέτου

 

Μέσα σε αυτό το σκηνικό, όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη προσπαθούν να κάνουν όσο γίνεται πιο προσεκτική τοποθέτηση. Μπορεί εκείνοι που σπρώχνουν για στήριξη του Γιώργου Λιλλήκα να μιλούν πιο ανοιχτά, αλλά τις τελευταίες εβδομάδες μάλλον αυξάνονται οι «επώνυμες» τοποθετήσεις υπέρ μιας επιλογής νίκης που θα είναι ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ.

 

Ενώ από μακριά η ευρωβουλευτής Αντιγόνη Παπαδοπούλου κρίνει ότι ίσως να είναι μια ευκαιρία, αν το κόμμα βρεθεί σε αδιέξοδο, να παίξει η ίδια τον ρόλο του κομματικού υποψηφίου. 

Το έχει εξάλλου δηλώσει και δημόσια. Αυτή η τελευταία άποψη, όσο και αν έχει μικρότερη εμβέλεια από τις τάσεις για στήριξη Αναστασιάδη ή Λιλλήκα, φαίνεται τις τελευταίες μέρες να κερδίζει έδαφος. Μεσαία κυρίως στελέχη που θέλουν να αποφύγουν πρόωρες διλημματικές καταστάσεις και αποφάσεις που θα μυρίζουν πρόωρη ενδοκομματική «κόντρα εξουσίας», προτείνουν τώρα «λύση αυτόνομης καθόδου», αλλά με άλλο πρόσωπο για να «προστατευτεί ο πρόεδρος».

 

Επομένως, όσο παρατείνεται η σημερινή αβεβαιότητα, τόσο θα ξεφυτρώνουν ιδέες και ενδοκομματικές τάσεις και συσπειρώσεις. Αυτό γίνεται και ένα κίνητρο για μια όσο το δυνατόν πιο γρήγορη απόφαση. Είναι πιθανό την απόφαση που ήδη οριοθετείται στο τελευταίο δεκαήμερο του μήνα να επισπεύσει τυχόν προηγούμενη τοποθέτηση της ΕΔΕΚ. Καταληκτικά, τη ζωή της Κύπρου αυτές τις μέρες σκιάζει η παρουσία της τρόικας. Εκτός απ’ αυτό όμως, τον ύπνο του Μάριου Καρογιάν ταράζει και ένα περίεργο «κουαρτέτο»: «Αναστασιάδης - Μάρκος - Λιλλήκας - Νικόλας»…