Αγαπημένε μου φίλε Αντρέα,
Πιάσαμε πάτο. Δεν εξηγείται αλλιώς. Δεν σε αναγνώρισα με τα όσα μου καταλόγισες. Για την ακρίβεια με πλήγωσες αφάνταστα. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα έπεφτες τόσο εύκολα θύμα μιας τόσο σιχαμερούς προπαγάνδας. Βλέποντας σε στην υπεραγορά τις προάλλες θυμήθηκα τα μαθητικά μας χρόνια. Τότε που κάναμε τα ίδια όνειρα. Παρέα στην αυλή του σχολείου. Και θέλαμε να ανοίξουμε τα φτερά μας και να φάμε τον κόσμο με το κουτάλι . Ήρθα να αστειευτούμε όπως παλιά. Αντί να γελάσεις ξεκίνησες να φωνάζεις «για το πόσο πουλημένος δημοσιογράφος είμαι…» Με ασύλληπτο νεύρο φώναξες πως «εξυπηρετούμε τα συμφέροντα του πλούτου και σας έχουμε γονατίσει κλέβοντας σας μισθούς και συντάξεις». Δεν έμεινες μόνο εκεί όμως. Φρόντισες να μου υπενθυμίσεις «το ρόλο του δασκάλου στην κοινωνία» και ισχυρίστηκες ότι «ένας δάσκαλος δουλεύει απίστευτα πολύ, κάτω από αντίξοες συνθήκες και συνεπώς δικαιούται να ανασαίνει στις συμφωνημένες τρίμηνες διακοπές…» Προσπάθησα να σου πω για τις δυσκολίες του ιδιωτικού τομέα τα τελευταία τρία χρόνια. Δεν άκουσες λέξη. Μου αποκάλυψες ότι «ξεσκέπασε τα κολπάκια των δημοσιογράφων και των βαρόνων των μίντια ο… συντεχνιακός που επισκέφτηκε το σχολείο σου την περασμένη εβδομάδα…» Γύρισα την πλάτη κι έφυγα. Λυπήθηκα. Μετάνιωσα κιόλας. Όχι που δεν έβρισα. Αντιθέτως… Μετάνιωσα που δεν σου είπα για τον Αντώνη. Ναι βρε, το δικό μας Αντώνη. Το διπλανό του Γιώργου. Πέρσι δεν πήρε 13ο . Εφέτος κρίθηκε ως «πλεονάζον προσωπικό» και έτσι τον Γενάρη θα ψάχνει για δουλειά…
Αγαπημένε μου φίλε Νίκο,
Έχει αρκετό καιρό να βρεθούμε. Είπα όμως να σου γράψω… προληπτικά! Από την ημέρα που έγινε το επεισόδιο με τον Αντρέα, μου μπήκαν ψύλλοι στα αυτιά. Γιατί εάν γίνεται προπαγάνδα στους δασκάλους, στους καθηγητές, είναι βέβαιο πως θα γίνεται και στους Δημοσίους Υπαλλήλους. Ξέρεις στα ρεπορτάζ μας ποτέ δεν ισχυριστήκαμε ότι είσαι… χαραμοφάης! Ούτε φυσικά και ανίκανος. Απλά υπογραμμίσαμε και υπογραμμίζουμε ότι τις τελευταίες δεκαετίες φορτώθηκες με «χρηματικά υπεπρονόμια». Σήμερα δεν τα σηκώνει η Κυπριακή οικονομία. Και συνεπώς καλείσαι να… βάλεις νερό στο κρασί σου. Γιατί βλέπεις τι συμβαίνει γύρω σου. Και ξέρεις τι αντιμετωπίζουν οι φίλου σου στον ιδιωτικό τομέα. Άλλωστε εάν τελικά μπούμε στα γρανάζια του Μηχανισμού Στήριξης θα είσαι από τα πρώτα θύματα. Όχι ότι οι άλλοι θα τη γλυτώσουμε, αλλά εσύ ως χαμιλόμισθος και «φρέσκος» στις βαθμίδες θα δεχτείς ανελέητο κούρεμα στις απολαβές… Ίσως κούρεμα και στις «σίγουρες καρέκλες»… Οι άλλοι θα τη βγάλουν καθαρή και το ξέρεις. Ναι καλά κατάλαβες. Για τους συντεχνιακούς και τους υψηλόμισθους υψηλόβαθμους λέω…
…Πως καταλήξαμε στ’ αλήθεια συμμαθητές, φίλοι, συμπατριώτες να αντιμετωπίζουμε την πρωτοφανή αυτή οικονομική κρίση από διαφορετικά στρατόπεδα. Λες και είναι ταξική ή ιδεολογική διαφορά. Λες και οι απολύσεις, η ανεργία, οι περικοπές, η οικονομική στενότητα έχουν κομματική ή ιδεολογική φανέλα. Η προσφυγή στο Μηχανισμό Στήριξης μοιάζει μονόδρομος. Και θα είναι ως γεγονός η απόλυτη καταστροφή. Η Κύπρος δεν πρόκειται ποτέ πια μετά από αυτό να είναι η ίδια. Περιορισμένη κυριαρχία, επώδυνα μέτρα για περιορισμό των κρατικών δαπανών, απολύσεις και ξένες καταθέσεις που θα… «πετάξουν»… μακριά βγάζοντας… φτερά! Αυτό το τελευταίο θα είναι και η χαριστική βολή στην Κυπριακή οικονομία όπως την ξέραμε και την ξέρουμε. Μετά θα πρέπει να αποφασίσουμε εάν θα γίνουμε γεωργοί, ψαράδες ή ότι άλλο μας φωτίσει ο Ύψιστος.
Και για να τελειώνουμε οι ευθύνες για τα όσα τραγικά συμβαίνουν σήμερα στην οικονομία είναι βέβαιο ότι βαραίνουν περισσότερο την Κυβέρνηση και τον Πρόεδρο. Την Κυβέρνηση και τον Πρόεδρο που εδώ και τρία χρόνια είτε δεν παίρνουν μέτρα αντιμετώπισης της κατάστασης (στο παρελθόν αρέσκονταν να δουλεύουν ο ένας τον άλλο ότι δεν υπάρχει πρόβλημα), είτε λαμβάνουν μέτρα ετεροχρονισμένα και ανεπαρκή δημιουργώντας ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα. Τα τελευταία με τις διαφωνίες του προέδρου Χριστόφια με τον Κίκη Καζαμία αλλά και του ΑΚΕΛ με τον Κίκη Καζαμία είναι η απόδειξη τις φαιδρότητας με την οποία αντιμετωπίζεται η κατάσταση. Και η αντιπολίτευση όμως έχει τις ευθύνες της. Θέλει ο Νίκος Αναστασιάδης να έχει… «προεδρικό προφίλ»; Θα πρέπει να αγγίξει την «καυτή πατάτα». Και να επωμιστεί το όποιο κόστος των οδυνηρών αποφάσεων. Άλλωστε τι αξία θα έχουν οι εκλογές του 2013 εάν η οικονομία είναι… καμένη γη; Είδατε πρωτοβουλίες; Είδατε δράσεις για να σπάσει το αδιέξοδο; Μάλλον ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ αρέσκεται στη λογική του… «σάπιου μήλου». Βλέπει την… αρρώστια του δέντρου και απλά περιμένει να πέσει ο καρπός (αδιαφορώντας αν σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε δέντρο ούτε καρπός …)
Υ.Γ Όσοι σπεύδουν να συγχαρούν το ΑΠΟΕΛ (και καλά κάνουν) για τις μαγικές στιγμές που μας χάρισε με τον άθλο του και την πορεία του ας παραδειγματιστούν από την αποτελεσματικότητα, το σχεδιασμό, τη θέληση, τη στοχοθέτηση, το πείσμα και το θάρρος των γαλαζοκιτρίνων… Είμαι βέβαιος ότι αυτά τα χαρακτηριστικά έχουν κεντρική θέση και ρόλο σε ότι συζητάμε…
No comments:
Post a Comment