Xρύσανθος Τσουρούλλης: Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε…

(Άρθρο του Χρύσανθου Τσουρούλλη στην Κυριακάτικη Σημερινή 07/10/12) 

• Είναι πλέον βέβαιο ότι τις επερχόμενες εκλογές θα τις καθορίσει η οικονομία
• Το ΑΚΕΛ και η Κυβέρνηση δεν έκρυψαν ποτέ την πρόθεσή τους να κάνουν την άρνηση του Μνημονίου κεντρικό θέμα της καμπάνιάς τους….
• Νίκος Αναστασιάδης και ΔΗΣΥ κατηγορούνται από τους αντιπάλους για «πρόωρο και γενικό ΝΑΙ σε όλα»… 
• Ο Σταύρος Μαλάς δεν φαίνεται να έχει θέση και πολιτική υποψηφίου, αλλά αρκείται σε… «ό,τι πει το κόμμα».
• Γιώργος Λιλήκας και ΕΔΕΚ είναι… «ύποπτοι» να τραβήξουν ένα δρόμο ηχηρού ΟΧΙ την τελευταία στιγμή

 

Είναι πια περισσότερο από βέβαιο ότι αυτές τις προεδρικές εκλογές θα τις καθορίσει η οικονομία. Και πιο συγκεκριμένα η διαπραγμάτευση, όποια και αν είναι αυτή, για το περιβόητο Μνημόνιο. Η Κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια προσπάθησε πολύ για να το αποφύγει. Έφτασε μέχρι τη Μόσχα, αλλά τελικά φαίνεται ότι χωρίς συμφωνία με την Τρόικα δεν πρόκειται να έρθει το απαραίτητο χρήμα ούτε για τις τράπεζες αλλά ούτε και για την Κυβέρνηση. Η συμφωνία που θα γίνει με τους Ευρωπαίους εταίρους μας και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την πολιτική του κράτους στα επόμενα χρόνια. Αλλά οι τρεις υποψήφιοι για τις προεδρικές εκλογές βλέπουν με πολύ διαφορετικό τρόπο αυτήν τη συμφωνία. Εξάλλου, το ΑΚΕΛ και η Κυβέρνηση δεν έκρυψαν την πρόθεσή τους να κάνουν την άρνηση του Μνημονίου κεντρικό θέμα της καμπάνιάς τους…. 

 

Γραμμή «ρεαλιστικής προσαρμογής»

 

Ο Νίκος Αναστασιάδης παρουσιάστηκε από την αρχή οπαδός μιας ρεαλιστικής προσέγγισης. Χωρίς να κρύβει ότι οι αποφάσεις θα είναι δύσκολες και επώδυνες, δέχτηκε την ανάγκη να υπάρξει ένα τέτοιο «μνημονιακό» πρόγραμμα για τη διόρθωση της οικονομίας. Σε κάποιο βαθμό κάτι τέτοιο προβλεπόταν και στο δικό του πρόγραμμα διακυβέρνησης. Άλλωστε η αντιπολίτευση και η πίεση που δημιούργησε ο ΔΗΣΥ τα τελευταία χρόνια, με πρωτεργάτη τον Αβέρωφ Νεοφύτου, ήταν πάντοτε ότι έπρεπε να ληφθούν κάποια μέτρα.

 

Συμπαραστατούμενος κι από τον… «έταιρο Διόσκουρο» Νικόλα Παπαδόπουλο. Ποτέ δεν διευκρινίστηκε επακριβώς ποια θα ήταν εκείνα τα μέτρα. Αλλά στην ουσία δεν θα διέφεραν πολύ από αυτά που εισηγείται τώρα η Τρόικα. Δηλαδή «σκληρή κρατική δίαιτα» μέχρι εξαντλήσεως…

 

Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ φρόντισε, όμως, από την πρώτη στιγμή να μην ταυτιστεί με τη συνταγή του Μνημονίου. Αντίθετα υπογραμμίζει την ανάγκη «ουσιαστικήςδιαπραγμάτευσης». Γνωρίζοντας ότι κάποια από τα όσα ζητούν οι «τροϊκανοί τεχνοκράτες» είναι πραγματικά αχώνευτα, χρησιμοποίησε τη φόρμουλα των «ισοδύναμων υποκατάστατων».

 

Η ιδέα είναι αφού δεχτούμε ότι πρέπει να γίνουν εξοικονομήσεις και διορθώσεις στο ύψος που υπολογίστηκε απαραίτητο, μετά πρέπει να προτείνουμε κάποια εναλλακτικά μέτρα για να εξοικονομηθούν τα ίδια ποσά με μέτρα που δεν μπορεί να δεχτούμε.

 

Παλιότερα η «γραμμή άμυνας» ήταν μόνο ο εταιρικός φόρος (για τις ξένες εταιρείες), αλλά τώρα στο στρατόπεδο του Νίκου Αναστασιάδη φαίνεται να προσπαθούν να περισώσουν και λίγο την ΑΤΑ, τον 13ο μισθό αλλά και να αποφύγουν μεγάλες αυξήσεις φόρων και επιβαρύνσεων.

 

Κεντρικό στέλεχος του ΑΚΕΛ, πάντως, επέκρινε τον Νίκο Αναστασιάδη ότι «στην περίπτωση του Μνημονίου θα κάνει ό,τι ακριβώς και με το Σχέδιο Ανάν και είναι εκείνο που είπε άλλοτε ο στενός συνεργάτης του Χρήστος Πουργουρίδης: Το υπογράφει και με τα είκοσί του νύχια». Σίγουρα δεν είναι ακριβής η περιγραφή και περιέχει στοιχεία εμπάθειας αλλά και «κομματικού πατριωτισμού». Από την άλλη, όμως, η γενική στάση του Αναστασιάδη, που προτάσσει τη «σοβαρότητα στα θέματα της οικονομίας», θα είναι γενικά θετική απέναντι στην ανάγκη «διόρθωσης» και «ανασύνταξης». Επιτελικοί συνεργάτες του μιλούν ήδη για την… «επανεκκίνηση της οικονομίας». Φτάνει με το… οικονομικό «restart» να μη χαθεί κάτι στον δρόμο...

 

Ένα αριστερό ΟΧΙ-ΝΑΙ και υποψήφιος «εγώ... εν τζιαι...»

 

Από την πλευρά του υποψηφίου του ΑΚΕΛ δεν ακούγεται για την ώρα κάτι συγκεκριμένο. Εξάλλου, η μέχρι τώρα πολιτική παρουσία του Σταύρου Μαλά δεν ταιριάζει πολύ με τέτοιου είδους τοποθετήσεις. Για την ώρα κερδίζει έδαφος η λογική «ό,τι πουν κόμμα και Κυβέρνηση». Η στάση του ΑΚΕΛ, αν και πολύ αντιφατική, εντούτοις είναι ξεκάθαρη. Το κόμμα του Προέδρου της Δημοκρατίας λέει «όχι» στο Μνημόνιο την ίδια στιγμή που στην πράξη το έχει αποδεχτεί και τα στελέχη του το διαπραγματεύονται. Είναι χαρακτηριστικό ότι απέναντι στους τεχνοκράτες της Τρόικας ο Δημήτρης Χριστόφιας δεν έστειλε τον ευγενή Υπουργό Οικονομικών Βάσο Σιαρλή και το επιτελείο του.

 

Προτίμησε να στείλει δοκιμασμένα ΑΚΕΛικά στελέχη, που δεν δίστασαν να παρουσιάσουν και έντονη λεκτική αντίσταση. Στην πραγματικότητα το ΑΚΕΛ και ο Πρόεδρος προσπάθησαν όσο μπορούσαν ν' αποφύγουν εντελώς το Μνημόνιο. Το «σχέδιό» τους όμως προδόθηκε στο χρονοδιάγραμμα του για μερικούς μήνες. Σκοπός τους ήταν να… «περνούσαν» με το περσινό ρωσικό δάνειο και να κλείσει «αναίμακτα» το 2012 , αφήνοντας μέτρα και μνημόνια για την επόμενη κυβέρνηση. Αστόχησαν, όμως, για περίπου μισό χρόνο. Οι υπολογισμοί δεν επαληθεύτηκαν και έτσι το κράτος χρειάστηκε επειγόντως νέο δανεισμό στο τέλος του καλοκαιριού αντί στο τέλος του χρόνου.

 

Το «σχέδιο Β» για το Προεδρικό και την Εζεκία Παπαϊωάννου είναι και αυτό πολύ συγκεκριμένο. Πρέπει να παρουσιαστούν αρνητικοί και να απορρίπτουν το Μνημόνιο ακόμα και την ώρα που θα το υπογράφουν! Όσο είχαν ακόμα ελπίδες για νέο ρωσικό δάνειο απέρριπταν εντελώς το Μνημόνιο. Και έστρεφαν τα βέλη τους στις «προβληματικές τράπεζες». Τώρα, όμως, είναι υποχρεωμένοι να το δεχτούν.

 

Η γραμμή άμυνας μετακινήθηκε στο να απορρίψουν κεντρικές προτάσεις των τροϊκανών, όπως η ΑΤΑ, η μείωση απολαβών των δημοσίων υπαλλήλων (φορτώνοντας το βάρος στον ιδιωτικό τομέα) και οι ιδιωτικοποιήσεις. Καλά ενημερωμένες πηγές επιμένουν ότι το προεδρικό επιτελείο ήδη ξεκίνησε να… προετοιμάζει το «δακρύβρεχτο» διάγγελμα Χριστόφια… Που θα αναφέρει πως «αν και δεν θέλει τα αντιλαϊκά μέτρα, εντούτοις οφείλει να υπογράψει το μνημόνιο για το καλό του τόπου και των γενιών που έρχονται…».

 

Για το ζήτημα της ΑΤΑ φαίνεται ότι μπορεί να γίνουν συμμαχίες. Τόσο η ΕΔΕΚ όσο ακόμα και η συμμαχία ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ τοποθετούνται θετικά στη δραστική αναθεώρηση του καθεστώτος της ΑΤΑ, παρά για την πλήρη κατάργηση. Εκτός όμως από το ζήτημα της ΑΤΑ δεν φαίνεται σε κανένα άλλο θέμα να υπάρχει συμφωνία. Στο ζήτημα του κρατικού μισθολογίου ο Γλαύκος Χατζηπέτρου της ΠΑΣΥΔΥ εντελώς «δονκιχωτικά» απέρριψε πλήρως οποιοδήποτε μνημόνιο τις προηγούμενες μέρες.

 

Ενώ τον χορό έσυραν στη συνέχεια και οι λοιποί συντεχνιακοί, απορρίπτοντας κατηγορηματικά τα μέτρα «που κτυπούν αλύπητα τον Κύπριο εργαζόμενο» και προειδοποιώντας με απεργιακά μέτρα. Συνεπώς «η σκληρή γραμμή» Προεδρικού-ΑΚΕΛ μάλλον θέλει να χαϊδέψει τα αφτιά των… «αυριανών απεργούντων» και να… κεφαλαιοποιήσει στην προεδρική κάλπη του προσεχούς Φεβράρη…

 

ΕΔΕΚ-Λιλλήκας στο... «εξαρτάται»

 

ΑΝΤΙΘΕΤΑ, στο τρίτο στρατόπεδο, εκείνο του Γιώργου Λιλλήκα και της ΕΔΕΚ, ισχύει μάλλον το αντίστροφο. Ο ίδιος ο υποψήφιος έχει πολύ πιο έντονη θέση από το κόμμα. Συγκεκριμένα, ο Γιώργος Λιλλήκας δεν έδειξε να δέχεται συνολικά τη συνταγή της Τρόικας. Σε όλη τη διαδρομή φάνηκε να συμφωνεί κατά βάθος με την κυβερνητική προσπάθεια να την αποφύγουμε, κατακρίνοντας όμως Κυβέρνηση και ΑΚΕΛ διότι δεν μπορούσαν να το πράξουν. Αντί ο υποψήφιος να γίνει συγκεκριμένος σε κόκκινες γραμμές και μέτρα που έπρεπε να διαφοροποιηθούν, προτίμησε να δώσει μια γενική κατεύθυνση «μεγάλης ελπίδας».

 

Έδειξε να πιστεύει ότι το φυσικό αέριο μπορεί να δώσει ένα εισιτήριο για να ξεφύγουμε αμέσως από το «μαύρο τούνελ». Αλλά η πρότασή του για έκδοση ομολογιακού δανεισμού με εχέγγυο το αέριο έχει ήδη απορριφθεί. Του επισημάνθηκε ότι τυχόν έκδοση τέτοιου δανείου από την Κύπρο για να διατεθεί και να φέρει λεφτά θα έπρεπε πρώτα να αξιολογηθεί και ότι οι γνωστοί Οίκοι αξιολόγησης δεν θα άλλαζαν την εκτίμηση «σκουπίδια». Άρα; «Άνθρακας ο θησαυρός», σχολίαζε επιτελικό στέλεχος του ΔΗΣΥ.

 

Η ΕΔΕΚ από την πλευρά της πήρε μια γενικόλογη θέση φροντίζοντας προφανώς να μη δυσκολέψει τον υποψήφιό της. «Πρέπει να αποφύγουμε μέτρα που θα πλήξουν το βιοτικό επίπεδο και ιδιαίτερα τους μικρομεσαίους», λένε κατ’ επανάληψιν ο Πρόεδρος της Βουλής και το κόμμα του. Αλλά γνωρίζουν ότι στο τέλος κάτι τέτοιο είναι εντελώς αναπόφευκτο. Το κερασάκι στην τούρτα είναι πως στο ΑΚΕΛ έχουν κάποιο φόβο ότι «στο τέλος μπορεί να βρεθούν στο ίδιο ακριβώς στρατόπεδο με τον Λιλλήκα», αν εκείνος κρίνει σκόπιμο να σκληρύνει τη στάση του και να αρνηθεί εντελώς το Μνημόνιο. Είναι γνωστή αυτή η τακτική και της ΕΔΕΚ και του Λιλλήκα, σχολίαζε πεπειραμένο στέλεχος της Εζεκία Παπαϊωάννου, «είναι η πολιτική τού... εξαρτάται, μου λες εξαρτάται...»